Οι άστεγοι είναι πλέον πραγματικότητα στην Κύπρο και η κυβέρνηση καλείται να αναγνωρίσει την κατάσταση, ανέφερε μεταξύ άλλων σε σήλωσή του το μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κουκουμάς.
«Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μένει στο δρόμο, ούτε ένας άστεγος» στην Κύπρο. Αυτό έλεγε μόλις πριν μερικούς μήνες η Υπουργός Εργασίας. Ωστόσο, χθες στη Λεμεσό εντοπίστηκε η σορός ενός ακόμα άστεγου που πέθανε αβοήθητος. Μέσα σε δύο μήνες, 100 άτομα αποτάθηκαν στο Κέντρο Στήριξης Αστέγων στη Λεμεσό. Και την ίδια ώρα, ακριβώς, ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία κάνουν ρεπορτάζ για τους άστεγους και το στεγαστικό πρόβλημα στην Κύπρο. Αυτά βέβαια είναι η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχουν και δυστυχώς πληθαίνουν χιλιάδες συμπολίτες μας, ζευγάρια και οικογένειες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα αβάσταχτα ενοίκια που έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, στις δόσεις των δανείων, στο κόστος που απαιτείται για να αποκτήσουν δικό τους σπίτι.
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν ζει στη φούσκα του success story και του spectacular recovery, πρέπει να αναγνωρίσει το μέγεθος του στεγαστικού προβλήματος που είναι ένα από τα πιο σημαντικά και επείγοντα προβλήματα της κοινωνίας σήμερα.
Καλείται ακόμα να αναγνωρίσει την αιτία του: Η βιομηχανία πώλησης διαβατηρίων και ανέγερσης πύργων που ανεβάζει συνεχώς τα ενοίκια και τις τιμές των ακινήτων, το κλείσιμο του Συνεργατισμού και η ασυδοσία των ιδιωτικών τραπεζών, το νομοθετικό πλαίσιο για τις εκποιήσεις που θεσπίστηκε κατά παραγγελία των τραπεζών, η απουσία ολοκληρωμένης στεγαστικής πολιτικής του κράτους και τέλος, η δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων για την πλειοψηφία των εργαζομένων κατέστησαν τη στέγη ακριβοπληρωμένο προνόμιο αντί κοινωνικό δικαίωμα για όλους.
Όλα αυτά βέβαια που η κυβέρνηση Αναστασιάδη κάνει πως δεν καταλαβαίνει, τα κατανοεί ο ίδιος ο λαός, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που πλέον αντιδρά και απαιτεί λύσεις.
Η Κοινωνική Συμμαχία «Στέγη Για Όλους» που συσπειρώνει πάνω από 20 κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα αποτελεί μια ελπιδοφόρα πρωτοβουλία με αιτήματα και προτάσεις που απαντούν σε όλες τις πτυχές του στεγαστικού. Αφού λοιπόν, η κυβέρνηση δεν ακούει και δεν κάνει τίποτα για το στεγαστικό, τότε πρέπει η κοινωνία να την αναγκάσει να ακούσει και να δράσει.