Βρετανός αρχαιολόγος υποστηρίζει ότι βρήκε «το σπίτι που μεγάλωσε ο Ιησούς»

Ο Κεν Νταρκ, βρετανός αρχαιολόγος, υποστηρίζει ότι ανακάλυψε το σπίτι όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια ο Ιησούς στη Ναζαρέτ. Σύμφωνα με τον Νταρκ το σπίτι βρίσκεται κάτω από τα ερείπια ενός μοναστηριού. Σύμφωνα με το cbsnews.com το συγκεκριμένο σπίτι ή ότι έχει απομείνει βρίσκεται κάτω από το μοναστήρι «Sisters of Nazareth» στο κέντρο της Ναζαρέτ.

Μάλιστα βρίσκεται κοντά στη διάσημη εκκλησία του Ευαγγγελισμού – πρόκειται για το σημείο όπου πολλοί χριστιανοί πιστεύουν ότι ο άγγελος Γαβριήλ ανακοίνωσε στη Μαρία ότι είναι έγκυος – και χρονολογείται ότι κατασκευάστηκε τον 1ο αιώνα μ.χ. Όπως σημειώνει ο Κεν Νταρκ φαίνεται να είναι «ένα τυπικό οικογενειακό σπίτι της εποχής και του τόπου».

Μιλώντας στο cbsnews.com ο Βρετανός αρχαιολόγος υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι «δεν υπάρχει κανένα σημάδι πλούτου. Εάν αυτό είναι το παιδικό περιβάλλον του Ιησού, δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι μεγάλωσε σε κάτι άλλο από ένα πολύ τυπικό αγροτικό σπίτι της εποχής στη Γαλιλαία». Σύμφωνα με τον Νταρκ μία από τις ενδείξεις είναι η ποιότητα του σπιτιού. Όπως λέει ο ίδιος «όποιος είχε χτίσει το σπίτι ήταν γνώστης της πέτρας».

Ακόμη ο Νταρκ ανακάλυψε ότι οι άνθρωποι στην περιοχή πίστευαν πως το κτίριο ήταν το σπίτι του Ιησού τουλάχιστον από το 380. Η ανάλυσή του επιβεβαίωσε επίσης την κατάσταση του κτιρίου ως κατοικία του πρώτου αιώνα. Στο βιβλίο του, «Οι αδελφές της μονής της Ναζαρέτ: μια ρωμαϊκή περίοδος, βυζαντινή και σταυροφόρος περιοχή στην κεντρική ναζαρέτ», ο καθηγητής Νταρκ διερεύνησε την πιθανότητα μετάδοσης της μνήμης της ιστορίας ενός κτηρίου από τον πρώτο αιώνα στον τέταρτο αιώνα, όταν η πρώτη εκκλησία χτίστηκε στο χώρο. «Το συμπέρασμά μου είναι ότι, από ανθρωπολογικά στοιχεία και μελέτες της προφορικής παράδοσης, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για τον οποίο δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν», είπε.

Σημειώνεται πως σημαντικά κομμάτια του κτιρίου επιβιώνουν ακόμα και σήμερα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και μία πέτρινη σκάλα. Κατά πάσα πιθανότητα στην ακμή του πρώτου αιώνα, περιλάμβανε έναν αριθμό σαλονιών και αποθηκών γύρω από μια αυλή και μια ταράτσα.