50 χρόνια παρουσίας συμπληρώνει φέτος η Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο -ΟΥΝΦΙΚΥΠ- σε μία από τις μακροβιότερες ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ.
Μια παρουσία που νυν, τέως και πρώην πολιτικοί αξιωματούχοι και διπλωμάτες εκτιμούν, ως αναγκαία και επιβεβλημένη.
Έχοντας αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, οι κυανόκρανοι έχουν μέχρι και σήμερα , μετά πλέον και τα τραγικά γεγονότα του 1974 – οπόταν και οι όροι εντολής της Δύναμης επεκτάθηκαν – την ευθύνη για τη διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας κατά μήκος της γραμμής κατάπαυσης του πυρός, καθώς και για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας εκεί όπου χρειάζεται, όπως στην περίπτωση των εγκλωβισμένων.
Με το υπ’ αριθμόν 186 ψήφισμά του, που υιοθετήθηκε ομόφωνα στις 4 Μάρτιου 1964, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, μεταξύ άλλων, πρότεινε τη δημιουργία, με τη συναίνεση της Κυβέρνησης της Κύπρου, μιας ειρηνευτικής δύναμης για διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και της ασφάλειας στο νησί και για πρόληψη επανάληψης των συγκρούσεων, και προκειμένου αυτή η δύναμη να συμβάλει στη διατήρηση και αποκατάσταση του νόμου και της τάξης και σε επάνοδο στις συνθήκες ομαλότητας.
Στο ψήφισμα αυτό γινόταν λόγος για στάθμευση της δύναμης στο νησί για περίοδο τριών μηνών. Παρόλα αυτά η θητεία της ανανεώνεται έκτοτε κάθε έξι μήνες, μετά τις σχετικές εκθέσεις που υποβάλλονται στο Συμβούλιο Ασφαλείας από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Το ΚΥΠΕ ζήτησε σχόλια από αξιωματούχους, περιλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας, για την παρουσία της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, τη σημασία της και τη συνδρομή της στα τεκταινόμενα στο νησί.
Στις παρεμβάσεις τους , όλοι επεσήμαναν τη σημασία της παρουσίας της Δύναμης στην Κύπρο καθώς και την τεράστια συμβολή της. Κάποιοι εξ αυτών ωστόσο υπέδειξαν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η ΟΥΝΦΙΚΥΠ αδυνατούσε να ανταποκριθεί στους όρους εντολής της, όπως π.χ στην περίπτωση με τα Στροβίλια, ενώ άλλοι σημείωσαν ότι η Κύπρος ανέμενε πάντα πολύ περισσότερα από τα Ηνωμένα Έθνη από ό,τι στην πράξη μπορούν να προσφέρουν.
Στη δήλωσή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης αναφέρει πως «η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο αποτελεί, από τον καιρό ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, παράγοντα υποβοηθητικό στις προσπάθειες για λύση, αλλά και συνεισφέρει στη διατήρηση και αποκατάσταση της τάξης και παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στον πληθυσμό που έχει πληγεί από τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής».
«Εκφράζουμε ευγνωμοσύνη προς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, για την παρουσία και συνεισφορά της Ειρηνευτικής Δύναμης στον τόπο μας», υπογραμμίζει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και προσθέτει πως «η εδώ παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ επιβεβαιώνει την ουσιαστική βοήθεια που ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών παρέχει στην Κύπρο και τον λαό της».
«Ευχαριστούμε τις χώρες που κατά καιρούς έχουν ενισχύσει με στρατεύματά τους την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, καθώς και τους εδώ αντιπροσώπους του ΟΗΕ», αναφέρει, μνημονεύοντας ιιδιαίτερα τα 178 της ειρηνευτικής δύναμης, που έχασαν τη ζωή τους υπηρετώντας τον τόπο μας.
