Στη σημερινή κατάσταση της χώρας και μέσα στις συνθήκες δοκιμασίας δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών μας, αναμένεται τουλάχιστον μια υπεύθυνη στάση από όλους, συμπεριλαμβανόμενης της αντιπολίτευσης και ειδικότερα του τέως Προέδρου.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν θα επηρεαστεί στον τρόπο που πολιτεύεται από τις προκλήσεις του ΑΚΕΛ. Κάποια πράγματα όμως -όπως ο σημερινός καταιγισμός προκλητικών δηλώσεων από το ΑΚΕΛ- δεν μπορεί να μείνουν αναπάντητα.
Το ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας διάλεξε αυτές τις επετειακές στιγμές, που σε όλη την Κύπρο είχαμε τα μνημόσυνα των ηρώων που θυσιάστηκαν στο Μαρί, για να εξακοντίσει μύδρους εναντίον άλλων, είναι πραγματικά εξωφρενικό. Άλλα πράγματα περιμένει να ακούσει ο κόσμος από τον τέως πρόεδρο, από εκείνη την αποφράδα μέρα του Ιουλίου 2011… Άλλα πράγματα περίμενε ο κόσμος να έλεγε ο τέως… Εις μάτην όμως.
Διατείνονται, το ΑΚΕΛ και ο Δ.Χριστόφιας, ότι «κάποιοι θέλουν να τους φιμώσουν».
Εμείς θέλουμε να μιλήσουν, όχι να φιμωθούν.
Εμείς θέλουμε να μιλήσουν και να εξηγήσουν στον κυπριακό λαό πώς αντιλαμβάνονται, πώς συναισθάνονται και -αν έχουν το πολιτικό θάρρος- πώς αναλαμβάνουν την ασήκωτη ευθύνη τους για την οικονομική καταστροφή και την κατάντια στην οποία έχουν φέρει τη χώρα, όπως –μέρες που είναι- και για το ολοκαύτωμα στο Μαρί.
Γιατί είναι βέβαια η κυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ που άφησε την Κύπρο να βγει εκτός αγορών, χωρίς καμία άλλη πολιτική ή πρόγραμμα διόρθωσης, παρά τις γνωστές «πολιτικές με τα τσεκκούθκια».
Γιατί είναι η κυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ που αρνήθηκε να πάρει έγκαιρα τα αναγκαία μέτρα που θα προστάτευαν την πατρίδα μας και προτίμησε τον Ιούνιο 2012 να καλέσει εδώ την Τρόϊκα, για την οποία τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα.
Γιατί είναι η κυβέρνηση ΑΚΕΛ-Χριστόφια που παραλαμβάνοντας μια ρωμαλέα οικονομία που παρήγαγε ευημερία για το λαό, παρέδωσε μια καταχρεωμένη και διαλυμένη οικονομία που παράγει ανεργία, λουκέτα, αποκοπές εισοδημάτων, χρέη και φτώχεια.
Η αναφορά του κ.Χριστόφια στο ότι «μετά τη δεινή οικονομική κατάσταση μεγάλωσε και ο κίνδυνος να γίνει προσπάθεια επιβολής μιας κακής λύσης στο Κυπριακό», μας θυμίζει ότι:
Ο ίδιος είχε προχωρήσει αψυχολόγητα σε μονομερείς και άνευ αντικρύσματος παραχωρήσεις που, ναι, προδίκαζαν μια κακή λύση –και δεν του έφταιγε γι’αυτό καμία οικονομική δυσκολία.
Όσον αφορά τη δεινή οικονομική κατάσταση -που σίγουρα δεν είναι το καλύτερο περιβάλλον για να διεκδικήσουμε τα δίκαια της Κύπρου- αφού θυμηθούν ποιος επέτρεψε την κατάρρευση της οικονομίας, ας συναισθανθούν ότι σήμερα η Κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη, όπως και όλες οι πολιτικές δυνάμεις πλην του ΑΚΕΛ (το οποίο και το μόνο που βρίσκει να πει είναι πώς θα βγει η Κύπρος και από την Ε.Ε.), προσπαθούμε, ο καθένας από τη μεριά του, μέσα από μια τιτάνια προσπάθεια να αναχαιτίσουμε την καταστροφή και να δημιουργήσουμε συνθήκες επανεκκίνησης της οικονομίας.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις συναισθανόμαστε ότι η διάσωση, αναστύλωση και επανεκκίνηση της οικονομίας είναι εθνική υπόθεση και γι’αυτό θα πρέπει να συστρατευτούμε. Ενώ, ταυτόχρονα, είμαστε έτοιμοι και για το άλλο, το μείζον εθνικό θέμα και όταν έρθει η στιγμή για να διαπραγματευτούμε, θα κινηθούμε, μέσα από το πνεύμα της προεδρίας Αναστασιάδη, με συλλογικότητα. Θα πάρουμε από κοινού, στο πλαίσιο ενός πραγματικού Εθνικού Συμβουλίου, τις υπεύθυνες αποφάσεις και τις θέσεις που θα μας επιτρέψουν όχι μόνο να αποτρέψουμε όσους τυχόν θεωρούν τις οικονομικές δυσκολίες ως «ευνοϊκή συγκυρία», αλλά και να επιτύχουμε μια σωστή και επιθυμητή πολιτική συμφωνία για λύση.
Αφού το ΑΚΕΛ δεν μπορεί να κάνει κάτι εποικοδομητικό, ας προσπαθήσει τουλάχιστον να μη δημιουργεί εκνευριστικό αντιπερισπασμό. Γιατί οι συνθήκες είναι πραγματικά κρίσιμες και τα όσα διακυβεύονται ξεπερνούν κατά πολύ τις ασκήσεις κομματικού πατριωτισμού στις οποίες επιδίδεται, ακόμα και αυτές τις μέρες, η Εζεκία Παπαϊωάννου.