Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε συνταγματικούς τους ισχύοντες νομοθετικούς περιορισμούς για την ανέγερση ή λειτουργία ευκτήριου οίκου ετερόδοξων ή ετερόθρησκων (σε σχέση με τους χριστιανούς της Εκκλησίας της Ελλάδος).Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανέγερση ή λειτουργίας τους παραμένει η χορήγηση άδειας από τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων. Αντίθετα, οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι αντιβαίνει στο άρθρο 13 του Συντάγματος και στο άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) -ως ανεπίτρεπτα περιοριστική της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας- οι νομοθετικές εκείνες ρυθμίσεις που, πρώτον, εξαρτούν τη χορήγηση της άδειας ανέγερσης ή λειτουργίας ευκτήριου οίκου από την κρίση του υπουργού «περί συνδρομής ουσιαστικών λόγων» που επιβάλλουν την ανέγερση ή τη θέση ευκτήριου οίκου, διότι θεσπίζει μια πρόσθετη προϋπόθεση, που δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα και δεν συνιστά αναγκαίο κατά την ΕΣΔΑ μέτρο προστασίας δημοσίου αγαθού, αναγνωρίζοντας μάλιστα στον υπουργό τη διακριτική ευχέρεια να αρνηθεί τη χορήγηση της αδείας, εάν εκτιμά ότι ο ευκτήριος οίκος δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει πραγματικές ανάγκες ενδιαφερόμενων κατοικούντων στη συγκεκριμένη περιοχή, είτε λόγω του περιορισμένου αριθμού αυτών είτε λόγω της δυνατότητάς τους να ασκούν κατ’ άλλο τρόπο τα καθήκοντα της θρησκευτικής λατρείας τους.
Επίσης, οι νομοθετικές ρυθμίσεις που επιβάλλουν στους ενδιαφερόμενους να δηλώνουν στην αίτησή τους τον τόπο κατοικίας τους εντός συγκεκριμένης περιοχής και να αποτείνονται, αποκλειστικά και μόνο, στον τοπικό δήμαρχο για την επικύρωση του γνησίου της υπογραφής τους.
Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου χαρακτηρίζει αντισυνταγματική την πρόβλεψη ότι η συνάρτηση της χορήγησης της άδειας με τον υπουργό, για τη συνδρομή ουσιαστικών λόγων, δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα και δεν συνιστά αναγκαίο κατά την ΕΣΔΑ μέτρο προστασίας δημόσιου αγαθού. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν αναγνωρίζεται ότι ο υπουργός έχει τη διακριτική ευχέρεια να αρνηθεί τη χορήγηση της άδειας, εάν εκτιμά ότι ο ευκτήριος οίκος δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει πραγματικές ανάγκες ενδιαφερόμενων κατοίκων στη συγκεκριμένη περιοχή είτε λόγω του περιορισμένου αριθμού αυτών, είτε λόγω της δυνατότητας τους να ασκούν κατ’ άλλο τρόπο τα καθήκοντα της θρησκευτικής λατρείας».