Εξαιρετική απόφαση, του 2011, του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που ασχολήθηκε διεξοδικά με το θέμα αυτό, συμμεριζόμενη πλήρως, τον νομικό συλλογισμό του Πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Ο σχετικός νόμος, που διέπει το θέμα, είναι ο περί Ελαττωματικών Προϊόντων (Αστική Ευθύνη) Νόμος του 1995 (Ν. 105(Ι)(95), όπως τροποποιήθηκε.
Σύμφωνα με το Άρθρο 4 του νόμου προιόν είναι ελλατωματικό όταν δεν υπάρχει ασφάλεια, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων υπό τις οποίες το προιόν κατέχεται, χρησιμοποιείται ή καταναλώνεται και περιλαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο και τους σκοπούς για τους οποίους το προϊόν τέθηκε σε κυκλοφορία, την παροχή οποιονδήποτε οδηγιών ή προειδοποιήσεων ή την παροχή οποιονδήποτε δηλώσεων αναφορικά με την κατοχή, τη χρήση ή την κατανάλωση του προϊόντος, τη χρήση επί του προϊόντος ή σε σχέση με αυτό οποιουδήποτε σήματος που αναφέρεται στην ασφάλεια του ή που μπορεί εύλογα να εκληφθεί ότι αναφέρεται στην ασφάλεια του, και το χρόνο κατά τον οποίο το προϊόν τέθηκε σε κυκλοφορία.
Το εδάφιο (2) του Άρθρου 4 ρητά προνοεί ότι προιόν δεν είναι ελαττωματικό από το γεγονός και μόνο ότι άλλο ασφαλέστερο προιόν τέθηκε σε κυκλοφορία μεταγενέστερα.
Το Άρθρο 6 του νόμου προνοεί ότι χωρίς επηρεασμό της ευθύνης του παραγωγού, ευθύνεται ως να ήταν ο παραγωγός του προϊόντος και κάθε πρόσωπο το οποίο εισήγαγε, κατά τη διεξαγωγή των εργασιών του προιόν εντός της Δημοκρατίας με σκοπό να το προμηθεύσει σε άλλον.
Το Άρθρο 7 προνοεί ότι η ευθύνη οποιουδήποτε προσώπου, δυνάμει του νόμου, για ζημιά που υπέστη άλλος μπορεί να μειωθεί ή να εκμηδενιστεί στις περιπτώσεις όπου, ενόψει όλων των περιστάσεων, η ζημιά προκαλείται τόσο από ελαττωματικό προιόν όσο και από υπαιτιότητα του ζημιωθέντος ή οποιουδήποτε προσώπου που ενεργεί υπό την ευθύνη του ζημιωθέντος.
Από Νομολογιακής απόψεως το θέμα, όπως αναφέρθηκε στη θεμελιακή υπόθεση Donοghue v. Stevenson καθώς και στο σύγγραμμα Winfield and Jolowicz on Tort , ένας απλός διανομέας ή προμηθευτής δεν υπέχει, στον ίδιο βαθμό, καθήκον επιμέλειας όπως ο κατασκευαστής, αλλά και αυτός υπέχει κάποιο καθήκον έρευνας ή επιθεώρησης του προϊόντος και αν αυτό είναι επικίνδυνο για κάποιο λόγο που ίδιος θα έπρεπε να γνωρίζει, τότε η παράλειψη του να προειδοποιήσει για τον κίνδυνο, ισοδυναμεί με αμέλεια.
Καλυψώ Κ. Θεοχαρίδου
Δικηγόρος – Νομική Σύμβουλος