Δύο ώρες οι τρεις διεκδικητές του προεδρικού θώκου υποβάλλονταν στη βάσανο των ερωτήσεων, στο πρώτο debate με θέμα την οικονομία.
Ο χρόνος, αυστηρά περιορισμένος για να ολοκληρώσουν τις τοποθετήσεις τους, λειτούργησε υπέρ του «έμπειρου» Νίκου Αναστασιάδη. Με τη σιγουριά και τη σταθερότητα που αποπνέει η πολιτική σταδιοδρομία χρόνων, ο Νίκος Αναστασιάδης ανέδειξε τον αέρα του ηγέτη που διαθέτει, με τις σταθερές απόψεις, το ολοκληρωμένο πρόγραμμα και τα ερείσματα στην κοινωνία και την πολιτική, εντός και εκτός Κύπρου. Την εικόνα αυτή και το σύνολο των τοποθετήσεών του, επιβράβευσαν οι Κύπριοι τηλεθεατές-ψηφοφόροι, που στις δημοσκοπήσεις που γίνονταν κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος της τηλεμαχίας, τον ανέδειξαν ως τον «νικητή» για το πνεύμα της συλλογικότητας, της αξιοπιστίας και της δέσμευσης για τήρηση των υπεσχημένων.
Λιγότερο αγχωμένος σε σχέση με τους συνυποψηφίους του, δεν κοιτούσε το χρονόμετρο, ελέγχοντας απολύτως το χρόνο και προλαβαίνοντας να τεκμηριώσει τις απόψεις του. Ήταν και ο μόνος που, ξεπερνώντας τον αυστηρό τύπο του debate, δεν απέφευγε κατά τις τοποθετήσεις του, να γυρίζει στο πλάι και να κοιτάει τους συνυποψηφίους του.
Ο Σταύρος Μαλάς, πολύ καλά διαβασμένος… δεν κατάφερε όμως να ξεφύγει από τη σκιά του Δημήτρη Χριστόφια. Με απαντήσεις μετρημένες, προσπάθησε να κόψει τον ομφάλιο λώρο που συνδέει την υποψηφιότητά του με τον νυν πρόεδρο της δημοκρατίας, «χάνοντας» όμως έτσι, τους καθαρόαιμους αριστερούς ψηφοφόρους. Η προσπάθειά του για «αυτόφωτη» παρουσία «αυτοϋπονομεύτηκε» από τη γενικόλογη απάντησή του, στην ερώτηση που του υποβλήθηκε για τα σημεία στα οποία διαφοροποιείται από τον Χριστόφια. Γεγονός που ξάφνιασε δυσάρεστα, καθώς ήταν η πλέον αναμενόμενη και αναμενόταν η οριοθέτηση της σχέσης τους.
Ο Γιώργος Λιλλήκας, ο πλέον αγχωμένος από τους τρεις, κοιτούσε διαρκώς το χρονόμετρο, προσπαθώντας να επιτύχει να ολοκληρώσει τις απαντήσεις του. Μάλλον σε ρόλο «κομπάρσου», με στεγνές απαντήσεις , χωρίς συγκεκριμένο ρόλο και λόγο, ανάλωσε το χρόνο του στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, ενώ στις πιο εξειδικευμένες ερωτήσεις, έκανε επίκληση των οικονομικών μοντέλων της Βραζιλίας και του Περού. Ήταν σαφής η αδυναμία του στο χρονικό δίλεπτο να στείλει το μήνυμά του, σπαταλώντας το για άνευ ουσίας λεπτομέρειες.