Της Έλενας Κωνσταντίνου
….Και ξεκινώ το λογύδριο μου με εκπαιδευτικό mood…
ρεπορτάζ (ουδέτερο άκλιτο) = η έρευνα ενός θέματος και η παρουσίασή του με δημοσιογραφικό τρόπο σε κάποιο από τα ΜΜΕ
Όταν λέμε ρεπορτάζ δεν εννοούμε την καταγραφή ενός γεγονότος που έφτασε στα αυτιά μου κάποια στιγμή (αυτό λέγεται διάδοση φήμης, κουτσομπολιό, κουλουσμάν, χάρη σε έναν φίλο που ξέρει τον «Πάμπο» και τον «Κόκο» που δουλεύει στο κανάλι και που αν αφήσει να διαρρεύσει κάτι που τον εξυπηρετεί θα του κεράσει και μια πίτα σουβλάκια).
Ρεπορτάζ, φίλε μου, εννοούμε την ΕΡΕΥΝΑ όλων των γεγονότων που έφτασαν στα αυτιά μου, την απόλυτη επιβεβαίωση από έγκυρες πηγές και αρμόδιες υπηρεσίες και σωστή καταγραφή με σεβασμό προς τον αναγνώστη στον οποίο στοχεύω. Χωρίς να θίγω τίμιους ανθρώπους και χωρίς να κάμνω ζημιά στην επιχείρηση του άλλου. Εκφράζουμε τις προσωπικές μας απόψεις (άθελα καμιά φορά) χωρίς να φτάνουμε στα όρια της προπαγάνδας όμως. Μαθαίνουμε όλες τις πλευρές της υπόθεσης που θέλουμε να καταγράψουμε και τις αναφέρουμε χωρίς λαϊκισμούς.
Ποτέ μα ποτέ δεν χρησιμοποιούμε τη θέση μας σε ΜΜΕ για να εκφράσουμε την οποιαδήποτε μας γνώμη και ούτε για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα ενός φίλου ή μιας πολιτικής παράταξης. Διότι όπως τα «άκουσες» εσύ κύριε Δημοσιογράφε, τα άκουσα και εγώ αλλά …, λίγο έως πολύ διαφορετικά από αυτά που άκουσες εσύ. Διότι ήταν τόσο ακραίο το «ρεπορτάζ» σου που μπήκα στον κόπο να μάθω κάτι παραπάνω.
Συνομωσίες για αγρίους!!!! Εξωγήινοι στο Drops. ‘Όλοι οι «προστάτες» του τόπου βγήκαν να καταγγείλουν μια «μυστική συμφωνία» που επιτρέπει να μετατραπεί το μαγαζί (πρώην Drops) σε εστιατόριο για να «χρυσαφίζει» ο Άγιος Τύχωνας και κάποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι έβαλαν τα «μεγάλα κεφάλαια» για να φτιάξουν από την αρχή το υποστατικό. Εστιατόριο; Μα στην παραλία; Κρεβατάκια στην άμμο; Μην μου πεις ότι θα έχει και ομπρέλες γιατί θα πάθω πανικό. Μην τολμήσεις να μου πεις πως θα σερβίρει και ψάρι. Ντροπή τους. Στην πυρά! Να τους κάψετε όλους. Να σταματήσουν τα έργα πάραυτα και το Drops να γίνει αναψυκτήριο. ‘Όπως προνοεί ο νόμος.
Όλα να γίνουν αναψυκτήρια και περίπτερα. OΛΑ. Ολόκληρος ο παραλιακός. Και να λέγεται «Περιπτεριακός».
Και είπαν να δώσουν άδειες για αναψυκτήρια… τόσες πολλές μα τόσες πολλές, ώσπου να γίνουμε επίσημα η πόλη των αναψυκτηρίων. Παγκόσμια όμως. Με πρωτιά. Να ξεδιψάσουμε τούτη τη δίψα που φέρνει ο καύσωνας (του Ιουλίου κυρίως). Θέλουν ρε παιδί μου να γεμίσει η πόλη με αναψυκτήρια και περίπτερα. Παντού περίπτερα. Ώσπου βλέπει το μάτι μας. Για να μην τα παίρνουν, λέει, οι μεγαλοκαρχαρίες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Να μην εργοδοτούνται 20 και 30 άτομα σε κάθε μαγαζί. Γιατί να εργοδοτείς κύριε τόσα άτομα; Πόσα φκάλλεις; Περίπτερα καλέ, περίπτερα με 3 υπαλλήλους (ένας εκ των οποίων να είναι πάντα Σριλανκέζος ως είθισται). Οι Τουρίστες να πίνουν αναψυκτικά αβέρτα και να αγοράζουν πίσσες, stimorol, bubble και καραμελίτσες για δροσερή αναπνοή. Και άμα πεινάσουν να αγοράζουν τα σάντουιτς του ψυγείου (όπως προνοούν οι άδειες των αναψυκτηρίων) με σαλάμι Γρηγορίου ή Λαμπριανίδη (τοπικά προϊόντα). Να πάρει φωτιά το εμπόριο του νάιλον (μέσα στο οποίο φυλάσσεται το σάντουιτς).
