Αφορμή του άρθρου, αντιλαμβάνεστε, ο επικοινωνιακός καυγάς Συμμαχίας Πολιτών με την βουλευτή, τέως του κόμματος, νυν του “Κινήματος Ανεξαρτήτων” φίλτατη Άννα Θεολόγου.
Η αντιπαράθεση τους με χρήση ορισμών όπως “κομματικό κατεστημένο”, “ούτε δεξιά, ούτε αριστερά”, “λογοδοσία”, “από τους πολίτες και αχρωμάτιστοι” είναι το απόλυτο deja vouz!!!! Τέτοιο που βαρέθηκαμε να το ακούμε, όχι γιατί δεν το χουμε ανάγκη, αλλά γιατί είναι επίπλαστο, ψεύτικο και μηδέποτε γενόμενο.
Λόγια, λόγια, λόγια…
Ήταν κάποτε ένα νησί. Το λέγανε Κύπρος. Και οι άρχοντες του είχαν ένα κοινό στοιχείο. Πολεμούσαν το κομματικό κατεστημένο. Το οποίο όμως δεν είναι τίποτε άλλο από το σύστημα το οποίο τους τρέφει και το οποίο οι ίδιοι αναπαράγου.
Αυτό είναι το σε όλους μας, γνωστό παραμύθι.
Η πραγματικότητα τι είναι; Κατά τη laimitomos.com η εξής απλή:
- Δεν υπάρχει κομματικό κατεστημένο με την έννοια που όλοι το λένε. Υπάρχει το κατεστημένο το κομμάτων.
- Όλοι όσοι ξεκίνησαν για να πολεμήσουν το κομματικό κατεστημένο ποτέ δεν τα κατάφεραν και χάθηκαν σαν διάττοντες αστέρες.
- Κάποιοι άλλοι καλοί “κοροιδευτές” του κοιμώνενου πολίτη υπόσχονταν να το πολεμήσουν χρησιμοποιώντας το όμως για να ανέλθουν.
- Ουδείς που έχει εκλεγεί μέσα από το υφιστάμενο σύστημα μπορεί ή πραγματικά θέλει να πολεμήσει το κατεστημένο.
Παραδείγματα…
Και επειδή δεν είμαι των κενών λόγων και της μιζέριας θα σας δώσω μερικά παραδείγματα προβληματισμού.
Έχετε ποτέ σκεφτεί αν ποτέ έχει εκλεγεί στην Κύπρο ανεξάρτητος βουλευτής; ΠΟΤΕ. Οι όποιοι ανεξάρτητοι ήταν πάντα μέρος κομμάτων που μετά θυμήθηκαν για ιδιοτελείς σκοπούς τους πύρινους λόγους επαναστάσεων.
Έχετε ποτέ σκεφτεί αν έστω κόντεψε κάποιος/κάποια να εκλεγεί στην Προεδρία του κράτους κατεβαίνοντας ως ανεξάρτητος/ή; ΠΟΤΕ. Ουδείς εκ των όσων προσπάθησαν κόντεψαν ποτέ. Και όσοι διαπρήσσιοι κήρυκες της ανεξαρτησίας τους τα κατάφεραν, είχαν τη στήριξη κομμάτων την οποία βεβαίως έψαξαν.
Και λύσεις…
Η πολιτική ιστορία εκατοντάδων ετών πανευρωπαικά δεικνύει τις ορθές κατευθύνσεις οι οποίες, σε χώρες πολιτικής ωριμότητας – που δεν είναι κατά την άποψη μου η Κύπρος – είναι οι εξής:
- Αλλαγή του πολιτικού συστήματος μέσα από κόμματα και από κάτω προς τα πάνω με έλεγχο των ηγετών τους από ενεργά μέλη που θέλουν πραγματικά την αλλαγή.
- Επαναστατικό “ξύπνημα” κοιμώμενων λαών που λένε δια έργων και όχι δια λόγων και από τον καναπέ “τέρμα” στις υφιστάμενες συνθήκες. “Επανάσταση” που δεν αφορά σε αυτές που καταγράφονταν σε προηγούμενους αιώνες, αλλά σε αυτές που επιτρέπουν οι σημερινές συνθήκες της άμεσης επικοινωνίας, συναπισμού και επαφής του “όχλου” ώστε να καθορίσει κοινή γραμμή πλεύσης. Και αυτό θέλει πραγματική βούληση και όχι…μοιρολατρία.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα λοιπόν!
Για την Άννα και την κάθε Άννα που ευαγγελίζεται αυτό που ακούμε μα ποτέ δεν βλέπουμε