Όπως σημειώνει «η Κύπρος, από την ανεξαρτησία της και εντεύθεν επωφελήθηκε ουσιαστικά και από άλλους τομείς δραστηριοτήτων του ΟΗΕ, όπως το πρόγραμμα του ΟΗΕ για την ανάπτυξη (η UNOPS και στη συνέχεια η UNDP), που βοήθησαν την νεαρή Δημοκρατία στα πρώτα της βήματα και την οδήγησαν προς την κατεύθυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, μέσω της παροχής τεχνικής βοήθειας και υλοποίησης αναπτυξιακών προγραμμάτων του Οργανισμού».
«Θέλω να χαιρετίσω τον Οργανισμό Ηνωμένων και την Ειρηνευτική του Δύναμη στην Κύπρο για όλα όσα έχουν προσφέρει στην πατρίδα μας», αναφέρει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι θα συνεχισθεί με ζήλο και αφοσίωση η χρήσιμη συνεισφορά τους, μέχρι τη δικαίωση του αγώνα του κυπριακού λαού και την επανένωση της πατρίδας μας.
Αναφορά στα τεκταινόμενα της περιόδου πριν την άφιξη της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην Κύπρο κάνει στο δεύτερο τόμο του βιβλίου του «Η κατάθεσή μου», ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης. Το 1964 υπηρετούσε ως Πρόεδρος της Βουλής, και στο σχετικό απόσπασμα αναφέρεται εκτενώς στα όσα προηγήθηκαν και παρασκηνιακά της υιοθέτησης του ψηφίσματος από το Συμβούλιο Ασφαλείας, αφού ο ίδιος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία που παρουσίασε την κυπριακή υπόθεση στα Ηνωμένα Έθνη με επικεφαλής τον τότε Υπουργό Εξωτερικών Σπύρο Κυπριανού, ενώ παραθέτει και σχετικά υπομνήματα τόσο του ιδίου όσο και άλλων, μεταξύ των οποίων και του τότε ΓΓ Ου Θαντ επί του θέματος.
Μεταξύ άλλων αναφέρει πως «η Σοβιετική Ένωση και η Τσεχοσλοβακία, αφού αντάλλαξαν απόψεις μαζί μας, δήλωσαν ότι θα υποστήριζαν την πρόταση ψηφίσματος και το ίδιο θα έκανε και η Γαλλία. Ο μόνος τρόπος να μην περάσει το ψήφισμα ήταν να ασκηθεί veto από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ ή την Κίνα. Εφόσον η πρόταση ψηφίσματος προέβλεπε ότι η σύνθεση και η διοίκηση της δύναμης θα ορίζοντο από τον Γενικό Γραμματέα, ένιωθαν ότι ο κίνδυνος να συμπεριληφθούν δυνάμεις του ανατολικού μπλοκ σ’ αυτήν είχε παρέλθει. Η γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών είχε αφήσει να διαφανεί ότι οι σκέψεις του Γενικού Γραμματέα σχετικά με τη σύνθεση της δύναμης κατευθύνοντο προς ουδέτερες χώρες και χώρες της Κοινοπολιτείας. Τελικά στις 4 Μαρτίου 1964 η πρώτη από μια μακρά σειρά προτάσεων ψηφίσματος του Συμβούλιο Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας αναφορικά με τη νέα κρίση του Κυπριακού».
Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας ανέφερε πως «η εμπλοκή των Ηνωμένων Εθνών και ειδικότερα του Συμβουλίου Ασφαλείας στην κυπριακή κρίση είναι σωτήρια για την Κυπριακή Δημοκρατία και οι Κύπριοι πρέπει να είναι ευγνώμονες στα Ηνωμένα Έθνη».
Επεσήμανε ακόμη πως η γενική εκτίμηση της παρουσίας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην Κύπρο πρέπει να είναι θετική. «Εμείς οι Κύπριοι συνηθίσαμε να εναποθέτουμε τις περισσότερες ευθύνες για την ειρήνη στον τόπο μας σε άλλους, πέραν από τον εαυτό μας. Το γεγονός ότι οι ξένες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αποτελούν την κύρια αιτία της κυπριακής κρίσης, δεν μας απαλλάσσει από τις δικές μας ευθύνες. Προβαίνοντας, όμως, σε μια αντικειμενική εκτίμηση πρέπει να διαπιστώσουμε ότι τα Ηνωμένα Έθνη και οι αποφάσεις τους είναι απότοκο των εκάστοτε ισοζυγίων δυνάμεων σε παγκόσμια κλίμακα, από της ίδρυσης του Οργανισμού μέχρι σήμερα.», ανέφερε, προσθέτοντας πως «το γεγονός αυτό έχει και τις θετικές και τις αρνητικές του πτυχές».
Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γιώργος Βασιλείου δήλωσε πως «οφείλουμε όλοι μας να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στην ΟΥΝΦΙΚΥΠ για την τεράστια προσπάθεια και προσφορά της».
«Για 50 ολόκληρα χρόνια χιλιάδες στρατιώτες, αξιωματικοί και διοικητικό προσωπικό από δεκάδες χώρες μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπηρέτησαν στην Κύπρο για να συμβάλουν στη διαφύλαξη της ειρήνης, την αστυνόμευση της ‘πράσινης γραμμής’ και την προσφορά ανθρωπιστικών υπηρεσιών και στις δύο κοινότητες όπου αυτό είναι δυνατό», είπε ενώ σημείωσε και το γεγονός πως σ’ αυτό το διάστημα, 178 άτομα, μέλη της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, έχασαν τη ζωή τους εκπληρώνοντας το καθήκον τους.
Εξέφρασε λύπη, γιατί, όπως είπε, «αρκετοί Κύπριοι δεν συνειδητοποιούν την τεράστια συμβολή και βοήθεια που έχει προσφέρει η ΟΥΝΦΙΚΥΠ όλα αυτά τα χρόνια.».
Ο Υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης ανέφερε πως η παρουσία της ειρηνευτικής δύναμης είναι απαραίτητη μέχρι την επίτευξη λύσης στην Κύπρο και την εδραίωση της ειρήνης.
Σημείωσε πως διάφορα περιστατικά που συνέβησαν από το 1974 και αφορούν τουρκικές παραβιάσεις του status quo μπορεί να μην έχουν αποτραπεί ή αποκατασταθεί με παρέμβαση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, το γεγονός όμως παραμένει ότι σε πολλές περιπτώσεις, μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης επέδειξαν αυτοθυσία στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Είμαστε ευγνώμονες, υπογράμμισε ο κ. Κασουλίδης, στο Γενικό Γραμματέα και τα συνεισφέροντα σε προσωπικό κράτη-μέλη του Οργανισμού, ως επίσης ευρύτερα στα μέλη των Ηνωμένων Εθνών που συνεισφέρουν οικονομικά στη διατήρηση της ειρηνευτικής δύναμης. Αποτίουμε, συνέχισε, φόρο τιμής στα μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης που έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο της εκτέλεσης των καθηκόντων τους στην Κύπρο.
Σε σχέση με την ευρύτερη εμπλοκή των Ηνωμένων Εθνών στο Κυπριακό, αφού τη χαρακτήρισε «πολυσχιδή», επεσήμανε πως τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας «αποτελούν την ασπίδα και το δόρυ της Κυπριακής Δημοκρατίας για αποσόβηση των αποσχιστικών μεθοδεύσεων του ψευδοκράτους και την εξεύρεση δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού». Υπογράμμισε πως η λύση του Κυπριακού θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, σημειώνοντας πως η επίσημη αυτή θέση της κυπριακής κυβέρνησης δεν έχει αλλάξει.
Ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Βάσος Λυσσαρίδης δήλωσε πως η αποδοχή της παρουσίας των ειρηνευτών των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο υπήρξε «το νομοτελειακό αποτέλεσμα της βρετανικής πολιτικής και της εμπλοκής της Τουρκίας με την τριμερή του Λονδίνου, με στόχο την αξιοποίηση της τουρκικής κοινότητας για αποτροπή της υλοποίησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης από τον κυπριακό λαό».
