Περί της <συμμετοχής> της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, σε οικογενειακής φύσεως υποθέσεις, ενώπιον Δικαστηρίων/Νομιμοποιητική Βάση και η Λογική (RATIO) του Νόμου
Με το πιο πάνω πολύ ενδιαφέρον, από νομικής και διαδικαστικής πλευράς, ζήτημα, ασχολήθηκε προσφάτως το Ανώτατο Δικαστήριο της Χώρας, εν τη ασκήσει Δευτεροβαθμίως Δικαιοδοσία Οικογενειακού Δικαστηρίου. Το ζήτημα που πραγματεύθηκε εν ολίγοις, ήταν κατά πόσον, μπορούσε με Αίτηση του Συνηγόρου, να <εμπλακεί> στα της διαδικασίας η Επίτροπος, αίτημα το οποίο απερρίφθη στηριζόμενο σε ανάλυση Νομικών Θεμάτων. Από διαδικαστικής και όχι μόνον σκοπιάς αλλά και λόγω του ενδιαφέροντος και της νομικής αρτιότητας που η εν λόγω απόφαση παρουσιάζει, θα καταγραφεί αυτολεξεί το σκεπτικό αυτής, το οποίο και ομιλεί από μόνο του.
Γράφεται λοιπόν στην Απόφαση: <Η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού έχει διοριστεί από το Υπουργικό Συμβούλιο δυνάμει του άρθρου 10 του περί Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Νόμου . Ο Νόμος αυτός δίνει στην Επίτροπο την αποστολή της προάσπισης και προαγωγής των δικαιωμάτων του παιδιού με αρμοδιότητες που καθορίζονται στο άρθρο 4 που περιλαμβάνουν και την εκπροσώπηση των παιδιών και των συμφερόντων τους σε όλα τα επίπεδα. Η Επίτροπος έχει δικαίωμα υποβολής αιτήσεων εκ μέρους οποιουδήποτε παιδιού για διορισμό ειδικού αντιπροσώπου σε δικαστικές διαδικασίες που το επηρεάζουν, καθώς επίσης και την εκπροσώπηση των παιδιών και των συμφερόντων τους σε διαδικασίες που επηρεάζουν τα παιδιά και σε δικαστικές διαδικασίες στις οποίες θα μπορεί να διορίζεται η ίδια ως αντιπρόσωπος παιδιού από το Δικαστήριο. Οι τελευταίες αυτές αρμοδιότητες περιέχονται στα εδάφια (1)(ζ) και (η) του άρθρου 4 του Νόμου. Κατά το άρθρο 8, ο Επίτροπος ενεργεί ανεξάρτητα « .. υπακούοντας μόνο στο Νόμο, στην ηθική και στη συνείδηση του», υπόκειται δε σε καθήκον εχεμύθειας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο στη βάση του άρθρου 19 του Νόμου εξέδωσε τον Διαδικαστικό Κανονισμό 3 του 2014 υπό τον τίτλο, «Ο περί του Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού (Διορισμός Επιτρόπου από το Δικαστήριο ως Αντιπρόσωπος Παιδιού) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2014 . Δυνάμει του Κανονισμού, ο Επίτροπος δύναται να αιτηθεί στο Δικαστήριο, το οποίο και αυτεπάγγελτα μπορεί να ενεργήσει, για το διορισμό του ως αντιπροσώπου του παιδιού «… με σκοπό την εκπροσώπηση του παιδιού και των συμφερόντων του στη συγκεκριμένη δικαστική διαδικασία και την καταχώρηση ή υποβολή από τον Επίτροπο εγγράφων προτάσεων, όπου αυτό ενδείκνυται.».
Η αίτηση αυτή, που προνοείται στον Κανονισμό 3, εισάγεται γραπτώς διά κλήσεως δυνάμει του Τύπου του Παραρτήματος όπως προνοείται από τον Κανονισμό 4. Δυνάμει του Κανονισμού 5, εφόσον το Δικαστήριο προβεί στον διορισμό του Επιτρόπου ή του δικηγόρου του, το Δικαστήριο μπορεί να εκδώσει οδηγίες για τη χορήγηση στον Επίτροπο πλήρους αντιγράφου όλων των απαραιτήτων εγγράφων της δικαστικής διαδικασίας, καθώς και οδηγίες στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας να ετοιμάσουν και αποστείλουν στον Επίτροπο σε 30 ημέρες ενδιάμεση έκθεση για τις οικογενειακές και προσωπικές συνθήκες του παιδιού.
Προς αυτή την κατεύθυνση και ο Κανονισμός 4(7), προνοεί ακόμη και την υποβολή προφορικού αιτήματος από το παιδί και στην περίπτωση αυτή δίδεται από τη γραμματεία του Δικαστηρίου σχετική γραπτή ειδοποίηση στους διαδίκους, στα πρόσωπα που έχουν τη γονική ευθύνη του παιδιού, στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, στον Επίτροπο και σε κάθε πρόσωπο το οποίο κατά την κρίση του Δικαστηρίου δυνατόν να επηρεαστεί από τον αιτούμενο διορισμό. Παράλληλα, κατά τον Κανονισμό 4(4), όπου ο Επίτροπος δεν είναι ο αιτητής, η αίτηση επιδίδεται από τη γραμματεία του Δικαστηρίου σε όλα τα προαναφερθέντα πρόσωπα. Τέλος, κατά τον προαναφερθέντα Κανονισμό 5, ο διορισθείς πλέον Επίτροπος λαμβάνει με οδηγίες του Δικαστηρίου όλα τα έγγραφα της δικαστικής διαδικασίας, καθώς και έκθεση των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας>.
ΘΕΟΧΑΡΙΔΟΥ Κ. ΚΑΛΥΨΩ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΝΟΜΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