Για το δικαίωμα στην απόδρασή του μίλησε ο Παναγιώτης Βλαστός, μια εβδομάδα μετά την απόπειρα να διαφύγει με ελικόπτερο από τις φυλακές Τρικάλων.
«Η προσπάθειά μου να αποδράσω ήταν μεμονωμένη και προσωπική. Δεν ήθελα ποτέ να θέσω σε κίνδυνο άλλες ζωές. Ο κρατικός μηχανισμός ήταν εκείνος που επιδεικτικά έπραξε κάτι τέτοιο. Η προσπάθειά μου αυτή αποτέλεσε μία εσωτερική ανάγκη για ελευθερία ή τουλάχιστον έναν αγώνα για επίτευξη αξιοπρεπών συνθηκών κράτησης. Μέσα στη φυλακή, το άτομο διαμορφώνει μία ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση που πολλές φορές τείνει να τον οδηγεί σε αποφάσεις παράλογες και παρορμητικές, πάντα όμως ανθρώπινες και δικαιολογημένες. Δεν είμαι δημόσιος κίνδυνος, είμαι ένα μέρος του κοινωνικού φαινομένου που θα έπρεπε να αφυπνίσει τις Αρχές προς άλλες όμως κατευθύνσεις και να αντιμετωπίσει ένα δυσχερές και απάνθρωπο κοινωνικό φαινόμενο που ονομάζεται καταστήματα κράτησης» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης Βλαστός στο Έθνος της Κυριακής.
«Οι Αρχές οφείλουν ακόμη και τη στιγμή της απόδρασης ενός ανθρώπου να σέβονται την αξία της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προβαίνουν σε πράξεις που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Όταν κάποιος τρέχει προς την ελευθερία του, δεν τον πυροβολείς στην πλάτη, πολλώ δε μάλλον θέτοντας σε κίνδυνο και άλλες ανθρώπινες ζωές. Ο κρατούμενος εξακολουθεί και κατά τη διάρκεια της ποινής του να είναι φορέας όχι μόνο υποχρεώσεων, αλλά και δικαιωμάτων» ενώ προσθέτει: «Δεν θα πειράξω ποτέ αθώους ανθρώπους. Δεν είμαι κακοποιός επειδή είμαι παράνομος…».