Στην αρχή ήταν ο κατοχικός ηγέτης κ. Τατάρ. Έβαλε το κοστούμι του, χωρίς γραβάτα αλλά με παπούτσι λουστρίνι παρακαλώ, και πήγε με ένα τσούρμο παιδιά και ακτιβιστές να παρακολουθήσει τα γεννητούρια των χελωνών στην κατεχόμενη παραλία του Δαυλού. Προέβη μάλιστα και σε δηλώσεις για τη σημασία της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος για χάριν – κυρίως – των μελλοντικών γενιών.
Στη συνέχεια μας προέκυψε το διαφημιστικό βίντεο του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου – αρχηγού της κυβερνητικής παράταξης- το οποίο μας πληροφόρησε ότι κατά τη διάρκεια μιας αλιευτικής του εξόρμησης στο κόλπο της Πόλης Χρυσοχούς απελευθέρωσε – με τα χεράκια του παρακαλώ – μια μικρή χελώνα. Θυμηθήκαμε ότι πριν λίγα χρόνια είχε ανεβάσει στο διαδίκτυο ένα πολύ συγκινητικό βίντεο με την χαρά του μικρού Περικλή από τα γεννητούρια χελωνών στην ίδια παραλία.
Δηλώσεις -και πάλιν-για τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος για χάριν των μελλοντικών γενεών.
Στο τέλος είχαμε και την (συμπαθή) κα Τζούντιθ Γκάρμπερ, πρέσβειρα των ΗΠΑ – της μοναδικής υπερδύναμης στο κόσμο – η οποία επισκέφθηκε πρόσφατα την παραλία της Λάρας για να παρακολουθήσει τα γεννητούρια των χελωνών μαζί-βεβαίως-με πολλά παιδάκια.
Δηλώσεις και πάλιν για την σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος.
Συμπέρασμα: Η πατρίδα μας είναι ένας ευλογημένος βιότοπος αναπαραγωγής για τις θαλάσσιες χελώνες. Παλαιότερα σε όλες τις αμμουδερές παραλίες γεννούσαν οι θαλάσσιες χελώνες caretta-caretta και Chelonia mydas. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν καταστρέψει τους περισσότερους βιότοπους αναπαραγωγής. Η Κυπριακή Δημοκρατία εφαρμόζει με επιτυχία από τη δεκαετία του ’70 ένα πρόγραμμα προστασίας των βιοτόπων και της αναπαραγωγής των χελωνών με πρωτοβουλία του Δρ. Α. Δημητρόπουλου.
Αυτό το πρόγραμμα – όπως και ο ίδιος – κατηγορήθηκαν κατά κόρον όταν την δεκαετία του ’80 άρχισε η προσπάθεια των ακτιβιστών περιβαλλοντιστών και Οικολόγων να προστατευθεί η χερσόνησος του Ακάμα στα πλαίσια ενός Εθνικού Πάρκου. Τι τράβηξε αυτός ο άνθρωπος και η οικογένεια του εκείνα τα χρόνια δεν περιγράφεται. Του έκαψαν το αυτοκίνητο, έκαναν απόπειρα να του κάψουν το σπίτι, απειλήθηκε η ζωή του. Ήτανε τότε που το περιβαλλοντικό κίνημα για να πείσει την κοινωνία για τη σημασία της προστασίας των βιοτόπων της χελώνας χρησιμοποίησε ένα ανθρωπογενές παράδειγμα . Είπαμε πως δεν είναι δυνατόν να ζητούμε επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους στα κατεχόμενα και να μην επιτρέπουμε στις χελώνες να επιστρέψουν- 35 χρόνια μετά τη γέννηση τους -στο τόπο που γεννήθηκαν. Διεκδικήσαμε το δικαίωμα της επιστροφής στην παραλία που γεννήθηκαν οι χελώνες, όπως διεκδικούσαμε -τότε- το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων. Ήτανε θυμίζω η εποχή που η Κύπρος συγκλονιζόταν από το κίνημα «Οι γυναίκες επιστρέφουν». Κι εμείς ξεκινούσαμε την ίδρυση ενός νέου πολιτικού κινήματος βασισμένο στην αρχή: Άνθρωπος και Φύση, έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Πολλά χρόνια μετά – σήμερα – το δικαίωμά των χελωνών να επιστρέψουν στη παραλία όπου γεννήθηκαν πριν 35 χρόνια φαίνεται να γίνεται καθολικά αποδεκτό. Ακόμα και ο κατοχικός ηγέτης κ. Τατάρ το υπερασπίζεται. Όμως το όραμα για την επιστροφή των ανθρώπων της Κύπρου (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) στο τόπο που γεννηθήκαν, στο τόπο που έχουν τις ρίζες τους, φαίνεται να έχει ξεχαστεί.
Στην δική μου αντίληψη δεν μπορεί να υπάρχει ειλικρινής υπερασπιστής των δικαιωμάτων της Φύσης που να αποδέχεται την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ούτε μπορεί να ξεπλύνει μια επίσκεψη σε μια παραλία για τα γεννητούρια χελωνών -με την απαραίτητη συνοδεία παιδιών –τις δεκαετίες πολιτικής καταστροφής και καταληστέψεις των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος (που συνεχίζεται).
Άνθρωπος και Φύση, έχουν τα ίδια δικαιώματα.