Μια ζωντανή γούνα με ουρά

Του Γιώργου Περδίκη*

Τις προάλλες συμμετείχα σε μια διαμαρτυρία λίγων ομολογουμένως πολίτων έξω από τη Γενική Εισαγγελία ως αντίδραση στο θάνατο του Berton, ενός αιλουροειδούς που απασχόλησε μέρος της κοινής γνώμης τους τελευταίους δυόμιση μήνες. Επειδή πολλοί φίλοι με διαπιστωμένα φιλοζωικά αισθήματα έχουν τις δικές τους απόψεις επί του θέματος επιθυμώ να ξεκαθαρίσω ορισμένα ζητήματα σε σχέση με την υπόθεση του θανάτου του αιλουροειδούς Berton:

1) Είναι καταδικαστέα η συνήθεια κάποιων να θέτουν υπό την κηδεμονία τους άγρια ζώα ή ακριβές ράτσες οικόσιτων ζώων, από παραξενιά και ματαιοδοξία, όταν χιλιάδες γάτες και σκύλοι στη χώρα μας πεθαίνουν αδέσποτοι και ταλαιπωρημένοι. Έχουμε κουραστεί να καλούμε όσους θέλουν να αποκτήσουν οικόσιτο ζώο να απευθυνθούν στα καταφύγια ζώων που έχουν κατακλειστεί από αδέσποτα και ταλαιπωρημένα ζώα. Τα ζώα δεν επιτρέπεται να γίνονται το δικό μας «ρούχο του αυτοκράτορα». Δεν μπορούμε να ντύσουμε την ματαιοδοξία μας με μια ζωντανή γούνα με ουρά.

2) Κάθε περίπτωση παράνομης εισαγωγής ή κατοχής παράνομου πιστοποιητικού θα πρέπει να τιμωρείται. Μου δημιουργεί όμως αλγεινή εντύπωση πως θυμήθηκαν οι αρμόδιοι τις «παρανομίες» 2,5 μήνες μετά. Αντίθετα φαίνεται ότι οι κρατικές υπηρεσίες συνεργάστηκαν με την κηδεμόνα για αρκετές εβδομάδες στη διαχείριση του ζώου όταν αυτό οδηγήθηκε στο κλουβί του ζωολογικού κήπου Λεμεσού. Κατακρίβεια αν δεν αρρωστούσε το ζώο όλα θα συνέχιζαν ομαλά στις σχέσεις του κράτους και της κηδεμόνα. Τελοσπάντων, ακόμα και τώρα -αντί να γράφονται άρθρα και ρεπορτάζ που να επικεντρώνονται στις «παρανομίες» της κηδεμόνα- θα έπρεπε να ξεκινήσουν ποινικές διαδικασίες για αυτές.

3) Είναι θλιβερό να μην μπορούν οι Κτηνιατρικές Υπηρεσίες μέσα σε 2,5 μήνες να εξασφαλίσουν μια τεκμηριωμένη μαρτυρία (δεν θα σχολιάσω την εξ αποστάσεως μαρτυρία εξ Ελλάδος) για το DNA ενός ζώου. Ακόμα και σήμερα συνεχίζεται ένα απίθανο μπάχαλο που αντανακλάται στα ρεπορτάζ των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Άλλοι μιλούν για αγριόγατο Σερβαλ, άλλοι για οικόσιτο γάτο Σαβάνα κοκ

4) Δεν μπορώ να δεχτώ ότι στη χώρα μας (μετά τα όσα συνέβησαν με το Melios Zoo) οι κτηνιατρικές υπηρεσίες δεν έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν «άγρια» ζώα και χρησιμοποιούν τους ακατάλληλους από κάθε άποψη χώρους ζωολογικών κήπων για αυτή τη δουλειά.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους είναι η υπόθεση Berton σοβαρή. Λυπούμαι που ορισμένοι επέλεξαν την χλεύη και την απαξίωση για να αντιμετωπίσουν την δικαιολογημένη αντίδραση των φιλόζωων πολιτών. Δεν είναι κατ’ ακρίβεια δικαιοσύνη μόνο για το καημένο το ζώο που ζητάμε, ζητάμε να αποκτήσουμε επιτέλους πραγματικές κρατικές υπηρεσίες που να ασχολούνται σοβαρά με την υγεία, την ευημερία και τα δικαιώματα των ζώων (για τους ανθρώπους, τι να πω; ακόμα ψάχνουμε την ισότητα και τη δικαιοσύνη).

Γιώργος Περδίκης

Μέλος Πολιτικής Επιτροπής

Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών