Μια συνέντευξη του Τάσου Τζιωνή, στενότερου συμβούλου του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου, μέχρι πρόσφατα Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών και τώρα συμβούλου του Ν. Αναστασιάδη για το Κυπριακό, προκάλεσε σεισμό ενόψει της Πενταμερούς για το Κυπριακό. Ο Τζιωνής, με τον έμπειρο λόγο του, τεκμηριώνει ότι η «πολιτική ισότητα», την οποία ο Αβ. Νεοφύτου (ΔΗΣΥ) «προσφέρει» σήμερα στην τουρκική πλευρά, δεν είναι η πολιτική ισότητα που παραχωρήθηκε το 1991, όπως αυτή καθορίστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας-ΟΗΕ.
Απλά, η σημερινή «αβερώφεια πολιτική ισότητα» οδηγεί στην “κυριαρχική ισότητα”. Επιπλέον, ο Τζιωνής επισημαίνει τον διαχρονικό μας κατήφορο, όπου οι παλιές τουρκικές θέσεις γίνονται με τα χρόνια δικές μας και στην πορεία «λάβαρο» του αγώνα μας, με την Τουρκία να προβάλλει νέες ακραίες διεκδικήσεις.
Η σημερινή στάση του Αβέρωφ Νεοφύτου αποτελεί επαλήθευση του κατήφορου που παρέθεσε ο Τζιωνής και, επιπρόσθετα, συνιστά υπονόμευση του Προέδρου της Δημοκρατίας ενόψει της Πενταμερούς, για λόγους που δυνατόν να αφορούν ατομικές επιδιώξεις ενόψει προεδρικών εκλογών. Όμως, επαναλαμβάνουμε την ουσία: Η «αβερώφεια πολιτική ισότητα» θα οδηγήσει στην τουρκική «κυριαρχική ισότητα», σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο από το σημερινό, όπου η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει διαλυθεί και η Τουρκία θα έχει δικαιώματα σε όλη την Κύπρο, μέχρι και στις νότιες της θάλασσες.
Παρεμπιπτόντως, η απαίτηση των οπαδών της «αβερώφειας πολιτικής» για φίμωση του Τζιωνή και αποπομπή του από τη θέση συμβούλου του Προέδρου, αποκαλύπτει τον φόβο τους ότι ένας διάλογος με επιχειρήματα θα έπειθε τους σκεπτόμενους πολίτες να απορρίψουν την πολιτική ΔΗΣΥ, όπως έγινε το 2004 στο δημοψήφισμα. Αν και το άθροισμα των κομματικών ποσοστών ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ ήταν πάντα η πλειοψηφία, ο φόβος των δύο κομματικών ηγεσιών μήπως οι πολίτες επαναλάβουν το 2004, αφενός μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε κι αφετέρου προκάλεσε τέτοιες φοβικές συμπεριφορές. Είναι γνωστό ότι από την επομένη του δημοψηφίσματος το 2004, έγιναν εσωκομματικές εκκαθαρίσεις όσων επέμεναν να εκφράζουν την συντριπτική λαϊκή βούληση του 2004 και δεν συμμορφώνονταν στην γραμμή της κομματικής ηγεσίας. Για αυτό άλλωστε, στα χρόνια που ακολούθησαν, ο όρος «ΔΗΣΥΑΚΕΛ» συνόψισε την ταύτιση των δύο κομματικών ηγεσιών, αλλά όχι των πολιτών οι οποίοι έχουν δική τους άποψη. Για αυτό και οι σχεδιασμοί τελευταίως για «ενδιάμεση συμφωνία» για αποφυγή των πολιτών.
Οι πολίτες δυνατόν να μπορούν να εξηγήσουν την υπονομευτική στάση του Αβέρωφ Νεοφύτου σε αυτή την κρίσιμη ώρα, αλλά για πολλοστή φορά επαναλαμβάνω πως μόνο οι σκεπτόμενοι πολίτες μπορούν να προλάβουν την τουρκοποίηση, εκδηλώνοντας προσωπικό θάρρος και γενναιότητα, που θα οδηγήσει στην συλλογική γενναιότητα.
Μετά λόγου γνώσεως, διαβεβαιώνω ότι έχουμε δυνατότητες και μας αξίζει κάτι καλύτερο από την υποταγή.
Κώστας Μαυρίδης,
Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D),
Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο