Ο Επιτρόπος Προεδρίας κ. Φώτης Φωτίου σε ομιλία του στο μνημόσυνο του Λοχία Βασίλη Κρόκου στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στη Λάρνακα, είπε μεταξύ άλλων ότι υποκλινόμαστεμπροστά στις ηρωικές μορφές των 13 παλληκαριών που έχασαν τη ζωή τους στη ταγωδία στο Μαρί.
Αυτούσια η ομιλία του κ. Φωτίου:
Μνημονεύουμε σήμερα με φορτισμένη τη μνήμη και σφιγμένη την καρδιά, ένα παλληκάρι της ΕΜΑΚ που στο απόγειο της νιότης του έδωσε το υπέρτατο αγαθό της ζωής σε μια εντεταλμένη, στην πατρίδα, υπηρεσία.
Σήμερα,επαναφέρουμε στη σκέψη μας εικόνες από τις τραγικές μέρες του ζοφερού καλοκαιριού του 2011. Με τη δύναμη της μνήμης, γυρνάμε πίσω στο χρόνο και γονυπετείς υποκλινόμαστε μπροστά στις ηρωικές μορφές, οι οποίες εκείνο το ξημέρωμα έδιναν άνιση μάχη με τις πύρινες γλώσσες. Οι 13 λεβέντες δεν έστρεψαν το βλέμμα προς τη δύση, αλλά θέλησαν να αντικρίσουν κατάματα το φως του χρέους. Το φως της ανατολής που έσμιξε με τη λάμψη της μεγάλης έκρηξης των ανεύθυνων συμπεριφορών μας. Τα καθαγιασμένα τους σώματα, ευθυτενή σαν τα κυπαρίσσια και τους σταυρούς στον ορίζοντα πάνω από τον κρατήρα, παρελαύνουν σήμερα και κάθε μέρα μπροστά μας. Οι μορφές τους στέκουν περίβλεπτες και η εκθαμβωτική τους λάμψη περιαυγάζει σε όλη την οικουμένη.
Η Ναυτική Βάση, ο χώρος στον οποίο εκτυλίχθηκαν οι φρικιαστικές σκηνές της 11ης Ιουλίου, δεν μπορεί να αντέξει το μεγαλείο των πράξεών τους. Κανένα μνημείο και κανένας εγκωμιαστικός λόγος δεν δύνανται να περιγράψουν επαρκώς το καθάριο φως που αναδύεται, απαύγασμα της άριστης ψυχής. Γιατί, οι άνθρωποι που φιλοξένησαν μέσα τους τα ιδανικά και τις αξίες αιώνων, δεν μπορούν να περιοριστούν σε ασφυκτικά περιγράμματα. Δεν μπορούν να στριμωχτούν στα στενά όρια ενός κομματιού γης ή μιας γρανιτένιας στήλης. Η ανυπέρβλητη ανδρεία που επέδειξαν, γίνεται διδαχή και ιερό παράδειγμα για τις παρούσες και τις επερχόμενες γενιές.
Προσπάθησαν μαζί να σώσουν την αξιοπρέπειά μας που ματαιοδοξούσε. Πιστοί στους όρκους της πατρίδας έθεσαν το χρέος υπεράνω της ζωής τους, που βλέποντας το καράβι της ντροπής μας να βουλιάζει, έμειναν στη γέφυρα της αξιοπρέπειας και προσπάθησαν μέχρι την υστάτη να σώσουν την περηφάνια μιας χώρας.
Βαρύς ο πόνος και σπαρακτική η απουσία για όλους τους συγγενείς και φίλους. Ο ορυμαγδός που προηγήθηκε της τρομακτικής αύρας του θανάτου, θόλωσε τα χαμόγελα στα πρόσωπα και έσβησε τη λάμψη από τα μάτια. Οι εικόνες, με τις ευτυχισμένες οικογένειες, τα ολόφωτα σπίτια και τις φωνές χαράς και ανεμελιάς, έδωσαν τη θέση τους σε μαυροντυμένες φιγούρες και ανέκφραστα βουρκωμένα βλέμματα. Οι γονείς λύγισαν στο άκουσμα του χαμού των παιδιών τους, οι καρδιές των συζύγων ράγισαν με την ανακοίνωση του θανάτου των αγαπημένων τους. Τα ρολόγια πάγωσαν. Ο χρόνος, υποκλινόμενος στην άνευ ορίων αυταπάρνηση των δεκατριών, άφησε το σύμπαν μετέωρο. Τη στιγμή που η ιστορία άπλωνε ευλαβικά το χαλί της δόξας, για να τους υποδεχθεί με μεγαλοπρέπεια στο πάνθεον των ηρώων, η γύρω φύση, καπνισμένη, έραινε τα ιερά τους σώματα.
