Για πρώτη φορά στην ιστορία η Ασία ξεπερνά την Αμερική στον πλούτο, καθώς σύμφωνα με έκθεση της UBS/PwC Billionaires, οι Ασιάτες πολυεκατομμυριούχοι είναι 637 στο σύνολο, ενώ οι Αμερικανοί 563.
Οι ρυθμοί μάλιστα με τους οποίους πλουτίζουν οι Ασιάτες είναι εντυπωσιακοί, καθώς βάσει στατιστικών κάθε τρεις μέρες «γεννιέται» και ένας δισεκατομμυριούχος εκεί, ενώ μόνο το 2016 τα 3/4 των νεο-δισεκατομμυριούχων προέρχονταν από την Ινδία και την Κίνα.
Τα πράγματα βέβαια δεν είναι τόσο άσχημα για τους Αμερικανούς, καθώς παρ΄όλο που οι Ασιάτες είναι περισσότεροι, εκείνοι ελέγχουν συνολικά περισσότερο πλούτο.
Η Ευρώπη βρίσκεται στην τρίτη θέση με 341 δισεκατομμυριούχους.
Μιλώντας με αριθμούς, στον κόσμο υπάρχουν 1.542 δισεκατομμυριούχοι που ελέγχουν συνολικά 6 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Οι παραπάνω αριθμοί έχουν αυξηθεί κατά 17% από το 2015, αποδεικνύοντας πως οι πλούσιοι γίνονται όλο και περισσότεροι όσο περνάει ο καιρός.
Αλλωστε, το εργατικό δυναμικό των εταιριών των δισεκατομμυριούχων όλης της γης είναι εξωφρενικά μεγάλο, καθώς μέσω των επιχειρήσεων τους απασχολούν περισσότερους από 27,7 εκατομμύρια ανθρώπους.
Την στιγμή, λοιπόν, που το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς του κόσμου παραμένει ένα καίριο πολιτικό ζήτημα, η έκθεση αναφέρει πως οι περιουσίες των δισεκατομμυριούχων στο μέλλον θα ωφελήσουν άπορους μέσω φιλανθρωπιών.
«Εκτιμούμε ότι τα 2.1 τρισεκατομμύρια ευρώ πλούτου των δισεκατομμυριούχων θα μεταφερθούν τις επόμενες δύο δεκαετίες σε ιδρύματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς», ανέφερε η έκθεση.
Ο Τζον Μάθιους, ανώτερος υπάλληλος της UBS (υπεύθυνης της έρευνας), δήλωσε: «Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να έχουν τα ηνία στον πλούτο, συγκεντρώνοντας τα περισσότερα εκατομμύρια παγκοσμίως (κι ας μην είναι περισσότεροι οι δισεκατομμυριούχοι).
Σε αυτό οφείλεται το επιχειρηματικό πνεύμα, η τεχνολογία τους είναι η κινητήριος δύναμη τους».
«Αυτοί οι επιχειρηματίες εκμεταλλεύονται τα δίκτυά τους και εστιάζουν όχι μόνο στην αύξηση του πλούτου τους, αλλά και στην εξασφάλιση κοινωνικού αντικτύπου», συνέχισε ο Μάθιους.
Κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην κοινωνία, αφιερώνοντας χρόνο και χρήμα σε δύο πράγματα… την τέχνη και τον αθλητισμό. Έτσι τα ιδιωτικά μουσεία αυξάνονται σε αριθμό και τα δημόσια μουσεία λαμβάνουν περισσότερη χρηματοδότηση από αυτούς, ενώ οι αθλητικοί σύλλογοι γίνονται πιο βιώσιμοι.