Ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, το 2006 έδωσε το “δακτυλίδι” για την προεδρία του ΔΗΚΟ, στον Μάριο Καρογιάν αντί να το δώσει στο τότε αναπληρωτή πρόεδρο του κόμματος, Νίκο Κλεάνθους.
Ο Τάσσος μαζί με τον Νίκο Κλεάνθους ήταν ιδρυτές του μικρού κομματιδίου “Ένωσις Κέντρου”. Και .ομως ο Τάσσος τον “πρόδωσε” και έδωσε την προεδρία στον Καρογιάν. Θυσίασε τον κολλητό του για χάρη του γιού του.
Ο λόγος που έδωσε ο Τάσσος την προεδρία στον Καρογιάν ήταν με την προυπόθεση μόλις μεγαλώσει το αγόρι του, ο Νικόλας να του παραδώσει την ηγεσία του κόμματος.
Έλα όμως που ο Μάριος Καρογιάν είχε μεγαλώσει κοντά στον αείμνηστο Σπύρο Κυπριανού και ακολουθούσε τα διδάγματά του και όχι αυτά του Τάσσου… Γι αυτό και στις επόμενες εσωκομματικές εκλογές ο Καρογιάν εκτοπίστηκε από τον Νικόλα, ο οποίος εκλέγηκε πρόεδρος με 51,12% και με περίπου 540 ψήφους διαφορά.
Η αλήθεια είναι ότι εάν δεν βοηθούσε με τους ψήφους στη Πάφο, ο τέως Δήμαρχος Πάφου, Σάββας Βέργας, τότε ο Νικόλας δεν θα έβλεπε την προεδρία του ΔΗΚΟ.
Το ΔΗΚΟ, ενωμένο στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, στήριξε τον Νίκαρο και στις πρώτες επαφές για τη συνεργασία ήταν παρών και ο Νικόλας.
Σιγά – σιγά όμως αποστασιοποιήθηκε και στήριξε μαζί με κάποια δικά του κοπέλια τον υποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα.
Ο τότε πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, έπρεπε να τον διαγράψει άμεσα. Δυστυχώς όμως δεν το έκανε και στο τέλος τον έριξε κι από την προεδρική καρέκλα του ΔΗΚΟ.
Τώρα υπάρχει το επίσημο ΔΗΚΟ και το ανεπίσημο.
Το λυπηρόν είναι ότι όλα για την καρέκλα γίνονται και όχι για την πατρίδα.