Ο κ. Λυσσαρίδης είπε πως «υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που η στάση των υπευθύνων της ΟΥΝΦΙΚΥΠ δεν ανταποκρινόταν στους όρους εντολής τους. Αδράνεια ακόμα και σε περιπτώσεις δολοφονιών με τελευταία πράξη τη στάση στο θέμα των Στροβιλιών», ανέφερε. Υπογράμμισε ωστόσο πως «αυτό δεν σημαίνει ότι υπό τις περιστάσεις θα ήτο επιθυμητή η απομάκρυνση τους λόγω του κινδύνου οργανωμένων από την Τουρκία ευρύτερων επεισοδίων».
Ο κ. Λυσσαρίδης θυμάται πως σε μια περίπτωση όταν ήταν Προεδρεύων της Δημοκρατίας υπήρξε πρόθεση από μέρους της ειρηνευτικής δύναμης για ανέγερση φυλακίου μεταξύ Εθνικής Φρουράς και ελευθέρων εδαφών, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την κυπριακή Κυβέρνηση. «Κάλεσα τους υπευθύνους της ΟΥΝΦΙΚΥΠ και τους πληροφόρησα ότι διέταξα την κατεδάφιση υποδεικνύοντας τους λογικούς λόγους της απόφασης. Η απάντηση ήταν θετική. Κατεδάφιση του φυλακίου από τους ίδιους», ανέφερε.
Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Ιακώβου επεσήμανε πως «η ειρηνευτική δύναμη είχε μεγάλη συνεισφορά στη διατήρηση της ειρήνης στην Κύπρο μέσα στα πλαίσια των περιορισμών των όρων εντολής της».
Όπως σημείωσε «η ΟΥΝΦΙΚΥΠ εκλήθη να αντιμετωπίσει μια χαώδη κατάσταση που δημιούργησε η εισβολή της Τουρκίας με πολύ περιορισμένες δυνάμεις και δυνατότητες. Κρίνοντας την συνεισφορά της ΟΥΝΦΙΚΥΠ σε συνάρτηση με τους όρους εντολής της και τους πόρους και δυνατότητες της, πιστεύω ότι επιτέλεσε το έργο της με επάρκεια».
Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών θυμάται πως ο ίδιος είχε άμεση συνεργασία με την Ειρηνευτική Δύναμη επί ημερήσιας βάσης για θέματα εγκλωβισμένων στα Μαρωνίτικα χωριά στην Κερύνεια και στην Καρπασία, όταν υπηρέτησε ως Διευθυντής της Υπηρεσίας Μερίμνης. «Είχα εντυπωσιαστεί από την αφοσίωση των ανδρών της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην παροχή κάθε είδους ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους εγκλωβισμένους», ανέφερε.
Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ρολάνδης ανέφερε πως «χωρίς αμφιβολία η Κύπρος στηρίχθηκε και βοηθήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη. Τόσο στον τομέα της πολιτικής και ηθικής στήριξης, όσο και με την ύπαρξη της Ειρηνευτικής Δύναμης, η παρουσία της οποίας πολλές φορές απέτρεψε τα χειρότερα”.
Υπέδειξε πως «αναμένουμε πάντα πολύ περισσότερα από τα Ηνωμένα Έθνη από ό,τι στην πράξη μπορούν να προσφέρουν. Το τί αποτελεί ‘δικαιοσύνη σε αυτό τον κόσμο δεν είναι εύκολο να καθορισθεί. Ούτε μπορεί η δικαιοσύνη να εφαρμοσθεί αν δεν συνοδεύεται από δύναμη. Και τα Ηνωμένα Έθνη δυστυχώς δεν διαθέτουν την αναγκαία δύναμη».
Ο κ. Ρολάνδης αναφέρθηκε στην περίπτωση του ψηφίσματος 430 του 1978 για την ανανέωση της θητείας της ειρηνευτικής δύναμης. Τότε, θυμάται, στη Νέα Υόρκη στήθηκε ολόκληρη πολεμική μηχανή. Όπως σημείωσε αρκετά μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας επιχειρηματολογούσαν πως η τήρηση της ειρήνης (peace keeping) πρέπει να ακολουθείται σε λογικό χρονικό διάστημα από μόνιμη ειρήνη (peace making). Αρκετοί θεωρούσαν τα 14 χρόνια που βρίσκονταν μέχρι τότε οι Ειρηνευτές στην Κύπρο ως πάρα πολλά.
