Τα αποκαλυπτήρια ανδριάντων των δολοφονηθέντων το 1996 Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, σε χώρο που βρίσκεται κοντά στο κοιμητήριο Παραλιμνίου, πραγματοποιήθηκαν χθες βράδυ.
Τους δύο ανδριάντες φιλοτέχνησε ο γλύπτης Φίλιππος Γιαπάνης, με πρωτοβουλία του Δήμου Παραλιμνίου-Δερύνειας. Στην εκδήλωση το παρών τους έδωσαν και εκατοντάδες μοτοσικλετιστές της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού, οι οποίοι αφού πέρασαν με τις μοτοσικλέτες τους από όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου και το οδόφραγμα της Δερύνειας, κατέληξαν στον χώρο του μνημείου.
Ο Κωνσταντίνος Σόλωνος, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού στον χαιρετισμό του ανέφερε ότι «είμαστε εδώ για να μνημονεύσουμε τους δύο λεβέντες της Αμμοχώστου, για να μνημονεύσουμε δύο κίονες του αντικατοχικού, απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου, όχι να τους οδηγήσουμε στην τελευταία τους κατοικία ξανά, με αυτό το μνημείο που καθυστέρησε 29 ολόκληρα χρόνια».
Πρόσθεσε ότι «το μνημείο είναι μικρογραφία αυτού που μεταφέραμε κι εμείς, το 2016 στη μεγάλη πορεία από το Βερολίνο στη Δερύνεια και το 2021 από τον Έβρο στη Δερύνεια. Δυο ανδριάντες που τιμούν τον Τάσο και τον Σολωμό, οι οποίοι δολοφονήθηκαν από όχλο βαρβάρων, μερικές εκατοντάδες μέτρα από εδώ» είπε.
Βρισκόμαστε εδώ, συνέχισε «σαν εκπλήρωση μερίδας από το χρέος που οφείλουμε στα δύο παλληκάρια, τα οποία φώτισαν με τις πράξεις τους τον δρόμο για τη λευτεριά. Είμαστε εδώ χωρίς κομματικά χρώματα, παρωπίδες, ατζέντες και καταστατικά, αλλά μαζί, όπως θα ήθελε ο Τάσος και ο Σολωμός, μαζί, με πλήρη επίγνωση της εθνικής ενότητας που χρειάζεται για έναν τόσο μεγάλο αγώνα».
Ο κ. Σόλωνος ευχήθηκε το συγκεκριμένο μνημείο να γίνει «η υπενθύμιση πως ο Τάσος και ο Σολάκης δεν κατέβασαν στιγμή το βλέμμα, δεν απομάκρυναν ποτέ την ψυχή από την Αμμόχωστο, την Καρπασία, τη Μόρφου, τη Λευκωσία και ειδικά την Κερύνεια. Ας γίνει τούτο το μνημείο η υπενθύμιση πως ο Ερχάν Αρικλί, ο Κενάν Ακίν και οι τόσοι καταζητούμενοι για τη δολοφονία των δύο λεβεντών μας, απολαμβάνουν την ανομία των κατεχομένων και καμιά κυβέρνηση από το 1996, κανένας θεσμός, δεν ζητεί, δεν απαιτεί, την εκτέλεση των διεθνών ενταλμάτων σύλληψης που ισχύουν εναντίον τους», ανέφερε.
Όπως ανέφερε ο κ. Σόλωνος η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» δεν ξεχρεώνει με την τέλεση αυτών των εγκαινίων. Η πορεία θα συνεχιστεί, σε πείσμα των καιρών, ώσπου να ολοκληρωθεί στην Κερύνεια με παλλαϊκό και συλλογικό ξέσπασμα, όπως το ζήτησε ο Τάσος, όπως το ήθελε ο Σολωμός» κατέληξε.
Η Αναστασία, κόρη του Τάσου Ισάακ στον δικό της χαιρετισμό ανέφερε ότι στις 11 Αυγούστου 1996 οι βάρβαροι με τη βοήθεια του κατοχικού στρατού κτύπησαν μέχρι θανάτου, τον πατέρα της, έναν άοπλο άνθρωπο με ρόπαλα, πέτρες και ξύλα και πρόσθεσε πως «τόσα χρόνια μετά ακόμα να γίνει κατανοητό ότι η κατοχή επηρεάζει την καθημερινότητα, το παρών και το μέλλον μας».
Οι δολοφόνοι του πατέρα μου και του Σολή, συνέχισε, «κυκλοφορούν ελεύθεροι, χαρίζουν τις περιουσίες μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε σε μια κανονικότητα που κτίστηκε πάνω στη λήθη και στην αμνησία. Ζούμε σε μια κατάσταση που δημιούργησαν οι δολοφόνοι γιατί ξεχάσαμε ποιοι πλήρωσαν με αίμα» είπε και σημείωσε πως «δεν δεχόμαστε η θυσία του Τάσου και του Σολωμού να πάνε χαμένες, δεν δεχόμαστε να καπηλεύονται τα ονόματα των ηρώων, να οικειοποιούνται το φως τους για να φωτίσουν το δικό τους σκοτάδι».
Πρόσθεσε πως «απαιτούμε, όπως στήθηκε αυτό το μνημείο να αποδοθεί και δικαιοσύνη, να συλληφθούν οι δολοφόνοι με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος της απελευθέρωσης».