Δώστε άδειες κύριε. Αφήστε τον κόσμο να δουλέψει. Προωθείστε έργα, δουλειές. Φέρε τον Τουρίστα να γυαλίσει το μάτι του, ίσως να σωθούμε κάποια μέρα. Βάλτε όρια όμως. Ελέγξτε το. Βάλτε limits. Χαμήλωσε τα ντεσιμπέλ να μην ενοχλούνται οι κάτοικοι της περιοχής. Αστυνόμευσε τον παραλιακό να κυλούν όλα ομαλά. Δώστε άδειες για όμορφα μαγαζιά και βάλτε όρια, νομικά. Δηλαδή το Guaba, το Plus Sea, το Malindi, το Blueberry τα θεωρείς εκτρώματα στην παραλία της πόλης; Δηλαδή το παλιό ελαιοτριβείο (πρώην εστιατόριο Λαδάς) απέναντι από το Drifters και το Blue Island είναι η κίνηση λαχείο; Έγινε (έμαθα) ένας χώρος για conferences και πάρτι. Έμαθα επίσης ότι τα καρναβάλια έγινε εκεί ένας καρναβαλίστικος χορός κάποιου σχολείου (δημοτικού). Και μετά σιωπή. Κρίμα. Θα μπορούσε να γίνει ένα αξιόλογο Μουσείο.
Σε ποιόν αιώνα ζούμε τελοσπάντων; Ο καιρός που οι κοπέλες φορούσαν τα καλά τους για να παν στο ζαχαροπλαστείο πέρασε. Δυστυχώς ή ευτυχώς. Όλα άλλαξαν. Η Κύπρος δεν θα ζήσει με το εμπόριο χαρουπιών (γι αυτό και έγινε μουσείο ο Χαρουπόμυλος). Πόσες πατάτες να στείλεις και πόσα χαλλούμια, στο εξωτερικό;
Δεν λέω, ωραία η μινιμάλ Αμοργός (πανέμορφο νησί) με το ένα και μοναδικό εστιατόριο/καφέ/κλαμπ (αλλάζει ανάλογα με την ώρα της ημέρας). Πανέμορφες, ερημικές παραλίες. Είναι ρε παιδί μου νησί για φωτογράφιση, για γαλήνη. Έτσι τη θέλουν κάποιοι τη Λεμεσό. Ερημική, παραδεισένια με όμορφες γαλάζιες θάλασσες. Να μην κινείται μύγα. Χαλαραααααά. Μήπως τη δει η Μέριλ Στριπ και αποφασίσει να γυρίσει εδώ το Mama Mia 2. Ξέρετε πόσα λεφτά θα φέρει στον τόπο μας μια τέτοια Χολιγουντιανή παραγωγή; ……..Τίποτε απολύτως. Θα τα φάει όλα η Μέριλ στο φόρεμα που θα βάλει στα επόμενα Οσκαρ. Φυσικά ένα αστεράκι στο Δρόμο των Αστέρων (ναι ναι εδώ στη Λεμεσό) θα το πάρει η Μέριλ αν κοπιάσει κατά δω. Θα της δώσουμε ένα αστέρι δίπλα στον Ιβάνωφ και την Σβετλάνα (διάσημοι Ρώσοι Καλλιτέχνες). Αυτοί καλέ που αγόρασαν έναν δρόμο στο «Ιστορικό» Κέντρο της Λεμεσού. «Έμαθα» ότι ο Δήμος τον χρυσοπούλησε τον «Ιστορικό» δρόμο στους Ρώσους. Καλάν δεν το λέω ρεπορτάζ, απλά άκουσα. Εγώ εισηγούμαι να πουλήσουμε και τα καντούνια της πόλης, στο Κατάρ. Και όλες τις λακκούβες στους Σαουδάραβες. Φυσικά με τόσες λακκούβες τούτη η πόλη, ολόκληρο Dubai να δώσουν οι Αραπάδες δεν θα καταφέρουν να ξεχρεώσουν τον Δήμο. Μια ευκολία πληρωμής όμως θα την κάμουμε.