Τελικά μετά από 20 ώρες, ανέφερε, υιοθετήθηκε γύρω στις 5 το πρωί της 16ης Ιουνίου υιοθετήθηκε το ψήφισμα 430 (1978) και άρχισε μια νέα εντολή για την Ειρηνευτική Δύναμη», ανέφερε. Η σύνοδος αυτή του Συμβουλίου Ασφαλείας είχε χαρακτηριστεί ως η μακρότερη σύνοδος του Σώματος μέχρι τότε.
Ο πρώην Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Μιχάλης Παπαπέτρου δήλωσε πως «και μόνο το γεγονός ότι η ΟΥΝΦΙΚΥΠ συμπλήρωσε 50 χρόνια παρουσίας στην Κύπρο, αποδεικνύει ότι ο σκοπός για τον οποίo ήλθε, δηλαδή η εμπέδωση της ειρήνης, της ομαλότητας και της έννομης τάξης, δεν έχει εκπληρωθεί».
Υπογράμμισε πως δεν πρέπει να συναχθεί ότι η ΟΥΝΦΙΚΥΠ ευθύνεται για τη μη επίλυση του Κυπριακού όλα αυτά τα χρόνια. «Η προσφορά της υπήρξε πολύ σημαντική στη διατήρηση της ειρήνης στην Κύπρο για πολλές δεκαετίες. Η μεγαλύτερη προσφορά της συνίσταται στο ότι η ίδια η παρουσία της, ακόμα και όταν ο αριθμός των μελών της μειώθηκε δραματικά, έπαιξε ένα σημαντικό αποτρεπτικό ρόλο για επεισόδια και από τις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής», ανέφερε.
Σύμφωνα με τον κ. Παπαπέτρου, «η ΟΥΝΦΙΚΥΠ παρουσίασε όλα αυτά τα χρόνια σημαντικές αδυναμίες, κυρίως στον τομέα της αποτελεσματικότητας για επιβολή των θέσεων της», με χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως σημείωσε, τα Στροβίλια.
Ο κ. Παπαπέτρου θυμάται πως τον Γενάρη του 1964, 16χρονος τότε μαθητής είχε δει τα βρετανικά άρματα, με σημαίες του ΟΗΕ να εισέρχονται στην Λευκωσία για να σταματήσουν τις συγκρούσεις των δυο κοινοτήτων και την αιματοχυσία. «Δεν θα μπορούσα τότε να διανοηθώ ότι 50 χρόνια αργότερα, η ΟΥΝΦΙΚΥΠ θα είναι ακόμα στην Κύπρο», ανέφερε.
Ο πρώην Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Εθνη και νυν διαπραγματευτής της ε/κ πλευράς για το Κυπριακό Ανδρέας Μαυρογιάννης χαρακτήρισε τη συμβολή της ΟΥΝΦΙΚΥΠ ανεκτίμητη.
«Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει τί θα συνέβαινε στην απουσία της. Αποδεικνύεται σοφή η απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας να ζητήσει στις αρχές του 1964 την παρέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που οδήγησε τον Μάρτιο του 1964 στην ψήφισμα 186 που ήταν καθοριστικής σημασίας για την Κυπριακή Δημοκρατία και την αρχή της νομιμότητας και στην απόφαση για ανάπτυξη της δύναμης, αναγνωρίζοντας τα προβλήματα ασφάλειας που δημιουργούσαν οι διακοινοτικές ταραχές», σημείωσε.
Όπως ανέφερε ο κ. Μαυρογιάννης, παρότι το σημερινό περιβάλλον δεν προσομοιάζει αυτό του 1964, εντούτοις η δύναμη εξακολουθεί να είναι απαραίτητη, μέχρι την εξεύρεση βιώσιμης λύσης στο πρόβλημα.
