Τις θέσεις του για τις εξελίξεις στο Κυπριακό όπως αυτές αποτυπώνονται σε πρόσφατη απόφαση της Κεντρικής του Επιτροπής δημοσιοποίησε το ΚΚΕ, το οποίο εκτιμά ότι η «Δικοινοτική – Διζωνική Ομοσπονδία» με τα δύο Συνιστώντα Κράτη δεν εξασφαλίζει μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.
Αναλυτικότερα, στην απόφαση σημειώνεται ότι «το άλυτο, για 42 χρόνια, πρόβλημα εισβολής – κατοχής έχει περάσει σήμερα σε νέα φάση όξυνσης, λόγω των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επιχειρήσεων στην περιοχή και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων γύρω από τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, τους δρόμους διακίνησης εμπορευμάτων κ.ά.».
Προστίθεται ότι «το ΚΚΕ συγκρούεται με τον αστικό εθνικισμό, που εκφράζει τα συμφέροντα και μόνο της αστικής τάξης. Το γεγονός ότι αστικά κόμματα και θύλακες του αστικού κράτους είχαν και έχουν κάθε συμφέρον να καλλιεργούν στους λαούς την εθνικιστική και σοβινιστική αντιπαράθεση και το μίσος, ώστε να διευκολύνονται κάθε φορά οι δικοί τους σχεδιασμοί στο φόντο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ή, σε άλλες περιπτώσεις, καλλιεργούν τον αστικό κοσμοπολιτισμό, δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει τους λαούς. Και οι δύο αυτές επιλογές υπηρετούν τελικά τη διχοτόμηση με συγκαλυμμένη ή ανοικτή μορφή».
Το ΚΚΕ αναφέρει ότι το Κυπριακό από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 συνδέθηκε στενά με την εξωτερική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και είχε άμεσες ή έμμεσες επιδράσεις στις εσωτερικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Αναφέρεται ότι το ΚΚΕ «ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που καταδίκασε αποφασιστικά και καθαρά το συνομοσπονδιακό, διχοτομικό «σχέδιο Ανάν» και στήριξε το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχετικό δημοψήφισμα τον Απρίλη του 2004» και ότι απέτρεψε την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος υπέρ του σχεδίου σε σύσκεψη που έγινε υπό τον τότε Έλληνα ΠτΔ.
“Οι προσδοκίες για δίκαιη και βιώσιμη λύση, που καλλιεργούνται από την κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση, δεν πηγάζουν από πραγματικά στοιχεία: Η ίδια η κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη – Ερογλου (Φλεβάρης 2014) και η βασική θέση για τα Δύο Συνιστώντα Κράτη κινούνται στην κατεύθυνση συνομοσπονδιακής, διχοτομικής λύσης» και εκτιμά ως πολύ επικίνδυνες τις εξελίξεις καθώς «οι ανταγωνισμοί οξύνονται και αφορούν στο ποιοι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα επικρατήσουν για την εκμετάλλευση και μεταφορά του κυπριακού φυσικού αερίου και άλλων πηγών ενέργειας από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη.
Στην απόφαση του ΚΚΕ αναφέρεται, επίσης, ότι ευθύνη για τη διατήρηση και όξυνσή του έχουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ενώ σημειώνεται ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν οδήγησε στην εξασφάλιση ενιαίας κρατικής κυπριακής οντότητας προς όφελος συνολικά του λαού της, αλλά εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι είναι επιπρόσθετος παράγοντας δυσκολιών.
Ως προς τη Δικοινοτική – Διζωνική Ομοσπονδία, το ΚΚΕ σημειώνει ότι «από τη δεκαετία του `60, μεθοδικά, σχεδιασμένα, η τουρκική αστική τάξη προσπάθησε να δημιουργήσει τετελεσμένα για τη δημιουργία δύο κρατών, αξιοποιώντας τα προβλήματα των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, τη θέση για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τη δράση εθνικιστικών δυνάμεων, και από τις δύο πλευρές, και πολύ περισσότερο το πραξικόπημα που οργανώθηκε στην Κύπρο με ευθύνη της χούντας».
“Η διχοτομική λύση του Κυπριακού συνιστά διεθνή ανησυχητική εξέλιξη, γιατί, εκτός του ότι δεν εγγυάται βιώσιμη λύση υπέρ του λαού της Κύπρου, στην πράξη μπορεί να συνδεθεί με νέα όξυνση των αντιθέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, με πολύ αρνητικές συνέπειες για τους λαούς στην περιοχή”.
