Ανεξέλεγκτες διαστάσεις παίρνει η ρύπανση των υδάτων από μαζούτ, που προκλήθηκε από την βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ» την περασμένη Κυριακή στον Σαρωνικό.
Η πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό από το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου έφτασε στη Γλυφάδα και προχωρά προς τη Βούλα, από όπου σήμερα το πρωί απείχε περίπου 300 μέτρα.
«Από το μεσημέρι της Τετάρτης ήρθε όλο το πετρέλαιο εδώ. Η ρύπανση είναι εκτεταμένη. Είναι όλα κατάμαυρα. Άνθρωποι που γνωρίζουν λένε ότι δημιουργείται μία επέκταση της μόλυνσης, “ποτίζουν” τα βράχια και η άμμος. Απελπισία! Δεν πιστεύαμε ότι θα φτάσει εδώ. Ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα στη θάλασσα. Ευτυχώς που γίνεται στο τέλος της σεζόν προκειμένου να αξιοποιήσουμε το χειμώνα. Το προηγούμενο διάστημα είχαμε κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια, με μετρήσεις συνεχόμενες, πήραμε γαλάζια σημαία και τώρα όλο αυτό απειλεί αυτή την προσπάθεια. Είναι κρίμα και όταν ηρεμήσουν τα πράγματα θα πρέπει να δούμε ποιοι φέρουν ευθύνες», δήλωσε ο δήμαρχος Γλυφάδας, Γιώργος Παπανικολάου.
Πέντε με δέκα χρόνια για να καθαριστεί πλήρως
Από πέντε μέχρι δέκα χρόνια θα χρειαστούν για να καθαρίσουν πλήρως τα μολυσμένα ύδατα στον Σαρωνικό και να εξαφανιστούν οι καταστροφικές συνέπειες της ρύπανσης που προκλήθηκε στο οικοσύστημα από την βύθιση του δεξαμενόπλοιου Αγία Ζώνη στην Σαλαμίνα. Περιβαλλοντολόγοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την τεράστια οικολογική ζημιά ενώ επισημαίνουν ότι υπήρχε ολιγωρία από την πλευρά των αρχών, καθώς το λιμενικό διαθέτει τον απαραίτητο εξοπλισμό για την άμεση αντιμετώπιση ανάλογων περιστατικών.
Ο περιβαλλοντολόγος, καθηγητής του ΕΜΠ Κίμων Χατζημπίρος μιλώντας στο protothema.gr τονίζει πως προκλήθηκε μια χρόνια ρύπανση σε κατοικημένες παράκτιες περιοχές, η οποία θα είχε αποφευχθεί αν από τις πρώτες ώρες είχαν γίνει οι σωστοί χειρισμοί. Ακόμα και να καθαρίσει η πετρελαιοκηλίδα το οικοσύστημα δεν επανέρχεται αμέσως.
Όπως αναφέρει, «η οικολογική ζημιά στη θάλασσα και το οικοσύστημα είναι πολύ σημαντική. Χρειάζονται περίπου πέντε με δέκα χρόνια για να την καταπολεμήσει η φύση και να εξαφανιστούν οι συνέπειες. Για περίπου πέντε χρόνια θα υπάρχει διαταραχή του θαλάσσιου οικοσυστήματος. Ο χρόνος βεβαία εξαρτάται πολύ από το τρόπο που θα αντιμετωπιστεί η ρύπανση. Αν ρίξουν χημικά στην θάλασσα για να κατακαθίσει το πετρέλαιο στο βυθό όπως συνηθιζόταν παλιότερα τουλάχιστον, τότε το πετρέλαιο δεν θα φαίνεται στην επιφάνεια, δεν θα βγαίνει στις ακτές αλλά θα κάθεται και θα καταστρέψει ολοσχερώς το οικοσύστημα. Ο πιο οικολογικός τρόπος είναι να μαζευτεί με κάποια ειδικά σκάφη, είτε συσκευές και δίχτυα που διαθέτει το λιμενικό όσο είναι ακόμα στην επιφάνεια. Αυτό όμως τις πρώτες ώρες. Όταν το πετρέλαιο φτάσει στην ακτή και ακουμπήσει πάνω στην άμμο και τα χαλίκια, μετά είναι πολύ δύσκολο πια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν ο κρατικός μηχανισμός αντιμετώπισης ήταν έτοιμος, τις επόμενες ώρες θα έπρεπε να εξαπολυθούν και να μαζέψουν το πετρέλαιο. Θα ήταν πολύ καλύτερη η κατάσταση. Αυτό το ναυάγιο έγινε Κυριακή και σήμερα είναι Πέμπτη. Είναι αργά. Δεν γνωρίζω αν δόθηκαν οι σωστές οδηγίες. Νομίζω όμως ότι από τα αποτελέσματα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η κινητοποίηση ήταν πολύ αργή».
Εξίσου επίπονη και δύσκολη είναι η διαδικασία καθαρισμού των ακτών από την πίσσα. Από την Φρεατίδα μέχρι την Γλυφάδα το μαζούτ μαύρισε τις παραλίες ενώ οι τοπικοί παράγοντες συνδράμουν με όποια μέσα διαθέτουν για να περιοριστεί το φαινόμενο. «Όταν βγαίνει η πίσσα έξω, στα χαλίκια και την άμμο, πρέπει να καθαριστεί με χειρωνακτική εργασία, μια μια πέτρα. Αν αφήσουμε αυτήν την πίσσα θα κάνει 10-20 χρόνια να φύγει. Χρειάζεται μια καθοδήγηση από ειδικούς για να καθαρίσει η παραλία. Επομένως, έχουμε και μεγάλη οικονομική ζημιά γιατί οι παραλίες της Αττικής είναι ιδιαίτερα τουριστικές», προσθέτει ο κ. Χατζημπίρος.
Ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Επιστημών της Θάλασσας του πανεπιστημίου Αιγαίου Στέλιος Κατσανεβάκης αναφέρει πως ο χρόνος απορρύπανσης εξαρτάται από τις ποσότητες πετρελαίου που χύθηκαν στη θάλασσα. «Σε μεγάλα ατυχήματα περνάνε δεκαετίες για να επανέλθει το οικοσύστημα, όπως έγινε και στον κόλπο του Μεξικού με το Deepwater Horizon που μετά από 7 χρόνια δεν έχει ακόμα επανέλθει. Εδώ η ζημιά είναι μικρότερη, γίνονται εργασίες απορρύπανσης αλλά ακόμα και τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι εξίσου τοξικά. Χρειάζεται παρακολούθηση για τα επόμενα χρόνια».