Κυρίες και Κύριοι,
Είναιμε ανάμεικτα αισθήματα χρέους και τιμής, αλλά και δικαιολογημένης εθνικής υπερηφάνειας που μαζευτήκαμε στον ιερό αυτό χώρο για να τιμήσουμε τον Βασίλη Κρόκο, που στις 11 Ιουλίου του 2011, ξεκινούσε για μια αποστολή χωρίς γυρισμό, για μια αποστολή προς την αθανασία. Συγκεντρωθήκαμε για να μνημονεύσουμε και να αποτίσουμε τον προσήκοντα φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον Λοχία Βασίλη Κρόκο , της Ειδικής Μονάδας ΑντιμετώπισηςΚαταστροφών (ΕΜΑΚ).
Για 6η χρονιά φέτος μνημονεύουμε τον νεαρό πατριώτη που απώλεσε τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος για το καλό της πατρίδας και των συμπατριωτών του. Τιμούμε έναν αφοσιωμένο και ενάρετο πυροσβέστη, που από την ημέρα ένταξής του στις τάξεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, παρέμεινε πιστός στον όρκο τιμής που είχε δώσει και συνεπής στο καθήκον που είχε αναλάβει. Νέος άρτιος οικογενειάρχης, αγαπητός συγγενής και φίλος, καταξιωμένος πυροσβέστης που θυσιάστηκε υπηρετώντας με αφοσίωση και αυταπάρνηση την αποστολή του.
Ο Λοχίας Βασίλης Κρόκος προσέτρεξε για να προστατεύσει τη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», θέτοντας το χρέος υπεράνω της ζωής του. Μνημονεύουμε και αποτίνουμε φόρο τιμής στον Βασίλη, στους έξι πυροσβέστες που μαζί με άλλους επτά ηρωομάρτυρες του Μαρί οδηγήθηκαν στο θάνατο από αποφάσεις και παραλείψεις πολιτειακών αρχόντων. Ως Πολιτεία τους οφείλουμε δημόσιο έπαινο, μα και για ακόμα μια φορά, απολογία.
Ο Βασίλης Κρόκος, 29 χρόνων, γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1982 και μεγάλωσε στη Λάρνακα. Γιος του Βοηθού Αρχηγούεπιχειρήσεων της Αστυνομίας, ο Βασίλης ζούσε μαζί με την γυναίκα του Μαριλένα στο Αλεθρικό της Λάρνακας. Μόλις εννέα μήνες προηγουμένως είχε γίνει πατέρας μιας κορούλας, της Δέσποινας.
Ο Βασίλης ξεκίνησε την καριέρα του στην Αστυνομία και στη συνέχεια πέρασε στην ΕΜΑΚ, που ήταν και το μεγάλο του όνειρο. Πριν να ενταχθεί στην ΕΜΑΚ,υπηρέτησε στην Αστυνομία και στον Πυροσβεστικό Σταθμό Λεμεσού.
Ο πατέρας του Αντρέας, η μητέρα του Τασούλα και όλη η οικογένειά του είναι απαρηγόρητοι, καθώς αποχωρίστηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο ένα από τα τρία παιδιά τους.
Οφείλουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον Βασίλη, γιατί έκανε πράξη και βίωμα την αλληλένδετη τριάδα λέξεων του Επιταφίου του Περικλή: «τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ’ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον»
Ο μεστός λόγος του Περικλή, που συμπυκνώνει το μεγαλείο του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, αποκρυσταλλώνεται μέσα από το νόημα της θυσίας του ήρωα μας. Γιατί ευτυχισμένοι μπορούν να είναι μόνο οι ελεύθεροι και πραγματικά ελεύθεροι μόνο οι γενναίοι.
