Το «ιερό τέρας» της υποκριτικής τέχνης, ο Μάρλον Μπράντο, γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1924 στην Ομάχα της πολιτείας Νεμπράσκα των ΗΠΑ. Προικισμένος με έμφυτο υποκριτικό ταλέντο, αλλά και ατίθασος ως μαθητής, ο Μπράντο πήγε στην Νέα Υόρκη για να σπουδάσει ηθοποιία στο New School και κατόπιν στο Actors’ Studio.
Είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες “Βίβα Ζαπάτα” (Viva Zapata!, 1952) και “Ιούλιος Καίσαρ”(Julius Caesar, 1953), ο Μπράντο προτάθηκε για το βραβείο Όσκαρ. Τελικά, ο Μπράντο τιμήθηκε με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1954 για τον ρόλο τού Τέρι Μαλόι στην ταινία του Ηλία Καζάν “Το λιμάνι της αγωνίας” (On the Waterfront). Για τον ρόλο τού Βίτο Κορλεόνε στην ταινία “Νονός“, ο Μπράντο τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ, αλλά αρνήθηκε να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο, διαμαρτυρόμενος έτσι για την κακομεταχείριση των αυτοχθόνων Ινδιάνων στις ΗΠΑ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μάρλον Μπράντο ήταν αντιμέτωπος με υπέρογκα χρέη και με σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και ο καρκίνος του ήπατος.
H εικόνα του με το δερμάτινο μπουφάν και το τζιν αποτέλεσε πρότυπο για τους νέους της δεκαετίας του ’50, κατά την οποία μεταμορφώθηκε σε ίνδαλμα.
Η φήμη του εκτοξευόταν με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες όπως το «Λεωφορείο ο πόθος» και η εξωτερική εμφάνιση του εντυπωσίαζε.
Η περιφρόνηση για το Χόλυγουντ
Ο Μάρλον Μπράντο όμως δεν ένιωσε ποτέ άνετα με τον ρόλο του σταρ. Είχε μάλιστα εξομολογηθεί ότι έτρεφε τον ελάχιστο δυνατό σεβασμό για την κινηματογραφική πραγματικότητα στην οποία πρωταγωνιστούσε.
«Ο μόνος λόγος που είμαι στο Hollywood, είναι γιατί δεν είχα την ηθική δύναμη να αρνηθώ τα χρήματα».
Στις σπάνιες συνεντεύξεις του τόνιζε την αδιαφορία για το έργο του και την περιφρόνηση του για συναδέλφους και μέντορες.
Στο βιβλίο «Brando: Songs My Mother Taught me», χαρακτήριζε άσχετο τον Λι Στράσμπεργκ και ανίδεο τον Μπερτολούτσι, με βάση την εμπειρία του από το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι. Μιλούσε απαξιωτικά, χωρίς περιστροφές, για καταξιωμένους επαγγελματίες του κινηματογράφου.
Η παχυσαρκία και οι κρίσεις
Δεν τον ενδιέφερε ούτε να διατηρήσει την εικόνα του ωραίου. Έτσι, εμφανίστηκε στα γυρίσματα της ταινίας «Αποκάλυψη Τώρα» με το βάρος του να υπερβαίνει τα 150 κιλά. Δεν θύμιζε καθόλου την εικόνα του γυμνασμένου άντρα που είχε κλέψει την παράσταση στην ταινία «Λεωφορείο ο Πόθος» και τον έκανε διάσημο. Σύμφωνα με το σενάριο, θα υποδυόταν έναν άντρα ψηλό, γεροδεμένο και αθλητικό. Η εμφάνιση του όμως διέφερε τελείως από αυτήν την εικόνα, γι΄αυτό και ο Κόπολα αποφάσισε να βγάζει κοντινά στο πρόσωπο και σκοτεινά πλάνα ώστε να μη φαίνεται όλο το σώμα του.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Μάρλον Μπράντο αδιαφορούσε για την εμφάνισή του και την καριέρα του.
Υπέφερε από κρίσεις υπερφαγίας τις οποίες προσπαθούσε να αντιμετωπίσει. Έτσι, σύμφωνα με τη βιογραφία του έδινε εντολές στην βοηθό του να κλειδώνει όλα τα ντουλάπια της κουζίνας μετά τις εννιά το βράδυ. «Δε θα ξεκλειδώσεις μέχρι να σου πω», έλεγε. Ωστόσο την πρώτη μέρα του πειράματος ο Μπράντο υπέκυψε. Λίγα λεπτά μετά τις εννιά άρχισε να ουρλιάζει και να την απειλεί ότι αν δε του δώσει τα κλειδιά θα την απολύσει. Παρά την αντίστασή της, ο Μπράντο έσπασε τα λουκέτα, έφαγε ό,τι βρήκε στα ντουλάπια και ικανοποίησε τη βραδινή του λαχτάρα για φαγητό.
Η εμμονή με το φαγητό και τα ψυχολογικά προβλήματα
Στο βιβλίο του Στέφαν Κάρνερ με τίτλο «Somebody: the reckless life and the remarkable career of Marlon Brando», περιγράφεται η λαιμαργία του. «Τον στοίχειωνε σε όλη του τη ζωή αλλά η παχυσαρκία του τον οδήγησε στο θάνατο του», γράφει ο συγγραφέας.
Άτομα του περιβάλλοντός του περιέγραφαν ότι ο Μπράντο αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και υποστήριζαν ότι η εμμονή του με το φαγητό ήταν ένα είδος αποζημίωσης και εκτόνωσης για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια».
Φημολογείται ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας “Mutiny on the Bounty” έτρωγε τεράστιες ποσότητες παγωτού.
Παράλληλα, η Χάιντι Φλάις, η μαστροπός του Χόλυγουντ είχε δηλώσει ότι κατά τη διάρκεια του σεξ έτρωγε σταφύλια. «Ήταν αναμφισβήτητα ο πιο σεξουαλικός και χοντρός άντρας, με τον οποίο είχα κοιμηθεί ποτέ. Παρά την παχυσαρκία του είχε απίστευτη αντοχή».
Καμία αρνητική πτυχή της ζωής του ωστόσο, δεν κατάφερε να μειώσει τη δύναμη του μύθου του.
Ο Μάρλον Μπράντο άφησε την τελευταία του πνοή στο Ιατρικό κέντρο Ronald Reagan του UCLA, την 1 Ιουλίου του 2004, σε ηλικία 80 ετών. Ο θάνατός του προήλθε από πνευμονική ινωμάτωση, καρδιακή ανεπάρκεια και από σάκχαρο.