«Κύριε, Κύριε άκουσε τη φωνή μου» ( Ψαλμ. 129, 1 )
Ή προσευχή έχει πολύ περισσότερη δύναμη από τα μηχανήματα. Όσοι ξέρουν την δύναμη της προσευχής έχουν πολύ περισσότερη δύναμη άπ’ όσους κάνουν τα κομπιούτερ. Ό Αναμάρτητος Χριστός μας λέει “ζητάτε πρώτα τη συχώρεση κι όλα τα άλλα θα σας προστεθούν δίχως να το καταλάβετε”, και θα λές πώς ήλθαν τόσο βολικά!
Από τα βάθη της καρδιάς μας λοιπόν και όχι απλώς με το στόμα ούτε απλώς με τη γλώσσα, διότι τα λόγια ξεχύνονται και όταν ακόμη η σκέψη μας πλανιέται, με πολλή φροντίδα και προθυμία ας προσευχηθούμε.
Οι ψυχές εκείνων που ζουν μέσα στις θλίψεις συγκινούν ολόκληρη την καρδιά, καλώντας τον Θεό με πολλή κατάνυξη με τη ψυχή και τη καρδιά και γι’ αυτό βέβαια εισακούονται.
Οι προσευχές αυτού του είδους έχουν μεγάλη δύναμη, δεν ανατρέπονται, ούτε κλονίζονται, και αν ακόμη επιτεθεί με μεγάλη ορμή ο διάβολος.
Και όπως ακριβώς ένα ισχυρό δένδρο, που έχει απλωμένη τη ρίζα του βαθειά μέσα στη γη και σφίγγει το χώμα της, αντιστέκεται σε κάθε ορμή των ανέμων, ενώ εκείνο που έχει τις ρίζες του στην επιφάνεια της γης, μόλις φυσήξει ένα μικρό αεράκι κλονίζεται και σωριάζεται στη γη.
Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή: εκείνη που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής και ανεβαίνει από τα κάτω προς τα επάνω, και αν ακόμη εμφανισθούν αμέτρητες σκέψεις, και αν ακόμη ορμήξη ολόκληρη η παράταξη του διαβόλου, παραμένει ακατάπαυστη και αμετάτρεπτη, χωρίς να υποχωρεί, ενώ εκείνη που βγαίνει από το στόμα και τα χείλη και δεν ανεβαίνει μέσα από τα βάθη της καρδιάς, ούτε στον Θεό μπορεί να ανεβεί από την αδιαφορία εκείνου που προσεύχεται.
Διότι αυτόν που προσεύχεται με τον τρόπο αυτόν, μόλις συμβεί κάποιος χτύπος, τον απέσπασε… μόλις γίνει κάποιος θόρυβος, τον απομάκρυνε από την προσευχή και το στόμα ομιλεί, ενώ η καρδιά είναι άδεια και η διάνοια έρημη.
«Δεν θέλετε εισέλθετε εκείθεν έως αποδώσετε το έσχατο λεπτό. Εάν μη περισσέψει ή δικαιοσύνη σας περισσότερο από των Φαρισαίων, δεν θα ανεβείτε επάνω».