Με το φόβο του πολέμου

Στο μυαλό ενός πολίτη
Του Νώντα Πλιάκου

Τον τελευταίο καιρό έχω χάσει τον ύπνο μου. Και όσο και αν καταντά κουραστικό κάτι τέτοιο, σκέφτομαι πως ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να μη με “ξαναπιάσουν” στον ύπνο.

Ζω σ’ ένα νησί μαζί με πολλούς άλλους. Κάποιοι γεννήθηκαν και δεν έφυγαν ποτέ από εδώ. Κάποιοι έφυγαν και δεν ξαναγύρισαν. Κάποιοι έρχονται γιατί δεν έχουν να πάνε κάπου καλύτερα και κάποιοι άλλοι έρχονται για να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και φεύγουν. Ένα είναι σίγουρο, πολλοί το ζηλεύουν.

Αυτή η ζήλια είναι που γεννά στους εχθρούς του τόπου μας την ανάγκη να τον αποκτήσουν. Που τους κάνει να καταστρώνουν σχέδια και να τα εφαρμόζουν χωρίς να τους παίρνουμε χαμπάρι. Έτσι χάσαμε τη μισή μας γη τότε, έτσι χάσαμε τις περιουσίες και το μέλλον μας τώρα. Απροειδοποίητα. Μέσα σε μία νύχτα. Στον ύπνο μας.

Φοβάμαι, ναι φοβάμαι. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν και τίποτα. Η ψυχολογία μου ευνουχίστηκε και στο μυαλό μου παίζουν τρελά σενάρια. Βρίσκομαι στη μέση και γύρω μου εχθροί από παντού. Ορκισμένοι εχθροί που απειλούν και παραβιάζουν σ’ ένα παιχνίδι επίδειξης δύναμης, εταίροι που με απειλούν με πτώχευση και οικονομική καταστροφή, ισχυροί φίλοι που παραμένουν αμέτοχοι θεατές και άλλοι που ήδη “σκλαβωμένοι” νίπτουν τας χείρας τους.

Τι θέλουν όλοι αυτοί ξαφνικά από μένα; Και κυρίως με ποιο τρόπο σκοπεύουν να το πάρουν; Ποιος μπορεί να μου εγγυηθεί ότι την επόμενη φορά δε θα με πιάσουν στον ύπνο; Ταλαντεύομαι, να φύγω να σωθώ από τα χειρότερα; Αλλά πάλι είναι λύση η φυγή; Η οπισθοχώρηση; Όχι αν φύγω εγώ ποιος θα μείνει; Θα τα παραδώσω όλα αμαχητί;

Θα μείνω λοιπόν γιατί ανήκω σε αυτούς που ήρθαν και το λάτρεψαν αυτό το νησί. Το έκαναν δικό τους και το πονάνε. Θα μείνουμε όλοι μας υπό έναν όρο. Βρείτε έναν τρόπο να πιστέψουμε σε σας. Να νιώσουμε την ασφάλεια της αλληλεγγύης και της ετοιμότητας. Ανοίξτε τα χαρτιά σας, παραδώστε μας όλη την αλήθεια όσο επικίνδυνη και αν είναι. Καθαρίστε τον τόπο από τους προδότες και αποδείξτε μας ότι έχουμε την εξουσία και την κυριαρχία της Κύπρου στα χέρια μας.

Το μόνο που ζητώ είναι να ξέρω. Η γνώση είναι δύναμη που σε κάνει ατρόμητο. Αυτό χρειαζόμαστε όλοι μας τώρα. Να νιώσουμε ατρόμητοι.

Το χρειάζεται η Κύπρος μας.