Και άμα τελειώσουμε με το ξεπούλημα τη κάθε γωνιάς της Λεμεσού, δεν θα έχουμε ανάγκη το φυσικό αέριο. Θα χρυσαφίσουμε. Το μόνο αέριο που μας ταιριάζει τελικά είναι εκείνο της κλανιάς. Διότι μόνο για κλανιές είμαστε.
Δεν χρυσαφίζει κανένας μεγαλοεπιχειρηματίας φίλε στα μαγαζιά της Σαριπόλου και του παραλιακού. Ούτε ο Δήμαρχος. Ο πραγματικός μεγαλοκαρχαρίας τραβά μ……κία τώρα στη φυλακή καθώς φαντάζεται τις 14χρονες «γκομενίτσες» του.
Φαντασιώνεται όλα όσα θα τους κάμει μετά που θα κυκλοφορήσει έξω. Διότι η υπόθεση του θα πάρει 2-3 χρόνια στα δικαστήρια και άμα τελειώσει θα εξαφανιστεί στο εξωτερικό. Θα την γλιτώσει. Να μου το θυμηθείς. ‘Όπως την γλίτωσαν πολλοί καρχαρίες τούτου του τόπου (βλ. Ορφανίδης). Πήγαινε μια βόλτα στη Σαριπόλου και στον παραλιακό να δεις τους «μεγάλοκαρχαρίες» μαγαζάτορες που δουλεύουν 15ωρα κάθε μέρα. Και αν πιάννουν καλά λεφτά…. μπράβο τους.
Διότι και η Σαριπόλου μας φταίει από ότι «έμαθα». Τους έκλεισαν τη μουσική Σάββατο βράδυ. Βάλε ρε φίλε όρια. Συγύρισε το. Μην το καταστρέψεις. Συμμάζεψε το και φτιάξε κάτι όμορφο. Έδωσες τόσες άδειες για περίπτερα. Είσαι σοβαρός; Ποια περίπτερα; Κλείνουμε τα μάτια όμως άμα είναι να εισπράξουμε το πρόστιμο, ναι; Και μετά κάνουμε μια έφοδο, κλείνουμε τις μουσικές και λέμε ότι ενοχλούνται οι κάτοικοι. Πριν 10 χρόνια το να κυκλοφορήσει κάποιος στην παλιά Λεμεσό βράδυ ήταν αδιανόητο. Αυτό που γίνεται τώρα είναι θαύμα. Αφήστε τον κόσμο να δουλέψει. Δώστε άδειες, βάλτε όρους φυσιολογικούς, εφικτούς και ανθρώπινους. Λογικούς. Ευρωπαϊκούς.
Παράλογο: Δύο διπλανά μαγαζιά στη Σαριπόλου (φίλοι οι ιδιοκτήτες) σερβίρει ο ένας καφέ και ο άλλος σουβλάκι. ‘Όπως σε όλα τα Ελληνικά και κοσμοπολίτικα νησιά, όπως επίσης στην Ιταλία και τη Μάλτα, τυχαίνει κάποιες φορές να διασταυρωθούν οι παραγγελίες. Κάθομαι δηλαδή στο καφενείο ρε παιδί μου και παραγγέλλω σουβλάκι από δίπλα (οι καρέκλες του διπλανού είναι σε 2 μέτρα απόσταση). Μου το σερβίρει και το απολαμβάνω στο τραπέζι του καφενείου (στα 2 μέτρα απόσταση είπαμε). Το είδαν οι αρμόδιοι του Δήμου και απείλησαν με πρόστιμο. «Απαγορεύεται » του λέει «να σερβίρεις δίπλα». Και έτσι τέλος η διασταύρωση. Δικτατορία εδώ και τώρα. Τούτος ο τόπος από Χούντα θα την τρώει πάντα. Είναι της μοίρας μας.
Μην καταστρέφεις ρε φίλε ότι κατάφερες με τόσο κόπο και τόσα λεφτά. Τώρα θα μου πεις «εν με άλλου τα λεφτά που τα κατάφερα».
