Ήτανε ο Αύγουστος του 1964, στις 8 και 9 Αυγούστου. Για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία της, η χώρα μας, η μικρή μας πατρίδα, η Κύπρος, αντιμετώπισε τον κίνδυνο της τουρκικής εισβολής.
Εκείνο το καλοκαίρι η τουρκική βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο. Η τούρκικη αεροπορία, βομβάρδισε ανελέητα την ακριτική περιοχή της Τηλλυρίας, ρίχνοντας διαφόρων λογιών ρουκέτες και τις εμπρηστικές αμερικάνικες βόμβες ναπάλμ, προκαλώντας μεγάλες υλικές ζημιές στην περιοχή και επιφέροντας ταυτόχρονα τον θάνατο δεκάδων και τον τραυματισμό εκατοντάδων αμάχων.
Από την Πόλη Χρυσοχούς, στα χωριά Γιαλιά, Λίμνη, Πωμό και Παχύαμμο και από τα Κόκκινα μέχρι τον Κάτω Πύργο. Ο θρήνος μεγάλος και το τίμημα των μαχών βαρύ!
Πάνε τώρα πενήντα χρόνια και όμως, για κάποιους, σαν να ήταν χθες.
Τα γεγονότα του Αυγούστου 1964, είχαν καταδείξει τις Τουρκικές θέσεις και προθέσεις στην Κύπρο. Η Τουρκία θα χρησιμοποιούσε τους Τουρκοκύπριους για να εισβάλει και να διχοτομήσει το νησί. Αυτό που η Τουρκία επιχείρησε αλλά δεν κατάφερε το 1964, το πέτυχε δέκα χρόνια μετά, μετά από το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών το 1974.
Και αντί οι πολιτικοί μας ηγέτες να αντλούν διδάγματα και να παραδειγματίζονται από αυτά όλα τα τραγικά γεγονότα που έγιναν εκείνη την περίοδο, σήμερα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεπουλήσουν την πατρίδα μας.
Η Νεολαία της ΕΔΕΚ τιμά όλους τους πεσόντες, τραυματίες, αξιωματικούς και οπλίτες που έφραξαν την πορεία του Αττίλα προς τις σημερινές ελεύθερες περιοχές.
Πενήντα χρόνια μετά, χρέος και οφειλόμενη υποχρέωση μας είναι να διατηρήσουμε άσβεστη την ιστορική μνήμη και να συνεχίσουμε τον αγώνα για την ελευθερία!
Νεολαία ΕΔΕΚ