Κάφκα: Το νόημα της ζωής, είναι ότι σταματά

Μερικά αποφθέγματα του Φραντς Κάφκα:

Συχνά είναι πιο ασφαλές να είσαι αλυσοδεμένος από το να είσαι ελεύθερος.

Η νεότητα είναι ευτυχισμένη, γιατί έχει τη δυνατότητα να δει την ομορφιά. Όποιος διατηρεί την δυνατότητα να δει την ομορφιά, δε γερνάει ποτέ.

Γράφω διαφορετικά από όπως μιλάω,μιλάω διαφορετικά, από όπως σκέφτομαι, σκέφτομαι διαφορετικά, από όπως θα ΄πρεπε να σκέφτομαι, κι έτσι όλα μάζι συνεχίζουν στο βαθύτατο σκοτάδι.

Το νόημα της ζωής, είναι ότι σταματά.

Νομίζω ότι θα ΄πρεπε να διαβάζουμε μόνο τα βιβλία που μας πληγιάζουν και μας μαχαιρώνουν.

Η λέξη «sein» σημαίνει δυο πράγματα στα γερμανικά: «υπάρχω» και «δικός του».

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου.

Έχω πραγματική συναίσθηση του εαυτού μου μόνο όταν είμαι ανυπόφορα δυστυχής.

Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας.

Το να πιστεύεις στην πρόοδο δεν σημαίνει ότι πιστεύεις ότι έχει γίνει πρόοδος.

Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δεν γερνάει ποτέ.

Αφήστε σας παρακαλώ το μέλλον να συνεχίσει να κοιμάται, όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του.

Το πρώτο σημάδι ότι αρχίζεις να καταλαβαίνεις, είναι η επιθυμία να πεθάνεις.

Αν αποφεύγω τους άλλους δεν είναι για να ζήσω ειρηνικά, αλλά για να μπορέσω να πεθάνω ειρηνικά.

Ο αληθινός δρόμος περνάει πάνω από ένα ακροβατικό σχοινί που δεν είναι τεντωμένο ψηλά, αλλά λίγο πάνω από το έδαφος. Φαίνεται πως σκοπός του είναι περισσότερο να σε κάνει να σκοντάφτεις πάρα να περπατάς.

Η αδράνεια είναι η αρχή όλων των αμαρτημάτων, η κορωνίδα όλων των αρετών.

Όλα τα ανθρώπινα λάθη πηγάζουν απ’ την ανυπομονησία, την πρόωρη διακοπή της μεθοδικής διαδικασίας, τη φανερή αποφυγή αυτού που φαίνεται να είναι υπό εξέταση.

Πέρα από ένα ορισμένο σημείο, δεν υπάρχει επιστροφή. Αυτό το σημείο οφείλουμε να το φτάσουμε.

Ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα ξελογιάσματος που διαθέτει το Κακό είναι η πρόκληση σε μάχη. Είναι σαν τη μάχη με τις γυναίκες, που τελειώνει στο κρεβάτι.

Μην αφήσεις το Κακό να σε κάνει να πιστέψεις ότι μπορείς να του κρατήσεις μυστικά.

Είσαι το μάθημα. Μαθητές, πουθενά.

Απεριόριστο θάρρος διοχετεύεται μέσα σου από τον πραγματικό ανταγωνιστή.

Τι σημαίνει να αντιληφθείς την καλή τύχη ότι το έδαφος πάνω στο οποίο στέκεσαι δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο απ όσο καλύπτουν τα δυο σου πόδια.

Υπάρχουν αμέτρητες κρυψώνες, μα μόνο μία απολύτρωση- οι πιθανότητες, όμως, για την απολύτρωση είναι τόσο πολλές όσες και οι κρυψώνες.

Υπάρχει προορισμός, αλλά όχι δρόμος’ αυτό που αποκαλούμε δρόμο είναι ο δισταγμός.

Αυτό που απαιτείται ακόμη από εμάς είναι η εκτέλεση του αρνητικού, το θετικό είναι δικό μας ήδη.

Όταν δώσει κάποιος κατάλυμα στο Κακό, εκείνο δεν του ζητάει πια να το πιστέψει.

Τα απώτερα κίνητρα που σε κάνουν να δίνεις κατάλυμα στο Κακό δεν είναι δικά σου, αλλά του Κακού.

Το κτήνος αρπάζει το μαστίγιο από τον αφέντη του και αυτομαστιγώνεται για να γίνει αφέντης, μη γνωρίζοντας ότι αυτό είναι μόνο μια φαντασίωση που παράγεται από έναν καινούριο κόμπο στο βούρδουλα του αφέντη.

Το Καλό είναι, υπό μία έννοια, άβολο.

Οι μάρτυρες δεν υποτιμούν το σώμα, το αφήνουν να ανυψωθεί στο σταυρό σ’ αυτή τη θεωρία συμφωνούν με τους ανταγωνιστές τους.

Η εξάντλησή του είναι αυτή ενός μονομάχου μετά τη μάχη, η δουλειά του ήταν το άσπρισμα μιας γωνιάς στο γραφείο ενός υπαλλήλου.

Δεν υπάρχει έχειν, μόνο είναι, μόνο μια κατάσταση ύπαρξης που λαχταράει την ύστατη ανάσα, λαχταράει την ασφυξία.

Παλιότερα δεν καταλάβαινα γιατί δεν έπαιρνα απάντηση στην ερώτησή μου, σήμερα δεν καταλαβαίνω πώς μπορούσα να πιστεύω ότι ήμουν ικανός να ρωτήσω. Όμως, στην ουσία δεν πίστευα, απλώς ερώτησα.

Η απάντησή του στον ισχυρισμό ότι, αν και ίσως είχε υπάρχοντα, δεν είχε ύπαρξη, ήταν μόνο ένα ρίγος κι ένα καρδιοχτύπι.

Ήταν κάποιος που του έκανε κατάπληξη πόσο εύκολα προχωρούσε στο δρόμο της αιωνιότητας· η αλήθεια είναι ότι έτρεχε στην κατηφόρα του.

Το Κακό δεν μπορεί να πληρώνεται με δόσεις – και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε συνεχώς.

Ο τρόπος που έχεις ανασκουμπωθεί για αυτό τον κόσμο είναι γελοίος.

Όσο περισσότερα άλογα βάζεις στη δουλειά, τόσο πιο γρήγορα προχωράει – μ’ άλλα λόγια, δεν αποσπάται το πάτωμα απ’ το κρηπίδωμά του, πράγμα αδύνατον, αλλά σχίζονται τα λουριά κι έχουμε σαν αποτέλεσμα ένα χαρούμενο, ανεμπόδιστο ταξίδι.

Δυο καθήκοντα στην αφετηρία της ζωής σου: Να περιορίζεις όλο και περισσότερο την τροχιά σου. και να ελέγχεις διαρκώς κατά πόσον κρύβεσαι κάπου έξω από αυτήν.

Δεν υπάρχει έχειν, μόνο είναι, μόνο μια κατάσταση ύπαρξης που λαχταράει την ύστατη ανάσα, λαχταράει την ασφυξία.