Μήνυμα του Προέδρου της Βουλής κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου με την ευκαιρία της Επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940
Ο Ελληνισμός στρέφει αυτές τις μέρες την καρδιά και τη σκέψη του σε ένα από τα μεγάλα γεγονότα της μακραίωνης πορείας του Έθνους. Μαζί και ο Ελληνισμός της Κύπρου, ο οποίος διανύει σήμερα την πιο κρίσιμη ίσως φάση της ιστορικής του πορείας. Τιμούμε την επέτειο του ένδοξου ΟΧΙ της 28 ης Οκτωβρίου του 1940, την κορυφαία αυτή ανάταση της Ελληνικής φυλής, όχι με διάθεση θριαμβολογίας αλλά προβληματισμού.
Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός των εθνικών επετείων. Να βαφτιστούμε στα νάματα τους, με διάθεση στοχασμού και περισυλλογής, για να αντλήσουμε το φανερό ή μυστικό τους μήνυμα, να βιώσουμε το ιστορικό τους δίδαγμα και να προσδιορίσουμε υπεύθυνα το δικό μας χρέος, τις δικές μας ευθύνες. Γιατί μόνο με τη σωστή αξιολόγηση της ιστορικής εμπειρίας μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για την εθνική προκοπή.
Στις 28 του Οκτώβρη του 1940 ο φασισμός, που ταυτίζεται με την έννοια του σκοταδισμού και της καταπίεσης, χτυπούσε την πόρτα της Ελλάδας. Ζητούσε «γην και ύδωρ». Ζητούσε να καθυποτάξει την περήφανη ελληνική ψυχή, να κουρελιάσει την προαιώνια αρετή του Έλληνα. Τότε, όπως και πάντα, δεν υπήρξε κανένα δίλημμα. Όταν ήλθε η φασιστική επίθεση, ο Ελληνικός λαός ενωμένος και σύσσωμος ξεχύθηκε στους δρόμους με δύναμη, με πάθος, με ενθουσιασμό. Οι Έλληνες πατριώτες πρόταξαν τα στήθια τους στον ξένο φασισμό και όρθωσαν το ΟΧΙ τους δυναμικό και νικηφόρο, γράφοντας το δοξασμένο έπος της Αλβανίας.
Ο Ελληνικός λαός, αψηφώντας τότε αριθμητικές αναλογίες και ρεαλιστικούς υπολογισμούς, καταξίωσε το ένδοξο παρελθόν και το μεγαλείο της φυλής. Επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά ότι η μεγαλοσύνη στους λαούς μετριέται με το αγωνιστικό φρόνημα, την απόφαση για θυσία και «της καρδιάς το πύρωμα».
Σήμερα, που ο λαός μας περνά τις πιο κρίσιμες ώρες της ιστορικής ζωής του, σε ένα αγώνα για φυσική και εθνική επιβίωση, δέχεται τα ρωμαλέα μηνύματα πατριωτισμού, έφεσης θυσίας, πίστης και αγωνιστικότητας που αναβλύζουν από τη μνήμη της 28 ης Οκτωβρίου του 1940 ως πηγές ανανέωσης των αγωνιστικών του δυνάμεων. Επιβεβαιώνει τη σταθερή και αταλάντευτη θέση και απόφαση του να διεκδικήσει τα καταπατημένα δίκαια του με αυξημένη αποφασιστικότητα μέχρι τη δικαίωση.
Το φως της 28ης Οκτωβρίου οριοθετεί το δρόμο της σωτηρίας μας. Σήμερα που η Κύπρος σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου της και που τα όνειρα αιώνων αντιμετωπίζουν κίνδυνο διάλυσης κάτω από την ωμή βία της τουρκικής κατοχής, οφείλουμε να εμπνευστούμε από το έπος του 1940.
Η βαριά κληρονομιά που τιμούμε σήμερα, μας υπαγορεύει συγκεκριμένα καθήκοντα. Να αγωνιστούμε για τον τερματισμό της κατοχής, την ενότητα του κράτους, του λαού, των θεσμών, της οικονομίας, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του συνόλου του Κυπριακού λαού. Να δώσουμε το μήνυμα ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν θα γονατίσει. Ναι, με σωφροσύνη, ασφαλώς με υπευθυνότητα αλλά και με απόρριψη της λογικής της αποδοχής της υπέρτερης δύναμης του κατακτητή. Το καθήκον μας σήμερα απέναντι στην ιστορία και τον πολιτισμό μας είναι η με κάθε κόπο και κάθε θυσία αποτροπή των κινδύνων που απεργάζονται στην πατρίδα μας οι εχθροί της ελευθερίας.
Η Κύπρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει η μόνη μοιρασμένη χώρα στην Ευρώπη, όταν η ίδια η Ευρώπη προχωρεί προς την ενοποίηση της. Δεν μπορεί η Ευρώπη να ανέχεται στο κατώφλι της την παρουσία ενός στρατού κατοχής, σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε.
Ο αγώνας μας είναι αγώνας ζωής, είναι αγώνας δικαίου και σε τέτοιους αγώνες δεν επιτρέπεται η αποτυχία. Πρέπει να πορευτούμε με συστράτευση δυνάμεων και ενότητα. Την χρειαζόμαστε την ενότητα, όχι σαν άχρωμη ευχή, αλλά σαν κοινό μέτωπο στον αγώνα εθνικής επιβίωσης και απελευθέρωσης.
Τιμούμε την 28η Οκτωβρίου, όχι σαν μια απλή επέτειο, αλλά σαν μια εθνική υποθήκη. Τη μετατρέπουμε σε βίωμα και αγώνα. Αντλούμε το μεγάλο της μήνυμα που στην πραγματικότητα είναι μήνυμα αισιοδοξίας, ελπίδας, πίστης και εγκαρτέρησης. Είναι το αιώνιο μήνυμα πως όταν οι λαοί είναι προικισμένοι με αρετή και εμποτισμένοι με βαθειά ιστορική συνείδηση, δεν υπολογίζουν την υλική ισχύ και τα πολεμικά σίδερα, γιατί γνωρίζουν πως η ζωή τους πραγματώνεται με πράξεις αρετής και με θυσίες. Είναι όμως και δίδαγμα τρανό, πως οι μεγάλες πράξεις των λαών φέρουν το φωτοστέφανο ηθικής νίκης όταν το πνεύμα της ψυχικής ενότητας προς τον επιδιωκόμενο σκοπό καταυγάζει το είναι τους.
Την αρετή της ενότητας, αγωνιστικότητας και του ηρωισμού όλων αυτών που ’ναι το ανέσπερο φως του πνεύματος της μεγάλης επετείου, καλούμαστε σήμερα να συλλάβουμε και να βιώσουμε. Αυτό είναι που αποτελεί για όλους εμάς ιστορική και ηθική προσταγή.