Γεμάτος ενέργεια και… αισιοδοξία για πιθανή επάνοδό του στο πολιτικό προσκήνιο εμφανίστηκε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στο 15ο Συμπόσιο της Σύμης το οποίο πραγματοποιήθηκε αυτή τη χρονιά τις Σπέτσες από τις 14 έως τις 18 Ιουλίου. Αυτό τουλάχιστον εισέπραξαν όλοι όσοι παρευρέθησαν εκεί αλλά και όσοι ενημερώθηκαν για το περιεχόμενο της ομιλίας του.
“Κανείς πολιτικός, καμία πολιτική δύναμη και κανένα κόμμα δεν έχει λόγο ύπαρξης, αν δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τις πραγματικές ανάγκες μιας χώρας, μιας κοινωνίας. Και δεν σας κρύβω ότι και προσωπικά αυτή είναι η αγωνία μου. Να συμβάλλω όπως μπορώ, με κάθε τρόπο, σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν με ενδιαφέρει καμία καρέκλα, καμία θέση εξουσίας, αν δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την αδήριτη ανάγκη. Για άλλους αυτό με καθιστά ευάλωτο, για άλλους είναι η δύναμή μου.” Αυτά επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ο τέως πρωθυπουργός στην ομιλία του την οποία έκλεισε με ένα μήνυμα αποκλειστικά προς τους νέους: “Απευθυνόμενος προς εσάς τους νέους που έχουμε τη χαρά να βρίσκεστε φέτος μαζί μας, θέλω να σας καλέσω να γίνετε οι αγγελιοφόροι ενός μηνύματος προς την Ελληνική κοινωνία: Του χρέους που έχουμε να γίνουμε ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, η δύναμη της αλλαγής της χώρας. Να ξεπεράσουμε τις άγονες διαχωριστικές γραμμές, να πιστέψουμε και πάλι στις δυνατότητές μας, και να ενδυναμώσουμε τις αρχές, τις αξίες, τις ιδέες μας, για να δώσουμε από κοινού τη μάχη για τα μεγάλα διακυβεύματα της εποχής μας.Το μπορούμε.”
Η ομιλία του κου Παπανδρέου ήταν αναμφίβολα αποκαλυπτική των προθέσεών του για… επαναφορά κάτι που άλλωστεαναφέρθηκε και στα πολιτικά “πηγαδάκια” που δημιουργήθηκαν.
Δεν εξίζει να σχολιαστεί το “δεν με ενδιαφέρει η καρέκλα εάν δεν…”, αξίζει όμως να αναφερθεί ότι η όλη ομιλία του κου Παπανδρέου, είχε τον αέρα του πολυσυζητημένου “Λεφτά υπάρχουν”.
Το δε “Μπορούμε”, με το οποίο επέλεξε να συνοψίσει τα όσα είπε, παραπέμπει εμφανώς στο ελπιδοφόρο “Yes we can” του Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα.
Και εδώ είναι που έρχεται ο λαϊκός παροιμοιώδης λόγος για να τα πει όλα εύστοχα με μία μόνο φράση: “Τί είχες Γιάννη; τί είχα πάντα!”