«Η Κυπριακή οικονομία χρειάζεται αλλαγή φιλοσοφίας» ανέφερε σε δήλωσή του ο επικεφαλής του Γραφείου Οικονομικών Μελετών του ΑΚΕΛ, Χάρης Πολυκάρπου
Η ετήσια Έκθεση για την Οικονομία και Απασχόληση του Ινστιτούτου Εργασίας Κύπρου – ΠΕO περιλαμβάνει δυο καίρια συμπεράσματα για την Κυπριακή Οικονομία.
Πρώτο, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής κρίσης ένεκα της πανδημίας αφού στην Κύπρο καταγράφεται η δεύτερη μεγαλύτερη μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ε.Ε.
Δεύτερο, η Κυπριακή οικονομία χρειάζεται αλλαγή φιλοσοφίας στην οικονομική πολιτική. Χρειάζεται μια στρατηγική οικονομικής μεγέθυνσης που πρέπει να έχει ως κινητήρια δύναμη τις αυξήσεις των εισοδημάτων των εργαζομένων. Μια τέτοια στρατηγική θα αύξανε την αγοραστική δύναμη των μισθών, και συνακόλουθα θα αύξανε την ιδιωτική κατανάλωση, το ΑΕΠ και τον αριθμό απασχολουμένων.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη – Συναγερμού δεν μπορεί να δώσει αυτή την προοπτική την επόμενη μέρα της πανδημίας. Απέδειξε στην πράξη ότι όραμά της είναι μια οικονομία που στηρίζεται στην αρπακτή και το πρόσκαιρο κέρδος. Αυτή η πολιτική πρέπει να αποτελέσει παρελθόν.
Χρειάζεται μια οικονομία που περιλαμβάνει ως βασικές αρχές τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου και τη διασφάλιση ποιοτικών θέσεων εργασίας. Μια οικονομία που σέβεται το περιβάλλον και προστατεύει τους φυσικούς πόρους από την άναρχη ανάπτυξη. Μια οικονομία που έχει ως ύψιστη προτεραιότητα την εγκαθίδρυση ισονομίας, δικαιοσύνης και χρηστής διοίκησης τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα.
Ο τόπος χρειάζεται μια οικονομία που να δημιουργεί ευημερία για τους πολλούς και όχι μόνο για τους λίγους και προνομιούχους. Ξεκινώντας από μια μεταρρύθμιση με στόχο τη βελτίωση των δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους με:
1. Κατοχύρωση κατώτατου μισθού και ελάχιστων δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους
2. Προστασία των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με νομοθετική ρύθμιση για υποχρεωτική εφαρμογή της συμφωνημένης συλλογικής σύμβασης που υπάρχει στον κλάδο.
3. Πάταξη της ψευδούς αυτοαπασχόλησης και τερματισμό της αγοράς υπηρεσιών για κάλυψη μόνιμων αναγκών από τον δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα.