Η ψήφιση από την Ολομέλεια της Βουλής του νομοσχεδίου για το Νέο Σύστημα Αξιολόγησης Εκπαιδευτικών και Εκπαιδευτικού Έργου, αποτελεί μια ιδιαίτερα αρνητική σελίδα στην ιστορία της δημόσιας εκπαίδευσης.
Παρά τις τεκμηριωμένες θέσεις της Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών, τις ξεκάθαρες προειδοποιήσεις των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων και τις έντονες αντιδράσεις του κόσμου της εκπαίδευσης, η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, το ΥΠΑΝ και τα κόμματα που στήριξαν το νομοσχέδιο επέλεξαν τον δρόμο της αδιαλλαξίας, της επιβολής και της ρήξης. Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη και τα συγκυβερνώντα κόμματα ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ επέβαλαν το νέο σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, μετατρέποντας μια βαθιά αντιπαιδαγωγική και νεοφιλελεύθερη αντίληψη σε νόμο του κράτους.
Η συμμετοχή του Διευθυντή ως βαθμολογητή στην αριθμητική αξιολόγηση του/της εκπαιδευτικού αποτελεί καθαρά πολιτική επιλογή ελέγχου και επιτήρησης και όχι παιδαγωγική μεταρρύθμιση. Υιοθετήθηκε για να ικανοποιήσει το ατεκμηρίωτο αφήγημα ότι “η αυξημένη εποπτεία αυξάνει την αποτελεσματικότητα”. Πλασαρίστηκε επικοινωνιακά με το σύνθημα “ο Διευθυντής γνωρίζει καλύτερα τους εκπαιδευτικούς” και αγνόησε συνειδητά τις σοβαρές αρνητικές συνέπειες που αυτή η επιλογή θα έχει στις εργασιακές σχέσεις και κατά συνέπεια στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες η Βουλή προχώρησε στη θεσμοθέτηση σοβαρών αλλαγών σε κρίσιμα εργασιακά ζητήματα, όπως η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, χωρίς να υπάρχει συμφωνία μεταξύ εργαζομένων και εργοδότη, όπως προβλέπει ο εργασιακός κώδικας στην Κύπρο. Ο διάλογος μεταξύ Υπουργείου Παιδείας και Εκπαιδευτικών Οργανώσεων υπήρξε ελλιπής και προσχηματικός, ενώ το βασικό θεσμικό όργανο διαλόγου, η Μικτή Επιτροπή Προσωπικού Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, δεν συγκλήθηκε ούτε μία φορά.
Η ευθύνη για όσα ακολουθήσουν είναι αποκλειστικά πολιτική. Όταν αγνοείς επιδεικτικά τον θεσμικό διάλογο, όταν απαξιώνεις τη φωνή εκείνων που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις πρόνοιες του νέου συστήματος, όταν δημιουργείς επιπρόσθετες παθογένειες αντί να βελτιώσεις, τότε σπέρνεις ανέμους – και θα θερίσεις θύελλες.
Η ιστορία έχει δείξει ότι οι αυταρχικοί σχεδιασμοί είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία με θύματα πρώτα τα παιδιά και τις οικογένειές τους και μετά τους/τις εκπαιδευτικούς. Ως εκ τούτου, η Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση ότι ο αγώνας όχι μόνο δεν τελειώνει, αλλά συνεχίζεται σε νέα βάση. Με ενότητα, συλλογικότητα, αποφασιστικότητα και παιδαγωγική ευθύνη, θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο, τον ρόλο του/της εκπαιδευτικού και το δικαίωμα των παιδιών σε μια ουσιαστική, δημοκρατική και ανθρώπινη εκπαίδευση.
Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών