Καιρό τώρα, μπροστά στον ορυμαγδό των πάσης φύσεως εξελίξεων, θέλω να παραθέσω τις προσωπικές, ρηξικέλευθες (ίσως για κάποια άτομα και/ή κατεστημένα που εξυπηρετούν το ούτω καλούμενο <ΣΥΣΤΗΜΑ>) απόψεις μου, για τον εκσυγχρονισμό αυτού του άμοιρου τόπου ο οποίος για δεκαετίες είναι εγκλωβισμένος σε ψεύτικα, δήθεν, τυπικά και ανώφελα, ανούσια στεγανά. Αποτέλεσμα όλων αυτών, το σημερινό κατάντημα βεβαίως, που κατ αρχήν είναι ηθικό/αξιακό και μετά, κοινωνικό – πολιτικό – οικονομικό.
Συθέμελα σείεται η Κυπριακή Κοινωνία από σκάνδαλα, επί καθημερινής σχεδόν βάσεως, πια, τα οποία εμπλέκουν το ερωτικό (πιασάρικο) στοιχείο με την κατάχρηση εξουσίας και/ή δημόσιου αξιώματος από αυτά τα ύποπτα άτομα. Οι δε Ανακριτικές/Διωκτικές Αρχές, φέρνουν στο φως στοιχεία, που στοιχειοθετούν νέα αδικήματα τα οποία είναι κατ εξοχήν οικονομικά και είμαστε, ως Κοινωνία πλέον, αντιμέτωποι με εγκλήματα νέα/καινούργια, άγνωστα μέχρι πρότινος στην κλειστή, από εγκληματικής- ποινικής απόψεως/ορολογίας, νομική κοινωνία και το όλο τραγελαφικό του όλου σκηνικού είναι πως, δεν έχουμε την γνώση, την υποδομή και το κατάλληλα επανδρωμένο προσωπικό για να αντιμετωπίσουμε τα νέας μορφής εγκλήματα και απονέμουμε Δικαιοσύνη, όχι δύο μέτρων και δύο σταθμών, αλλά δικαιοσύνη όπως ο απλός πολίτης την εννοεί.
Τί εννοούμε με αυτό; Μαστίζουν, θα έγραφα με περισσή αντίληψη του ρήματος αυτού, την κοινωνία μας, εγκλήματα τα ούτω καλούμενα του λευκού περιλαιμίου (και για τους Αγγλομαθείς/Αλλόφωνους – white collar crimes) και άλλα τόσα εξειδικευμένα, ειδής φύσεως εγκλήματα που δυστυχώς, επειδή η Νομοθεσία δεν τα προνοεί και ρυθμίζει, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν μπορούν να οδηγηθούν αυτά ενώπιον Δικαστηρίων και/ή, αν οδηγηθούν, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει η Νομοθετική πρόνοια ή επειδή, και αν υπάρχει, αυτή είναι πολύ πλατυά/γενική και ασαφής, η Κατηγορούσα Αρχή, δηλαδή οι Ανακριτικές Αρχές, η Αστυνομία, με απλά λόγια, δεν θα καταφέρει να αποδείξει την υπόθεσή της, για το πρόσωπο του κατηγορούμενου, στο βαθμό που το Ποινικό Δίκαιο και η Ποινική Διαδικασία απαιτεί, ήτοι στον βαθμό του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ένοχος.
Επομένως, και αφού υπάρχει σκοπιμότητα σε αυτά τα οποία ψηφίζονται και για αυτό ψηφίζονται και γίνονται νόμοι του Κράτους με την ευρύτητα, αοριστία, ασάφεια και γενικότητα που χαρακτηρίζει τα πλείστα των Νομοθετημάτων μας (και άλλωστε μην λανθάνει της προσοχής μας, και δεν είναι τυχαίο αυτό, οι πλείστοι των <επιφανών> Βο(υ)λευτών μας είναι Νομομαθείς/Απόφοιτοι Νομικών Σχολών), αυτό το οποίο προτείνεται, τουλάχιστον σε αδικήματα τα οποία εμπλέκονται Πολιτικοί, Οικονομικοί, Παράγοντες, Αξιωματούχοι και πάσης φύσεως άτομα <αναγνωρισμένου> και υψηλού κοινωνικού προφίλ και στάτους, μέχρι πρότινος δηλαδή, είναι η δήμευση των στοιχειών όλων των οποίων έχουν καταχραστεί και ακόμη περισσότερο και η δήμευση των προσωπικών περιουσιακών τους στοιχειών και ο πολιτικός ευνουχισμός αυτών.
