Του Λευτέρη Χριστοφόρου*
Ο Πατριωτισμός στην Κύπρο είναι παρεξηγημένη έννοια. Δυστυχώς, από πολλούς πολλές φορές μετριέται ο Πατριωτισμός από τη πληθώρα των συνθημάτων, από το μέγεθος της Δημαγωγίας και του Λαϊκισμού και από τις σκιαμαχίες κάποιων στο εσωτερικό για εσωτερική κατανάλωση.
Αυτός είναι ένας πεπλανημένος και εικονικός Πατριωτισμός άνευ αξίας, περιεχομένου και το κυριότερο συνοδευόμενος από εθνικά επιζήμιες και όχι ωφέλιμες ενέργειες για το τόπο. Ο Πραγματικός Πατριωτισμός είναι ο Πατριωτισμός που αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες επιτυγχάνει εθνικά προστιθέμενη αξία στα κρίσιμα ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος που απασχολούν το τόπο μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου μετριέται ο Πατριωτισμός είναι η διαχείριση μείζονος σημασίας, εθνικού περιεχομένου, ζητήματα όπως πρωτίστως είναι η διαχείριση του Κυπριακού, είτε είναι τα Ενεργειακά, είτε Ευρωπαϊκά είτε οποιαδήποτε άλλα ειδικού εθνικού βάρους θέματα.
Είναι χρήσιμο να ανακαλέσω στη μνήμη και ιστορικά και πρόσφατα γεγονότα προς επιβεβαίωση της προσέγγισης μου περί Πατριωτισμού.
1. Ένταξη Κύπρου στην Ε.Ε.
Να θυμίσω ότι η Τουρκία απειλούσε τη Κύπρο με αντίδραση χωρίς όρια εάν η Κύπρος εντάσσονταν στην Ε.Ε. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός με τον Νίκο Αναστασιάδη στην Ηγεσία του και Το Γλαύκο Κληρίδη στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, όχι μόνον δεν υποχώρησαν αλλά ένταξαν τη Κύπρο στην Ε.Ε. Από όλους αναγνωρίζεται ότι η ένταξη στην Ε.Ε. της Κύπρου αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνική επιτυχία με τεράστιες θετικές προεκτάσεις για το παρόν και το μέλλον του τόπου μας.
2. Οι απειλές της Τουρκίας με το Barbaros
Η Τουρκία μέσα σε πολεμικό κλίμα κρίσης, που δημιούργησε πριν δύο χρόνια, επιστράτευσε το BARBAROS και τον τουρκικό πολεμικό στόλο της παραβιάζοντας την Κυπριακή ΑΟΖ. Να θυμίσω ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με απόλυτα ψύχραιμο και αποφασιστικό τρόπο όχι μόνο δεν υποχώρησε και συνέχισε ακάθεκτος το Ενεργειακό Πρόγραμμα, αλλά διέκοψε αμέσως και τις συνομιλίες καταγγέλλοντας τη Τουρκία στην Ε.Ε. και στους Διεθνείς Οργανισμούς. Έτσι ο Πρόεδρος της Τουρκίας υποχρέωσε τη Τουρκία σε άτακτη υποχώρηση. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία της η Τουρκία δεν υποχώρησε, όπως υποχώρησε τότε και ουσιαστικά έχασε τη μάχη, απέναντι στη σθεναρή και ανυποχώρητη εθνική πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη.
3. Συνομιλίες στη Γενεύη
Η Τουρκία από το 1975 που άρχισαν οι συνομιλίες αρνείτον να παραδώσει χάρτη για το Εδαφικό.
Παρά τις πιέσεις που ομολογουμένως ασκήθηκαν από όλους τους Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας αρνείτον πεισματικά και ανυποχώρητα. Τελικά υπέκυψε στην δυναμική και διεκδικητική πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη να καταθέσει χάρτη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η τουρκική ηγεσία υπέστην σκληρή κριτική, από τα Τουρκικά και Τ/Κ κόμματα γιατί θεωρήθηκε τεράστια υποχώρηση από τη Τ/Κ Ηγεσία η κατάθεση χάρτη για το εδαφικό. Ακόμη για πρώτη φορά από το 1963 υποχρεώθηκε η επίσημη Τουρκία να βρεθεί στο ίδιο τραπέζι, στην πιο επίσημη διαπραγμάτευση, με την επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία, χωρίς να εγκαταλείψει και να περιφρονήσει την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που έπραττε από το 1963 μέχρι σήμερα.
4. Αποχώρηση από τις συνομιλίες της Τουρκικής πλευράς
Όλοι και ιδιαίτερα τα κόμματα που ασκούν σκληρή κριτική στο Κυπριακό αναγνωρίζουν ότι η Τουρκική Πλευρά προφασιζόμενη το Ενωτικό Δημοψήφισμα εγκατάλειψε τις συνομιλίες. Μάλιστα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε για προαποφασισμένη φυγή από τις συνομιλίες. Όλοι παραδέχονται ότι η Τουρκία βρισκόταν σε δύσκολη θέση και αναζητούσε διέξοδο διαφυγής. Συμπληρώνω λέγοντας ότι πράγματι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την ορθή πολιτική του, στρίμωξε τόσο πολύ τη Τουρκία για τα καίρια ζητήματα που για πρώτη φορά η Τουρκία υποχρεώνεται να καταφύγει σε “προφάσεις εν αμαρτίαις” για να γλυτώσει από την ασφυκτική πίεση που της ασκεί η επιτυχημένη πολιτική του Προέδρου.
Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι ο Πατριωτισμός δεν μετριέται μόνο με ιαχές και πολιτικές “ντουντούκας” αλλά με σοβαρή, ήρεμη και υπεύθυνη πολιτική, με στρατηγικές συμμαχίες και καλά μελετημένος σχεδιασμούς. Απαιτούνται στιβαρές ηγεσίες για υλοποίηση εθνικών στόχων και ο Νίκος Αναστασιάδης απέδειξε ότι διαθέτει και το πολιτικό ανάστημα και το απαιτούμενο εκτόπισμα για να υλοποιεί εθνικές στρατηγικές.
Είναι φυσιολογικό κάποιοι να μην γνωρίζουν ή ηθελημένα να αγνοούν, την Ιστορία του Δημοκρατικού Συναγερμού, του Γλαύκου Κληρίδη και του Νίκου Αναστασιάδη. Είναι Ιστορία πραγματικής Πατριωτικής Υπεύθυνης Συμπεριφοράς και όχι κίβδηλου Πατριωτισμού και Πατριδοκαπηλίας.
*Αναπλ. Πρόεδρος ΔΗ.ΣΥ. – Ευρωβουλευτής Ε.Λ.Κ