Η ιστορία του Βασίλη Κρόκου και των άλλων ηρώων του Μαρί είναι κάτι περισσότερο από μια περιγραφή γεγονότων. Είναι η εκκωφαντική αναστύλωση των υψηλών αξιών και ιδανικών, των βγαλμένων μέσα από την μακραίωνη ιστορία του λαού μας, που σαν κοινωνία είχαμε ξεχάσει. Αυτοθυσία, ανδρεία, αυταπάρνηση, ευψυχία, ελευθερία.
Το χρέος μας απέναντι στις οικογένειες του Βασίλη και των άλλων 12 ηρωομαρτύρων και στην ίδια την κοινωνία, δεν περιορίζεται στην ανάληψη της ευθύνης και την ανταπόδοση τιμών προς τους ήρωες και φροντίδας προς τους συγγενείς τους. Το χρέος μας επεκτείνεται, κυρίως, στην αντιμετώπιση όλων εκείνων που οδήγησαν την Κύπρο σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία και στην υπόσχεση ότι θα πράξουμε και πράττουμε ό,τι είναι δυνατόν, για να μην θρηνήσουμε ποτέ ξανά τον αδόκητο χαμό τέκνων της πατρίδας μας.
Οι ανεξίτηλες μνήμες και τα σημάδια του μαύρου εκείνου πρωινού δεν μπορούν παρά μόνο να μας υπενθυμίζουν ότι η 11 η Ιουλίου αποτελεί την απαρχήστην υποχρέωση λογοδοσίας των αρχόντων της Πολιτείας, αλλά και μιας μεγάλης μεταρρύθμισης στο κράτος και την κοινωνία μας.
Κυρίες και κύριοι,
Η τραγική έκρηξη της 11 ηςΙουλίου του 2011 θα κυνηγά πάντα σαν ερινύα την πολιτική ασυνειδησία, την ανευθυνότητα και την υποκρισία. Την κρατική ανεπάρκεια και την εγκληματική αμέλεια. Την αδιαφορία μας.
Θα αποτελεί για πάντα σύμβολο αυτογνωσίας και λογοδοσίας για αυτά που πέρασαν, μα και για αυτά που θα έρθουν.
Στα πρόσωπα των γονιών του Βασίλη Κρόκου, Αντρέα και Τασούλας, της γυναίκας του Μαριλένας, της κορούλας του Δέσποινας, του αδελφού και της αδελφής του, η Πολιτεία εκφράζει σήμερα, για άλλη μια φορά, την μεγάλη της ευγνωμοσύνη και την ύψιστη περηφάνια που αισθανόμαστε όλοι για την θυσία του.
Την περηφάνια, που μπορούμε ακόμα να μιλούμε για ήρωες, για σύγχρονους ήρωες, για τη θυσία του δικού σας ανθρώπου, που έγινε ένας ήρωας της Κύπρου.
Εκ μέρους της Πολιτείας, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως η Κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει ποτέ ξανά να επαναληφθούν ανάλογα σφάλματα κι η χώρα μας να ζήσει παρόμοιες τραγωδίες.
Η υπόσχεσηπου θα πρέπει να δώσουμε τόσο στον Βασίλη και στους άλλους 12 ήρωες μας όσο και στις οικογένειές τους, αλλά και στην ιδία την κοινωνία, είναι ότι ως πολιτεία, συλλογικά και συντεταγμένα, θα πράξουμε παν το δυνατόν να μην υπάρξει ποτέ ξανά μια τόσο μεγάλη αποτυχία των οργάνων και των μηχανισμών του κράτους. Να μην θρηνήσουμε ποτέ ξανά για τις ζωές αδικοχαμένων παιδιών μας.
Σε μια δύσκολη περίοδο για την πατρίδα μας λόγω των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε, θα πρέπει να βρίσκουμε, ως λαός, τα σημαντικά στοιχεία που μας ενώνουν. Ο θάνατος των παλληκαριών μας, πρέπει να μας ενώνει και να μας καθιστά υπεύθυνους να προχωρήσουμε σε εκείνες τις τομές που θα κάνουν την τραγωδία στο Μαρί, έναν μακρινό και ανεπίστρεπτο εφιάλτη.
Αιωνία ας είναι η μνήμη των 13 παλληκαριών μας.
Αιωνίαη μνήμη του ήρωα Βασίλη Κρόκου.