Γιώργος Σεφέρης ( 1900-1971)
Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Γραμματολογικά ανήκει στη «Γενιά του ’30».
Αποφθέγματα:
• Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
• Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.
• Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων.
• Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.
• Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια.
• Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…
• Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.
• Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.
• [Κάλβος, Σολωμός, Καβάφης] Οι τρεις μεγάλοι πεθαμένοι ποιητές μας που δεν ήξεραν ελληνικά.
• Καταλαβαίνει κανείς πως δουλεύει καλά, όταν κάθε περιστατικό, το πιο μικρό και ασήμαντο, της καθημερινής ζωής του και της σκέψης του, έρχεται, σαν μοναχό του, και βάζει ένα πετραδάκι στο πράγμα που φτιάνει.
• Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.
• Είναι δύσκολο ν’ απαλλαγεί ο κάθε άνθρωπος από τον αόρατο χορό των γερόντων που τον παρακολουθούνε σ’ όλη
• Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.
(από την ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ)
• Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
• Με τι καρδιά, με τι πνοή τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.
• Τόσος πόνος τόση ζωή, πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
• Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στο ακρογιάλι.
• Λυπούμαι που άφησα να περάσει, ένα πλατύ ποτάμι ανάμεσα από τα δάχτυλα μου χωρίς να πιω μια στάλα.
• «Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».
Επαναλαμβανόμενος στίχος από την «Ελένη».
• Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει.
Και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα στο πρόσωπό της.
• Τ’ είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ’ ανάμεσό τους;
«Ελένη»
• Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.»
• Σκαρφαλώνοντας λέξεις, όπως μιαν ανεμόσκαλα…
«Τετράδιο Γυμνασμάτων Β’»
• Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις.
(από την «Κίχλη»)
• Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν᾿ αντικρίσετε τον ήλιο.
Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν᾿ αντικρίσετε τον άνθρωπο.
(«Κίχλη»)