Ξοδέψαμε τόσα εκατομμύρια για να φτιάξουμε το Μόλο (ναι ναι της Ευρώπης τα λεφτά). Ωραίος που έγινε όμως ο Μόλος! Δεν θα πάω όμως με τα παιδιά μου βόλτα την Κυριακή. Διότι θα με ρωτά η κόρη μου γιατί εκείνη η κοπέλα είπε του κυρίου «Five euro only». Και ούτε θέλω να βλέπουν τα παιδιά μου ένα γκέτο ξαπλωμένο ξυπόλητο στο γρασίδι με τις κούπες γεμάτες ρύζι και τις μπύρες στοιβαγμένες ωσάν να ήταν γλυπτό. Στο Λονδίνο υπάρχει τούτο το γυφτιό στο Green Park; Είδε κανένας κάτι παρόμοιο στην Αμερική; Στην Ιταλία; Και ζουν τόσες μα τόσες φυλές σε τούτες τις χώρες.
Δεν είναι ρατσισμός αυτό που λέω. Οι άνθρωποι ήρθαν να δουλέψουν. Εμείς του κουβαλήσαμε. Και προφανώς ήρθαν για να μείνουν. Με τις ευχές του κράτους. Ας ξοδευτούν ρε παιδί μου λεφτά (ναι ναι της Ευρώπης) να γίνει ένα Πολιτιστικό κέντρο γι αυτούς του ανθρώπους. Ένα πάρκο δικό τους. Να μπορούν να ανταμώνουν με αξιοπρέπεια (μια φορά την εβδομάδα που βγαίνουν από το σπίτι της μάταμ). Να μπορούν να διοργανώσουν κάτι …αν θέλουν. Να πάω και γω να δω τον Πολιτισμό τους …αν θέλω. Να πληρώσω καλέ. Να δώσω €2 είσοδο να στηρίξω αυτό που κάνουν…αν θέλω. Να μου δώσουν κάτι παραπάνω από αυτό το αντιαισθητικό θέαμα της βρωμιάς και της γυφτιάς. Γιατί στηρίζουμε τούτες τις συνήθειες αλλά χαλιόμαστε με το Drops και το οποιοδήποτε Drops; Γιατί να απειλείται ο Δήμος αν φάω εγώ το σουβλάκι μου στο διπλανό μαγαζί; Γιατί ξαφνικά μας φάνηκαν ψηλά τα ενοίκια του Δήμου Αγίου Τύχωνα. Γιατί πρέπει σώνει και καλά να έγιναν όλα παράτυπα και παράνομα; Διότι έτσι σου είπαν;
Και εσύ θα μου πεις: Διότι η Σριλανκέζα εν μου χαλά την επιχείρηση. Ούτε ζηλεύω επειδή τα καταφέρνει καλύτερα από εμένα. Ούτε θα ανοίξει μαγαζί που να κοντράρει το μαγαζί του κουμπάρου μου. Ούτε υποστηρίζει ένα άλλο κόμμα και ούτε θα μου πάει κόντρα στην συνεδρίαση του Συμβουλίου.
Διότι για κάποιο λόγο όλα αυτά τα «προβλήματα» πάντα τα ξεκινά ένας. Εκείνος ο ένας που ανήκει σε μιαν επιτροπή και που τα συμφέροντα του δεν συνάδουν με τη γνώμη των υπολοίπων της επιτροπής οι οποίοι ενέκριναν και προώθησαν το έργο.
Φίλε Δημοσιογράφε Σ..η, δεν σου τα ανέλυσαν καλά τα συμφέροντα τους (εκείνοι που σου κατήγγειλαν αυτά που γράφεις). Και αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι ρεπορτάζ αυτό που έγραψα. Κάθε άλλο. ‘Ήταν η προσωπική μου άποψη (ότι να ναι βασικά) και όσες πληροφορίες πήρα με 2-3 τηλέφωνα. Είναι κουβέντες του facebook διότι κάποια πράματα λέγονται μόνο στο facebook εξού και το ύφος του «ότι θέλω λέω, κουτουρού». Δεν τα τυπώνουμε σε εφημερίδες τα «κουτουρού» μας και δεν τα ονομάζουμε «ρεπορτάζ». Λέγονται «status».
Τέλος παντων…
Ξέρει κανένας ημερομηνία γέννησης της Λεμεσού; Πρέπει να έχει Σκορπιό στους πλανήτες της. Αυτοκαταστρέφεται. Καλάν, πολλά κουτουρού οι κουβέντες μου σήμερα. ‘Ότι θέλω λέω. Αποφάσισα. Θα το ονομάσω ρεπορτάζ.
Τέλος.
Έλενα