Ο Ανδρέας Ιακωβίδης, ο οποίος υπηρετούσε το 1964 στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στα Ηνωμένα Εθνη ως νεαρός τότε διπλωμάτης, και ήταν ανάμεσα στα μέλη της αντιπροσωπείας που αντιπροσώπευσε την Κύπρο κατά τις συζητήσεις για την έγκριση του ψηφίσματος 186, τονίζει πως η υιοθέτηση του ψηφίσματος αποτέλεσε ορόσημο και συνέβαλε ουσιαστικά στην πορεία του Κυπριακού έκτοτε.
«Είμαι ίσως ο μόνος επιζών που συμμετείχα στην όλη διαδικασία και διαδραμάτισα ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση και έκφραση των κυπριακών θέσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας κατά τη νευραλγική αυτή περίοδο Φεβρουαρίου-Μαρτίου 1964 υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση των μεγάλων μορφών των Γλαύκου Κληρίδη, Σπύρου Κυπριανού (τότε Υπουργού Εξωτερικών) και Ζήνωνος Ρωσσίδη (τότε Μόνιμου Αντιπροσώπου της Κύπρου)», θυμάται ο κ. Ιακωβίδης, ο οποίος στη συνέχεια διετέλεσε και Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Εθνη.
«Ζήσαμε δραματικές στιγμές. Ηταν δύσκολες οι διαπραγματεύσεις. Η Κύπρος ήταν μια νέα Δημοκρατία αλλά οι θέσεις μας είχαν απήχηση στα Ηνωμένα Εθνη. Είμαστε δραστήριοι ως αντιπροσωπεία», ανέφερε και σημείωσε πως αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που η κυπριακή αντιπροσωπεία είχε ανταπόκριση θετική από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
«Την περίοδο 1960-63 δεν υπήρχε και το Κυπριακό και έτσι ασχολούμαστε ιδιαίτερα με τα προβλήματα στη βάση των αρχών των Ηνωμένων Εθνών», είπε.
Ετσι, πρόσθεσε, «όταν είχαμε εμείς ανάγκη για προστασία υπήρξε ανταπόκριση. Στη συνέχεια όταν προέκυψε το πρόβλημα της Κύπρου έπρεπε να σκεφτόμαστε πώς οι χειρισμοί μας στο κάθε θέμα θα επηρέαζαν τις θέσεις των άλλων χωρών στο Κυπριακό».
Ο επίσης πρώην Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη Σώτος Ζακχαίος ανέφερε πως μπορεί κάποιοι να αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, όμως χωρίς αυτήν θα υπήρχε αυξημένος κίνδυνος για έναρξη εχθροπραξιών στην Κύπρο και για επέκταση των Τουρκικών δυνάμεων στη νεκρή ζώνη.
Σημείωσε ακόμη πως η ειρηνευτική δύναμη των ΗΕ θα έχει και ρόλο στην περίοδο αμέσως μετά την εξεύρεση λύσης του Κυπριακού, ιδιαίτερα, για την υλοποίηση των προνοιών για εγκατάσταση των προσφύγων στις περιοχές που θα επιστραφούν και πως η ονομασία της, σε τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να αλλάξει , ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες της αρμοδιότητες.
Ο κ. Ζακχαίος ανέφερε πως στη διάρκεια της θητείας του στη Γενεύη και στη Νέα Υόρκη συνειδητοποίησε το τεράστιο έργο που προσφέρουν διεθνώς κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, λειτουργοί ανθρωπιστικών και άλλων οργανώσεων του ΟΗΕ στους μη προνομιούχους συνανθρώπους μας. Ταυτόχρονα, σημείωσε, «συνειδητοποίησα τις πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες και αδυναμίες του διεθνούς συστήματος συλλογικής ασφάλειας. Η Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών, σε πολλές περιπτώσεις, αντί να στεκόταν υπερασπιστής των αρχών του Χάρτη υποχωρούσε μπροστά στο ειδικό βάρος μεγάλων δυνάμεων», είπε καταλήγοντας.
Πηγή: ΚΥΠΕ