Αλέξανδρος Ραπακούσιος
Ναι, ο Δημοκρατικός Συναγερμός βρίσκεται σε κρίση, εφόσον για πρώτη φορά στην ιστορία του μένει εκτός δεύτερου γύρου. Είναι άξιο απορίας βέβαια εάν ο οποιοσδήποτε ηγείτο του ΔΗΣΥ σ’ αυτήν την προεδρική αναμέτρηση, θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα. Κι αυτό, καθώς οι εκλογές είναι και απλά μαθηματικά: το 28% του ΔΗΣΥ στις βουλευτικές έγινε 26% στον Αβέρωφ και μάλιστα εν μέσω μιας μεγάλης διάσπασης που επετεύχθη από τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Με άλλα λόγια, το έργο του κ. Νεοφύτου ήταν εξαρχής ναρκοθετημένο. Αυτό δεν αναιρεί, πως κάποιοι θα ζητήσουν το κεφάλι του επί πίνακι.
Η πολιτική επιβίωση του κ. Νεοφύτου, καθώς και η βαθύτερη ανάλυση των αιτιών της ήττας, λίγο ενδιαφέρει την παρούσα στιγμή την ευρύτερη κοινωνία. Το αποτέλεσμα της κάλπης είναι αυτό που είναι και στις 12 Φεβρουαρίου ο κυπριακός λαός θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα σε δύο πρόσωπα. Μόνο που, αιτιολογημένα, τα φώτα της δημοσιότητας παραμένουν στον ΔΗΣΥ, καθώς είναι αυτός που κρατά το κλειδί της νίκης.
Στην εξίσωση της απόφασης που θα παρθεί, συμπεριλαμβάνονται πολλές μεταβλητές και ιδιόμορφοι παράγοντες: η άποψη του κ. Αναστασιάδη, η στάση του κ. Νεοφύτου, η γνώμη των κορυφαίων στελεχών, οι επιδιώξεις των δελφίνων, το δίλημμα της συμπολίτευσης ή αντιπολίτευσης, ο θώκος της ηγεσίας, ο φόβος της εσωστρέφειας και τα μεγάλα διακυβεύματα του τόπου. Όλα αυτά θα μπουν στο μπλέντερ του Πολιτικού Γραφείου και το τελικό μείγμα ενδέχεται να παράξει τρεις διαφορετικές αποφάσεις, μία εκ των οποίων είναι η ψήφος κατά βούληση, που είναι και η λιγότερο πιθανή. Κύριο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι άλλες δύο.
Η μία «ψυχή» εντός του κόμματος μίλησε ήδη στον πρώτο γύρο. Ανεξάρτητα από την απόφαση που θα πάρει το κόμμα, αυτό το 25-30% εντός του ΔΗΣΥ που στήριξε τον κ. Χριστοδουλίδη, θα τον στηρίξει με βεβαιότητα και στις 12 Φεβρουαρίου. Τυπικά, αυτό μεταφράζεται σε 7-8 μονάδες (χωρίς αυτές, ο κ. Νεοφύτου θα τερμάτιζε πρώτος και ο κ. Χριστοδουλίδης τρίτος). Η «ψυχή» αυτή είναι πιο συντηρητική, πιο εύκαμπτη ως προς το Κυπριακό και σαφώς πιο Αναστασιαδική. Η δεύτερη «ψυχή», εκείνη που ψήφισε τον Αβέρωφ, αναμένει την απόφαση του κόμματος και είναι προετοιμασμένη να την ακολουθήσει, έστω και με μικρές απώλειες. Αυτή η ψυχή, είναι πιο φιλελεύθερη, πιο καθαρά τοποθετημένη υπέρ της ΔΔΟ και σαφώς πιο Αβερωφική.
Το ποια «ψυχή» του ΔΗΣΥ επικρατήσει, θα κρίνει το κατά πόσο ο δεύτερος γύρος θα είναι ένας εύκολος περίπατος για τον κ. Χριστοδουλίδη (αυτό θα γίνει εάν ο ΔΗΣΥ τον στηρίξει) ή ένα εκλογικό θρίλερ, στο οποίο Χριστοδουλίδης και Μαυρογιάννης θα έχουν τις ίδιες ακριβώς πιθανότητες εκλογής (αυτό θα γίνει εάν ο ΔΗΣΥ στηρίξει τον τέως διαπραγματευτή).
Πάντως, σε ό,τι αφορά το ποιος πρέπει να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, θα φανεί παράδοξο εάν ένα ολόκληρο κόμμα που στοιχήθηκε με τον κ. Νεοφύτου -άρα τον εμπιστεύθηκε για να ηγηθεί της Κύπρου, τον υπέρτατο ρόλο-, δεν τον εμπιστευθεί στην απόφαση του για το ποιος πρέπει να στηριχθεί στον δεύτερο γύρο. Πολιτικά, θεσμικά και δίκαια, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ οφείλει να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ούτε οι δελφίνοι, ούτε όσοι ορέγονται κυβερνητικές θέσεις, ούτε βέβαια και ο απερχόμενος πρόεδρος.
Είναι δεδομένο, πως εσωστρέφεια θα υπάρξει σε οποιοδήποτε σενάριο αποφασιστεί. Η μάχη της προσωπικής ατζέντας εντός του κόμματος θα είναι σκληρή, ωστόσο τα κεντρικά στελέχη και οι ισχυροί δελφίνοι θα αναγκαστούν να συγκρατηθούν, μπροστά στο ενδεχόμενο διάσπασης. Απώλειες μπορεί να προκύψουν. Η στήριξη του κ. Μαυρογιάννη θα είναι ένα πολιτικό άλμα, που θα φέρει αντιδράσεις, αλλά που με τον καιρό θα εξανεμιστούν. Όμως η στήριξη του κ. Χριστοδουλίδη, έστω και αν φανεί πιο «εγγενής», όχι μόνο μπορεί να συνδέσει το κόμμα των μεγάλων -καλών ή κακών- εθνικών επιλογών με την ταφόπλακα στο Κυπριακό, αλλά θα δώσει και διπλό σήμα: την άλωση του ΔΗΣΥ από τον ενδιάμεσο και την επιβράβευση της αποστασίας. Που είναι σίγουρο, πως έτσι, θα επαναληφθεί και στο μέλλον.
Διεθνολόγος, Πολιτικογράφος