Του Λευτέρη Χριστοφόρου*
Ο μήνας Αύγουστος είναι ο πιο πικρός και τραγικός μήνας για τον Ελληνισμό αφού αυτός ο μήνας σημαδεύτηκε και μας σημάδευσε ανεξίτηλα με ανείπωτες Εθνικές Τραγωδίες.
ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922 ο Ελληνισμός θρήνησε επί ερειπίων βιώνοντας τη μεγαλύτερη εθνική τραγωδία στην Ιστορία του, αφού τα Ελληνικά Χριστιανικά Χώματα της Ιωνίας, της Αιολίας και του Πόντου, πέρασαν στις Χαμένες Πατρίδες του Ελληνισμού.
Αποτελεί οδυνηρή ιστορική παραδοξότητα, μετά τη θριαμβευτική Συνθήκη των Σεβρών του 1920 όπου η Ελλάδα υλοποιούσε το άπιαστο όνειρο της και από την μικρή Ελλάδα μετατρεπόταν στην Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, δυστυχώς αυτή η μεγάλη εθνική επιτυχία του Ελληνισμού εξανεμίσθηκε εξαιτίας της υπερφίαλης μεγαλομανίας και του άκρατου λαϊκιστικού πατριωτισμού, των “υπερπατριωτών” που επικράτησε έναντι του αντιλαϊκού πατριωτικού ρεαλισμού, της σωφροσύνης και της πολιτικής προνοητικότητας του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Έτσι ο Ελληνισμός οδηγήθηκε ταπεινωμένος στη Μικρασιατική Καταστροφή, που ματώνει μέχρι σήμερα τις ψυχές και τις καρδιές όλων μας.
ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1964, επιχείρησε η Τουρκία να εισβάλει στη πατρίδα μας, γιατί από τότε εξύφαινε σχέδια εισβολής και κατάληψης της Κύπρου. Το τίμημα σκληρό και αιματηρό για την Τηλλυρία μας που δικαίως αποκλήθηκε σε Αγία Τηλλυρία του Ελληνισμού. Στις βουνοκορφές της Μανσούρας και της Τηλλυρίας οι Έλληνες της Κύπρου έγραψαν χρυσές σελίδες δόξης, ηρωισμού και μεγαλείου. Τα απειροπόλεμα παλλικάρια της πατρίδας, σχεδόν άοπλα με λιανοντούφεκα, με τα τουφέκια No 4, τα γνωστά μαρτίνια και με κυνηγετικά όπλα, αναμετρήθηκαν με τους πάνοπλους Τούρκους και τη τουρκική αεροπορία και τα κατάφεραν. Δαφνοστεφανώθηκαν από τη Νίκη τα ηρωικά μας παλλικάρια που με το αίμα τους έγραψαν το σύγχρονο Μολών Λαβέ, αποτρέποντας τους Τούρκους να πατήσουν το πόδι τους στα καθαγιασμένα ιερά χώματα της Τηλλυρίας.
ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1996, δεν λησμονούμε την ανεπανάληπτη θυσία των Ηρωομαρτύρων μας ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΣΟΛΩΜΟΥ, όπως δεν λησμονούμε και την τουρκική βαρβαρότητα απέναντι στα ηρωικά μας παλλικάρια. Άοπλα τα Αθάνατα παλλικάρια μας δεν υποχώρησαν και δεν δείλιασαν απέναντι στους βάρβαρους της Ανατολίας που για μία ακόμη φορά, με θρασύδειλο και ύπουλο τρόπο, άνανδροι όπως πάντα δολοφόνησαν τα λαμπρά παλλικάρια. Τιμή και Δόξα στα δύο Αθάνατα Παλληκάρια του Παραλιμνίου, αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού.
ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟΥ 1974. Μέρες μνήμης και οδύνης για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Αυτό που δεν κατόρθωσε ο Αττίλας το 1964 το πέτυχε το 1974. Αυτοί οι μήνες για τον Κυπριακό Ελληνισμό είναι μαυροεπετειακοί μήνες, που μας μεταφέρουν στις ασπρόμαυρες εικόνες της προσφυγιάς, των αντισκήνων, των αιχμαλώτων, των αγνοουμένων, των πεσόντων και σε τόσες άλλες θλιβερές και τραγικές εικόνες που τις βιώσαμε και εμείς, ως μικρά παιδιά που είμασταν τότε, το 1974.
Όμως παρά την εθνική τραγωδία δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το 1974 τα ηρωικά παλλικάρια της Πατρίδος μας, Μόνοι έναντι Πολυάριθμων Τούρκων εισβολέων, Άοπλοι έναντι Πανόπλων, πολέμησαν με εξαιρετική γενναιότητα στις βουνοκορφές του Πενταδακτύλου, στις ακτές της Κερύνειας και σε κάθε σπιθαμή Ελληνικής Γης, υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσια της φυλής μας και την Αξιοπρέπεια ολόκληρου του Ελληνισμού.
Οφείλουμε να αναδείξουμε την ηρωική και ένδοξη πορεία των εκατοντάδων στρατιωτών μας, που στάθηκαν ανυποχώρητα απέναντι στις ορδές του Αττίλα, αντιμετωπίζοντας με πρωτόγνωρο θάρρος και τόλμη τον Αττίλα, που εφορμούσε από Ξηρά, Θάλασσα και Αέρα, με πολλαπλάσια δύναμη πυρός.
Πιστεύω ότι ο ορισμός του πραγματικού Ήρωα ανήκει σε όλους τους πεσόντες, τραυματίες, αιχμαλώτους και αγνοούμενα παλλικάρια του 1974. Επίσης δικαίως αρμόζει και αξίζει ο απεριόριστος σεβασμός και ευγνωμοσύνη στις οικογένειες τους.
Μπροστά στο μεγαλείο του Ηρωισμού και της Θυσίας των Αθάνατων Παλλικαριών του Αυγούστου του 1964 και του 1974, αρνούμαι να γράψω οτιδήποτε άλλο αυτές τις μέρες, παρά μόνον να τηρήσουμε την αρμόζουσα σιγής εις Μνήμη τους.
Όμως συνάμα καταγράφω αυτά τα ιστορικά γεγονότα για να θυμίσω σε όλους ότι ο εχθρός μας, ο πραγματικός εχθρός μας, είναι αυτός που επιβουλεύεται τη μαρτυρική μας γη, αυτός που καταπατεί τα Καθαγιασμένα Ελληνικά και Χριστιανικά Χώματα μας στην Κατεχόμενη μας Γη, ο προαιώνιος εχθρός του Ελληνισμού, ο Τούρκος Εισβολέας.
Αυτό τον πικρό και στενάχωρο για τον Ελληνισμό μήνα, τον Αύγουστο, οφείλουμε όλοι να παύσουμε να ξιφουλκούμε έναντι αλλήλων και να τιμήσουμε όπως αξίζει τους Αθάνατους Ήρωες μας, προβληματιζόμενοι πως μπορούμε Ενωμένοι να μετατρέψουμε τους επόμενους Αύγουστους από μήνες Τραγωδίας, σε μήνες Λύτρωσης και Ελευθερίας για τον Κυπριακό Ελληνισμό.
*Αναπλ. Πρόεδρος ΔΗ.ΣΥ. – Ευρωβουλευτής Ε.Λ.Κ