Να λέμε και του στραβού το δίκαιο, ο γαλάζιος σεΐχης ανάλαβε την ηγεσία του τόπου κάτω από τις χειρότερες δυνατές συνθήκες.
Οι προηγούμενοι, ο Αλή Μπαμπά και οι σαράντα κλέφτες, τα είχαν κάνει κυριολεκτικά μπάχαλο. Απαράδεκτες υποχωρήσεις στο εθνικό μας θέμα, την οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, τι πρόθυρα δηλαδή, τελοσπάντων, όποια πέτρα σήκωνες και ένα σκάνδαλο. Και δεν τους έφτανε μόνο αυτό, αντί να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να λουφάξουν, καθημερινά κατηγορούν την νέα κυβέρνηση για όλα…
Να πούμε την αλήθεια λίγο πολύ καταλαβαίνουμε τους λόγους που η αρχηγοί της φυλής του Ακελιστάν συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο. Δεν μπορούν να βγουν και να παραδεχτούν στους λίγους σκληροπυρηνικούς οπαδούς που τους έμειναν, το βάθος της σαπίλας και ανικανότητας που διέκρινε τα χρόνια της διακυβέρνησής τους. Στο κάτω κάτω σκέφτονται, λέγε λέγε κάποιος θα μας πιστέψει.
Εκείνο όμως που δεν καταλαβαίνουμε είναι η στάση που τηρεί η ηγεσία της γαλάζιας φυλής έναντι του προέδρου, που είναι, στο κάτω κάτω, σαρξ εκ της σαρκός τους.
Ο Νίκαρος από τον καιρό που έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας άλλαξε. Ωρίμασε. Και τρέχει ο καημένος να κονομήσει τα ανοικονόμητα. Σ’ αυτή τη μεγάλη του προσπάθεια χρειάζεται κάθε δυνατή υποστήριξη γιατί το έργο που έχει αναλάβει δεν είναι εύκολο. Κάθε άλλο μάλιστα.
Πρώτοι οι δικοί του θα έπρεπε να είναι δίπλα του. Κάτι που δεν βλέπουμε. Αντίθετα αντιλαμβανόμαστε ότι μέρα με την μέρα η ηγεσία της γαλάζιας φυλής παίρνει όλο και περισσότερες αποστάσεις και τον αφήνει ολομόναχο να αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα.
Δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από τη στάση τους αυτή. Ανάγκη αποστασιοποίησης από τις οδυνηρές, πολλές φορές αποφάσεις που πρέπει να παίρνει ο Πρόεδρος; Αποφυγή του πολιτικού κόστους; Προσωπικές μικροφιλοδοξίες; Ότι κι’ είναι οι καινοφανείς ηγέτες δεν παν καλά. Ο πρόεδρος χρειάζεται στήριξη και εκείνοι που έπρεπε να του την παρέχουν είναι οι δικοί του άνθρωποι. Το κόμμα στο οποίο ο Νίκος Αναστασιάδης ανήκε πριν μερικοί ακόμα από αυτούς δεν είχαν γεννηθεί.
Δεν τον υποστηρίζουμε γιατί υιοθετούμε την ιδεολογία του. Θα είμαστε οι πρώτοι που θα τον ψέξουμε αν ξεστρατίσει. Όμως σήμερα βρίσκεται μπροστά σε ένα τιτάνιο αγώνα και καθήκον όλων μας είναι να τον στηρίξουμε και να τον προστατεύσουμε.
Ας συνετιστεί όσο είναι νωρίς η ηγεσία του Συναγερμού κι’ ας αλλάξει μυαλά όσο είναι ακόμα καιρός.
Ας μη ξεχνούν ότι έδωσε ο Θεός φτερά στο λίμπουρο………………. !
Η Χαλιμά