Διεθνείς Οικονομολόγοι: Να επιτευχθεί συμφωνία αλλιώς μπορεί να είναι η αρχή της διάσπασης της Ευρωζώνης…

Η ανικανότητα επίτευξης θετικής συμφωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της διάσπασης όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το συνεπακόλουθο πλήγμα θα οδηγήσει σε τάσεις πολιτικής αποσύνθεσης.

Είχαν κάνει παρέμβαση προ καιρού ζητώντας να γίνει διαγραφή του χρέους της Ελλάδας και τώρα επανέρχονται με νέο και πιο επιτακτικό αίτημα να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στην ΕΕ και τη νέα ελληνική κυβέρνηση.

Πρόκειται για 18 επιφανείς ξένους οικονομολόγους που υπογράφουν κοινό κείμενο και το οποίο δημοσιεύεται στους Financial Times. Ανάμεσα σε αυτούς που υπογράφουν το κείμενο είναι ο Νομπελίστας οικονομολόγος Τζότζεφ Στίγκλιτς και ο επίσημος Νομπελίστας ομόλογός του Χρήστος Πισσαρίδης.

Το κείμενο έχει ως εξής:

Κύριοι,

Οι δυσκολίες στη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και το Eurogroup δημιουργούν πραγματικό κίνδυνο μη επίτευξης συμφωνίας – με πιθανές σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό αλλά και για όλους τους πολίτες της ΕΕ. Η ουσία μίας οικονομικής ένωσης είναι το δούναι και λαβείν – δίνοντας τώρα μπορείς να ωφεληθείς αργότερα -αλλά και η ανταπόκριση στα δημοκρατικά αιτήματα των πολιτών. Πράγματι, κατά την άποψη πολλών εξ ημών, οι «κατάλληλοι συμβιβασμοί» από την πλευρά των πιστωτών θα ευνοούσαν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ακόμη και εκείνους που της ζητούν τόσο αδιάλλακτα να παραμείνει στην ίδια πορεία. Χωρίς αλλαγή, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα καταρρεύσει.

Φοβούμαστε ότι η ανικανότητα επίτευξης θετικής συμφωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της διάσπασης όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το συνεπακόλουθο πλήγμα θα οδηγήσει σε τάσεις πολιτικής αποσύνθεσης.

Είναι ξεκάθαρο τι χρειάζεται τώρα η Ελλάδα: οικονομική ανάκαμψη – με στήριξη από τη σημαντική χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση μέγιστου πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ, με κάποια χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση των χρεών της, συσχετισμό της εξυπηρέτησης του χρέους με κάποια ουσιώδη ανάπτυξη και με δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν πάταξη της διαφθοράς και αποδυνάμωση των οικονομικών δυνάμεων των Ολιγαρχών.

Επιπλέον, όπως επιμένει και ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Munchau, η ελληνική κυβέρνηση έχει δημοκρατική εντολή για εναλλακτική πολιτική από την αποτυχημένη στρατηγική του παρελθόντος. Για τους εταίρους της, που επί του παρόντος είναι προσκολλημένοι σε ένα μοντέλο δρακόντειας δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο οδηγεί σε ελλιπή ανάπτυξη, υπάρχει η πρόσκληση της ανάκαμψης, των επενδύσεων και της απασχόλησης. Βεβαίως, αυτό απαιτεί έναν βαθμό πραγματισμού. Το αντάλλαγμα όμως, είναι η υπόσχεση για μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Και η ανάπτυξη – όπως λένε – είναι ούριος άνεμος για όλα τα καράβια. Ο χρόνος μπορεί να εξαντλείται, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να επιτευχθεί μία συμφωνία.

Καθ. Joseph Stiglitz

ColumbiaUniversity, Βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομικών

Καθ. Chris Pissarides

London School of Economics, Βραβευμένος με ΝόμπελΟικονομικών

Καθ. Mary Kaldor

London School of Economics

Καθ. Stephany Griffith-Jones

IPD Columbia University

Michael Burke

Economists Against Austerity

Καθ. Panicos Demetriades

University of Leicester. πρώην κυβερνήτης της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ

Καθ. Charles Goodhart

London School of Economics

Sir Richard Jolly

Emeritus Professor Institute for Development Studies

Καθ. Inge Kaul

Hertie School, Berlin

Καθ. Gustav A Horn

Macroeconomic Policy Institute (IMK)

Neil MacKinnon

VTB Capital

Καθ. Marcus Miller

Warwick University

Καθ. Jose Antonio Ocampo

Columbia University

Avinash Persaud

Peterson Institute for International Economics

Helmut Reisen

Shifting Wealth Consult

Robert Skidelsky

Emeritus Professor, University of Warwick

Hilary Wainwright

Transnational Institute, Amsterdam

Καθ. Simon Wren-Lewis

Merton College Oxford