Χαρακτηριστικό, επίσης, στοιχείο, τονίζεται, των συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί είναι η πρακτική που δίνει προτεραιότητα στα ζητήματα π.χ. της διακυβέρνησης, της οικονομίας, της ΕΕ κ.ά., υποτιμώντας και αφήνοντας για το τέλος των συνομιλιών ζητήματα που κατέχουν κεντρική θέση στις συνέπειες της τουρκικής εισβολής – κατοχής.
Για παράδειγμα:
— Η κατοχή εδαφών, πόλεων, χωριών, περιουσιών, σε συνάρτηση και με το πρόβλημα των προσφύγων.
— Η απομάκρυνση της τουρκικής κατοχικής στρατιωτικής δύναμης από την Κύπρο.
— Το πρόβλημα των εποίκων που πολιτογραφούνται για να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση και να ενισχυθούν τα τετελεσμένα.
Για το θέμα των εγγυήσεων έχει ανοίξει συζήτηση που θέτει το ζήτημα της αντικατάστασης των εγγυητριών δυνάμεων (Τουρκία, Ελλάδα, Μ. Βρετανία) από μηχανισμό της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ, ή από αστυνομική, στρατιωτική δύναμη διαφόρων κρατών, ή διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας, διαιωνίζοντας το πρόβλημα». Και προστίθεται ότι «η αντίθεση στο καθεστώς των εγγυήσεων πρέπει να συνοδεύεται με τη διεκδίκηση της ακύρωσης αυτών των συνθηκών, πράγμα που δεν έχει γίνει ούτε από την ελληνική κυβέρνηση, ούτε από την κυπριακή πλευρά».
«Οι «ασφαλιστικές δικλίδες» που προβάλλονται μέσα από τις εξουσίες του ομόσπονδου κράτους, δεν μπορούν αντικειμενικά να λύσουν το πρόβλημα», εκτιμάται και προστίθεται: «Στην πράξη, το Τουρκοκυπριακό Συνιστών Κράτος, συνδεδεμένο με ισχυρούς δεσμούς με το τουρκικό αστικό κράτος, θα εφαρμόζει τη δική του πολιτική και πέρα από αυτά που θα προβλέπουν τα κατάλοιπα εξουσιών που θα του δίνει το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα.»
«Το έδαφος”, σημειώνεται, “πάνω στο οποίο στηρίζεται η θέση του ΚΚΕ είναι τα ενιαία συμφέροντα του εργαζόμενου λαού όλης της Κύπρου, η αναγκαιότητα συντονισμού της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, της Τουρκίας και της Ελλάδας, η αντιμετώπιση του καθεστώτος που προκάλεσε η εισβολή – κατοχή από τη σκοπιά της ταξικής πάλης στην προοπτική της απελευθέρωσης από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης».
Τασσόμαστε υπέρ της αποχώρησης των κατοχικών και όλων των άλλων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από την Κύπρο και γενικότερα υποστηρίζουμε την εξάλειψη των συνεπειών της τουρκικής κατοχής, το σταμάτημα του εποικισμού, το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων στις εστίες τους και την αποχώρηση εποίκων, παίρνοντας υπόψη κοινωνικά, ανθρωπιστικά κριτήρια.
Υποστηρίζουμε το κλείσιμο των βρετανικών βάσεων και την κατάργηση του καθεστώτος που απολαμβάνουν τόσα χρόνια”.
Το ΚΚΕ τονίζει πως “στόχος πρέπει να είναι μια Κύπρος στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες. Μια Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες”. Διευκρινίζει επίσης, ότι Κύπρος Ενιαία σημαίνει:
— Ενιαία Κρατική Συγκρότηση: Ένα κράτος και όχι δύο κράτη.
— Δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση και διαμονή εργατικών – λαϊκών οικογενειών σε όλες τις περιοχές του Νησιού, χωρίς όρους και δεσμεύσεις, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για Τουρκοκύπριους, Ελληνοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ή Λατίνους.
— Εξασφάλιση των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων χωρίς διακρίσεις. Σεβασμός στο δικαίωμα να μιλούν τη γλώσσα τους, να μορφώνονται τα παιδιά τους. Σεβασμός στις θρησκευτικές επιλογές και πολιτιστικές παραδόσεις».