Ήταν το 1961 όταν ο Λεονίντ Ρογκόζοφ, χειρουργός, βρέθηκε σε σοβιετική αποστολή στη Βόρεια Σιβηρία, μαζί με άλλους 13 επιστήμονες και ερευνητές.
Το πρωινό της 29ης Απριλίου ο Ρογκόζοφ ανέβασε πυρετό, ενώ είχε ανυπόφορους πόνους στην κοιλιά. Η διάγνωση ήταν ξεκάθαρη – οι πόνοι ήταν από σκωληκοειδίτιδα και την επόμενη μέρα παρουσιάστηκαν τα πρώτα σημάδια περιτονίτιδας. Έπρεπε άμεσα να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο.
Η πλησιέστερη πόλη όμως από το σταθμό απείχε περισσότερα από 1.600 χιλιόμετρα και η εγχείριση έπρεπε να γίνει άμεσα.
Άλλες αποστολές με γιατρούς δεν υπήρχαν, ενώ η προσγείωση αεροπλάνου για να έρθει γιατρός στο σταθμό ήταν αδύνατη, λόγω της χιονοθύελλας.
Τότε ο Ρογκόζοφ αποφάσισε να χειρουργήσει ο ίδιος τον εαυτό του.
Με τη βοήθεια 2 αντρών τα κατάφερε: κάποιος κρατούσε έναν καθρέφτη και κάποιος άλλος του έδινε τα εργαλεία.
Με ένα διάλυμα 0,5% νοβοκαΐνης έκανε τοπική αναισθησία του κοιλιακού τοιχώματος και μετά με το νυστέρι άνοιξε μια τομή 10 εκατοστών. Με τη βοήθεια του καθρέπτη έφτασε στο επικίνδυνο σημείο και εξήγησε στους 2 βοηθούς του πώς να το καθαρίσουν και τι αντιβιοτικά να ρίξουν επάνω.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρισης ο γιατρός έχανε τις αισθήσεις του. Η επέμβαση κράτησε πολλές ώρες και ο Ρογκόζοφ μετά το πέρας της κοιμήθηκε αμέσως. Μετά από μια σύντομη περίοδο μετεγχειρητικής αδυναμίας, τα σημάδια της περιτονίτιδας εξαφανίστηκαν. Ο πυρετός έπεσε και μετά από 5 ημέρες ο Ρογκόζοφ σηκώθηκε και περπατούσε κανονικά.
Όταν επέστρεψαν στην πόλη τους, ο Ρογκόζοφ τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ερυθρού Λάβαρου.