Δήλωση Εκπροσώπου Τύπου του ΑΚΕΛ, Στέφανου Στεφάνου, για τη συνέντευξη του κ. Έιντε
“Η κυβέρνηση, δια του εκπροσώπου της, απαντώντας στα όσα είπε ο κ. Έιντε στη συνέντευξή του στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, ισχυρίζεται και πάλι ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι η Τουρκία που οδήγησε σε αδιέξοδο τις συζητήσεις στο Κρανς Μοντανά.
Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ η κύρια ευθύνη για το αδιέξοδο όντως ανήκει στην Τουρκία, κανείς στη διεθνή σκηνή δεν επιμερίζει ευθύνη στην κατοχική δύναμη. Ούτε ο ΟΗΕ, ούτε η ΕΕ, κανείς. Και όχι μόνο αυτό! Ο ΟΗΕ έχει βγάλει εντελώς από το κάδρο της ευθύνης για συνέχιση της διαδικασίας την Τουρκία, και την εναποθέτει στις δύο κυπριακές πλευρές.
Η Τουρκία έφυγε από την Ελβετία αποενοχοποιημένη αποσπώντας κιόλας τις ευχαριστίες του ΓΓ του ΟΗΕ για τη συμβολή της στη διάσκεψη. Ευθύνες γι’ αυτή την αρνητική εξέλιξη έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος με τους άστοχους χειρισμούς του, την αναποφασιστικότητα, τις παλινωδίες και τις προεκλογικές σκοπιμότητές του, όχι μόνο στην Ελβετία, αλλά και πιο πριν, επέτρεπε στην Τουρκία να κάνει παιγνίδια τακτικής και τελικά να κερδίζει τις εντυπώσεις.
Ο κ. Έιντε στη συνέντευξή του κατέθεσε μια διαφορετική εικόνα για το τι διαδραματίστηκε στο κρίσιμο δείπνο την τελευταία νύχτα της Διάσκεψης, από αυτή που ο Πρόεδρος έχει μεταφέρει. Κατά τον κ. Έιντε στη Διάσκεψη υπήρχε ρεαλιστική δυνατότητα να συμφωνηθεί ότι θα καταργούνταν οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα από την πρώτη στιγμή, ο αριθμός των στρατευμάτων θα μειωνόταν σ’ αυτό που προβλέπει η Συνθήκη Συμμαχίας (950 Έλληνες, 650 Τούρκοι) κι ότι αυτό που απέμενε ανοικτό ήταν αν θα υπήρχε ρήτρα αποχώρησης ή επανεξέτασης.
Δεν θα σταθούμε στο ποιος έχει δίκιο για τα τεκταινόμενα της Διάσκεψης. Αυτό που προέχει είναι η επόμενη ημέρα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει την ευθύνη να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς για τη δημιουργία των προϋποθέσεων επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. Πρέπει να το κάνει αυτό σύντομα έτσι ώστε έστω και τώρα να αξιοποιηθεί η θέση που εκφράζεται από το διεθνή παράγοντα ότι ένα σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να έχει εγγυήσεις, επεμβατικά δικαιώματα και κατοχικά στρατεύματα”.