Δηλαδή, η αποστέρηση των πολιτικών και κοινωνικών τους Δικαιωμάτων και η μη απόδοση σε αυτούς ωφελημάτων, συνταξιοδοτικών και/ή άλλων.
Δεν υπάρχει θεωρώ λόγος, αφού πρώτα γίνουν οι κατάλληλες έρευνες και διαπιστωθεί ότι τα ύποπτα αυτά άτομα συνδέονται με τα υπό διερεύνηση αδικήματα, φωτογραφίζονται ως τέτοια και προκύπτουν όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία, να οδηγούνται οι υποθέσεις αυτές ενώπιων Δικαστηρίων. Είναι οικονομικά και θεσμικά ασύμφορο. Από απόψεως δε γνώσεις, Δικαστών και Δικηγόρων, δυστυχώς, δεν υπάρχει, σε πρακτικό επίπεδο, αυτή η εξειδικευμένη γνώση, η οποία δεν είναι αμιγώς νομική, αλλά οικονομικοτεχνική.
Επομένως, ας εισαγάγουμε τον θεσμό των Ειδικών Διαιτητικών Δικαστηρίων (ή ad hoc Επιτροπών), τα οποία θα είναι επανδρωμένα με Επιστήμονες/Ειδικούς των αντικειμένων που τα εγκλήματα αφορούν και με την παρουσία Δικαστού ή Δικαστών, προκειμένου να υπάρχει το στοιχείο της Αμεροληψίας και της Νομιμότητας και στη βάση αυτών, να γίνεται η διαδικασία ανταλλαγής. Δηλαδή, καταχράστηκες τόσα, δημεύεται το αντίστοιχο ποσό, το οποίο θα διατίθεται στην Πολιτεία ή σε Φορείς Δημοσίου Δικαίου και πλέον, η προσωπική του τιμωρία, θα είναι η δήμευση και προσωπικών περιουσιακών στοιχείων και έτι περισσότερο, η αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων και μη η απόδοση συνταξιοδοτικών ωφελημάτων. Δεν υπεισέρχομαι καν στο θέμα του διασυρμού, προσωπικού και μη και στο τσαλάκωμα της όποιας πλέον φήμης, ονόματος και υπόληψης.
Με κάθε σεβασμό αλλά θεωρώ πως έτσι απονέμεται Δικαιοσύνη και όχι μέσα από τιτάνιους αγώνες 5 – 6 χρόνων, έχοντας οικονομικά και διαδικαστικά εξουθενωθεί και με ένα αποτέλεσμα αβέβαιο και αρκετές φορές μη αντικειμενικό. {Ας διαβάσουμε ξανά λίγο, Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο και Ιστορία του Δικαίου}.
Διερωτώμαι όμως ποίος θα τολμήσει να προωθήσει κάτι τέτοιο; Και εδώ κάπου, οι άκρατοι Νομομαθείς θα αρχίσουν να ομιλούν περί Συνταγματικών Δικαιωμάτων, Αυστηρών Διαδικασιών και Νόμων, Κανονισμών και προ παντός Συντάγματος!!
Το παρόν, είναι αυστηρώς προσωπικό. Δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένη βάση αλλά γενικά. Οι αναφορές είναι γενικές και επουδενί προσωπικές. Απευθύνεται σε άτομα ανέντακτα, ρηξικέλευθα. Διαβάστε το με ανοικτό πνεύμα και μακριά από στεγανά, συμφέροντα και βολέματα!
Θεοχαρίδου Κ. Καλυψώ
Δικηγόρος – Νομική Σύμβουλος