Δήλωση Γιώργου Λουκαΐδη, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΑΚΕΛ για το διακύβευμα των Βουλευτικών Εκλογών
Στις 30 Μαΐου, καθορίζουμε την πορεία της χώρας μας. Αποφασίζουμε, αν θα επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια, την ελπίδα και την προοπτική στο λαό μας ή αν θα συνεχίσουμε στον κατήφορο που μας έχουν σύρει οι κυβερνητικές πολιτικές.
Στις 30 Μαΐου αποφασίζουμε αν θα ενισχύσουμε την πολιτική δύναμη που μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για λύση, απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας και του λαού μας.
Ή αν θα επιβραβεύσουμε το φλερτ με τα δυο κράτη και τους τυχοδιωκτικούς χειρισμούς του Νίκου Αναστασιάδη, οι οποίοι οδήγησαν την πατρίδα μας στο χειρότερο σημείο που βρέθηκε ποτέ.
Αποφασίζουμε αν θα προχωρήσουμε στην πράξη και όχι με ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις, σε ένα βιώσιμο μοντέλο πράσινης ανάπτυξης και ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομίας, στο οποίο ο πλούτος που παράγεται θα κατανέμεται δικαιότερα.
Ή αν θα επικροτήσουμε την Κυβέρνηση Συναγερμού για την επιβολή της οικονομίας της αρπαχτής, της βιομηχανίας των χρυσών διαβατηρίων, τη διάλυση του Συνεργατισμού, τις ιδιωτικοποιήσεις, την εγκατάλειψη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των αυτοεργοδοτούμενων και της μεσαίας τάξης που οδηγείται στη συρρίκνωση, και γενικότερα αν θα επιδοκιμάσουμε την οικονομική πολιτική που εξυπηρετεί το φαγοπότι για τους λίγους και αφήνει τα ψίχουλα για τους πολλούς.
Στις 30 Μαΐου αποφασίζουμε αν θα στηρίξουμε τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και τον έλεγχο, την αναστήλωση των θεσμών και την προστασία των ανεξάρτητων αξιωματούχων και του κράτους δικαίου.
Ή αν θα επιβραβεύσουμε και από πάνω, την πρωτοφανή θεσμική διαφθορά, το διεθνές ρεζίλεμα της Κύπρου, τις καθεστωτικές πρακτικές της κυβέρνησης Συναγερμού και τη σύγκρουση με όλους σχεδόν τους θεσμούς, αφού όποιος δεν συμμορφώνεται στις υποδείξεις των κυβερνώντων οδηγείται σε παύση ή παραίτηση.
Οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι πιο ευάλωτοι που δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις, αποφασίζουν αν θα στηρίξουν το κόμμα που αγωνίζεται με συνέπεια και αποφασιστικότητα για την προστασία και επέκταση των δικαιωμάτων τους όπως είναι η νομοθετική κατοχύρωση μηχανισμού που θα διασφαλίζει ελάχιστο κατώτατο και 13ο μισθό, ταμείο προνοίας και άλλα βασικά δικαιώματα.
Ή αν θα επιβραβευθεί η αναλγησία απέναντι στους εργαζόμενους και η προώθηση της απορρύθμισης της εργασίας και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, όπως συμβαίνει με τις χιλιάδες εκπαιδευτικούς των βραδινών και απογευματινών προγραμμάτων του Υπ. Παιδείας.
Αντίστοιχα οι συνταξιούχοι αποφασίζουν αν θα στηρίξουν την πολιτική δύναμη που παλεύει για την αξιοπρέπεια τους, που δίνει μάχες για την κατάργηση του άδικου και ισοπεδωτικού πέναλτι του 12%, ή την Κυβερνητική άρνηση που έφτασε στο σημείο να απορρίπτει και αναπέμπει στη Βουλή ακόμη και τους νόμους που κατοχυρώνουν την ίση μεταχείριση όσων παραμένουν στην εργασία μετά τα 63, σε ότι αφορά το ανεργιακό και το επίδομα ασθενείας.
Οι εκπαιδευτικοί αποφασίζουν αν θα στηρίξουν το κόμμα που στάθηκε δίπλα και μαζί τους στις μαζικές κινητοποιήσεις τους ή αν θα στηρίξουν αυτούς που προσέβαλαν την αξιοπρέπεια και την προσφορά τους και παράλληλα υπονόμευσαν και επιχείρησαν να απαξιώσουν το δημόσιο σχολείο.
Αντίστοιχα αποφασίζουν και οι επαγγελματίες υγείας, τους οποίους η κυβέρνηση Συναγερμού επίσης απαξίωνε, όπως ταυτόχρονα υπονόμευε αλλά και υποχρηματοδοτούσε επι σειρά ετών τη δημόσια υγεία, την οποία κατά τα άλλα δεσμεύτηκαν να αναβαθμίσουν και να εκσυγχρονίσουν ενόψει ΓΕΣΥ, αφήνοντας την τελικά ανοχύρωτη μπροστά στη πανδημία.
Οι δανειολήπτες αποφασίζουν αν θα στηρίξουν εκείνη τη πολιτική δύναμη αγωνίστηκε σθεναρά ενάντια στις εκποιήσεις της κύριας κατοικίας και της μικρής επαγγελματικής στέγης και για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους απέναντι στην τραπεζική ασυδοσία, ή τους κυβερνώντες που παραδέχτηκαν ότι κουράστηκαν να ψηφίζουν νόμους υπέρ των τραπεζών.
Ανάλογο είναι το διακύβευμα και για τη προστασία του περιβάλλοντος το οποίο παραμένει θύμα της ανεπάρκειας των κυβερνώντων και κυρίως θυσιάζεται στο βωμό της εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων.
Αλλά και για τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του, που παραμένουν φτωχοί συγγενείς.
Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τη νέα γενιά που καταδικάστηκε να είναι η πρώτη που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη.
Για αυτό και στις 30 Μαΐου έχουμε επιλογή!
Αποφασίζουμε για το μέλλον μας.
Επαναφέρουμε την προοπτική, ανανεώνουμε την ελπίδα!
Στις 30 Μαΐου δίνουμε δύναμη στη φωνή μας.
Στη φωνή που υπερασπίζεται με συνέπεια, για σχεδόν 100 χρόνια τώρα, τους πολλούς μη προνομιούχους.
Στέλνουμε ηχηρό μήνυμα στη κυβέρνηση Αναστασιάδη-Συναγερμού για τα αδιέξοδα που προκάλεσε και για όσα αρνητικά και κινδύνους επισώρευσε.
Ενισχύουμε την προοπτική της προοδευτικής αλλαγής, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος και η κοινωνία.