Γκρίνια και αντιπαραθέσεις ταλανίζουν εδώ και κάποια χρόνια το εσωτερικό του ΔΗΚΟ, το κόμμα που είχε ιδρύσει σε δύσκολος καιρούς, το 1976, ο αείμνηστος Σπύρος Κυπριανού. Από τότε μέχρι σήμερα, ωστόσο, πολλά έχουν αλλάξει στο κόμμα και κάποιοι που ήρθαν αργότερα και στρογγυλοκάθισαν στις καρέκλες του, επιδόθηκαν σε αντιπαλότητες και έριδες, χωρίς να υπολογίζουν ούτε την ιστορία του ΔΗΚΟ, ούτε και να ενδιαφέρονται όσο θα έπρεπε για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων και των δεσμεύσεων του κόμματος απέναντι στην κοινωνία.
Από την εποχή του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου το κόμμα διανύει περιόδους έντονης αντιπαράθεσης, με πλέον χαρακτηριστική την περίπτωση του ανθυποψηφίου του Μάριου Καρογιάν και αναπληρωτή Προέδρου του ΔΗΚΟ Ν. Κλεάνθους. Το συγκεκριμένο στέλεχος με τη …συμβολή του αείμνηστου Τ. Παπαδόπουλου, είχε εξαφανιστεί από τις πρώτες γραμμές του κόμματος για να βρεθεί στη συνέχεια στο προσκήνιο ο Μάριος Καρογιάν, ο οποίος τοποθετήθηκε διευθυντής του γραφείου του Προέδρου, τότε, Τ. Παπαδόπουλου, κατόπιν έγινε βουλευτής και αργότερα Πρόεδρος του ΔΗΚΟ. Το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν ένα μόνο από τα πολλά απίστευτα περιστατικά τέτοιου είδους, που τότε λάμβαναν χώρα…
Πλέον, το ΔΗΚΟ έχει περάσει σε μια άλλη περίοδο με την οικογένεια που είχε στηρίξει τότε τον Μάριο Καρογιάν να τον πολεμάει εδώ και τέσσερα χρόνια. Γιατί άραγε; Τι μεσολάβησε και ο σημερινός Πρόεδρος του ΔΗΚΟ έπεσε σε δυσμένεια;
Οι εποχές δεν προσφέρονται για αντιπαλότητες και έριδες. Η κοινωνία πλέον απαιτεί λύσεις από τα κόμματα. Μήπως ήρθε ο καιρός, το ΔΗΚΟ να γυρίσει σελίδα και να αντικαταστήσει όλους όσοι αποτελούν ξένα σώματα στο κόμμα με άλλα ικανά και φρέσκα στελέχη που διαθέτει;
Βάσω Κυριακάκη