Για τριάντα χρόνια, από τον «Ιπάμενο και τζέντλεμαν» του 1982 μέχρι το «Σικάγο» του 2002, ο Ρίτσαρντ Γκιρ υπήρξε ένας από τους «χρυσούς» πρωταγωνιστές των πετυχημένων ταινιών του Χόλιγουντ. Και ξαφνικά, κάτι άλλαξε. Οι παραγωγοί σταμάτησαν να προτείνουν πρωταγωνιστικούς ρόλους στον γκριζομάλλη γόη. Δεν ήταν πλέον ανάρπαστος και ο ίδιος πιστεύει ότι αυτό δεν οφείλεται στην ηλικία του, παρόλο που στην κινηματογραφική βιομηχανία «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν».
Όπως αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο Hollywood Reporter είναι ανεπιθύμητος λόγω Κίνας.
Κινεζικά κεφάλαια χρηματοδοτούν πλέον όλο και περισσότερες χολιγουντιανές παραγωγές και όταν πέφτει στο τραπέζι το όνομα του Ρίτσαρν Γκιρ, η απάντηση είναι μονότονα αρνητική. «Όχι με αυτόν».
«Οπωσδήποτε υπάρχουν ταινίες στις οποίες δεν μπορώ να παίξω λόγω Κίνας. Πρόσφατα, είχα μια συζήτηση με κάποιον που μου είπε ότι δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει μια ταινία που να πρωταγωνιστώ εγώ, επειδή έχει πρόβλημα η Κίνα» δηλώνει ο ηθοποιός.
Πέραν της φιλίας του με τον Δαλάι Λάμα και της πίστης του στις αρχές του Βουδισμού, ο Γκιρ είχε εκφραστεί αρνητικά για τον μη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα κατά την απονομή των βραβείων Όσκαρ του 1993, όταν παρέδιδε ένα βραβείο.
Στη συνέντευξή του, αποκαλύπτει και ένα χαρακτηριστικό περιστατικό για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει: «Επρόκειτο να συνεργαστώ με έναν Κινέζο σκηνοθέτη και δύο βδομάδες προτού ξεκινήσουν τα γυρίσματα μου τηλεφώνησε και μου είπε “συγνώμη, δεν μπορώ να το κάνω”. Μιλούσαμε από ασφαλή γραμμή που δεν μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει. Μου είπε ότι αν συνεργαζόμασταν, η οικογένειά του και ο ίδιος δεν θα μπορούσαν να ταξιδέψουν ποτέ εκτός Κίνας και θα μπορούσαν ούτε να ξαναδουλέψουν ποτέ».
Όσο για το πώς νιώθει πλέον σχετικά με την Κίνα, αναφέρει: «Τα αισθήματα είναι αμοιβαία».