Και ξαφνικά, μια απροσεξία της στιγμής, μια κακή συνήθεια, μια παράληψη… κόβει το νήμα μιας ζωής. Βυθίζει μια οικογένεια σε βαθύ πένθος και γεμίζει ένα άνθρωπο με εικόνες και τύψεις που θα κουβαλάει μια ζωή.
Θα μάθουμε ποτέ επιτέλους, ότι η ορθή οδική συμπεριφορά προκύπτει πρώτα και κύρια από το σεβασμό στον εαυτό μας, το σεβασμό στο συνάνθρωπο και το σεβασμό στη ζωή;
Μόλις μέσα σε 15 μέρες, θρηνήσαμε πέντε νεκρούς. Πέντε ξαφνικούς και άδικους θανάτους. Πέντε θανάτους που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Πέντε θανάτους, από τροχαία δυστυχήματα, μέσα σε μια κοινωνία του μόλις μισού εκατομμυρίου ανθρώπων.
Κοινός παρονομαστής και των πέντε; Ανήκαν όλοι στην ομάδα των ευάλωτων χρηστών του δρόμου. Μια ποδηλάτης, δύο πεζοί και δύο μοτοσικλετιστές. Το γεγονός αυτό, μας αναγκάζει να επαναλάβουμε για ακόμα μια φορά, πως ο κάθε οδηγός θα πρέπει να δίνει ιδιαίτερη προσοχή όταν συναντά στο δρόμο ποδηλάτες, μοτοσικλετιστές και πεζούς ηλικιωμένους και παιδιά.
Οι άνθρωποι αυτοί, είναι εκτεθειμένοι στον κίνδυνο. Δεν έχουν ούτε καν την υποτυπώδη προστασία, που μπορεί να παράσχει η καμπίνα ενός αυτοκινήτου. Κάθε τροχαία σύγκρουση, κάθε τροχαίο ατύχημα με κάποιο από αυτούς, μπορεί να αποβεί μοιραία.
Βέβαια, ο κάθε χρήστης του δρόμου, θα πρέπει να λαμβάνει τα δικά του μέτρα προστασίας. Μέτρα προστασίας της ίδιας της ζωής του. Το προστατευτικό κράνος για τους ποδηλάτες και τους μοτοσικλετιστές, είναι πάντοτε απαραίτητο, ενώ για τους πεζούς τα ανοιχτόχρωμα ρούχα, η χρήση των διαβάσεων πεζών και το περπάτημα σε φωτιζόμενα σημεία του δρόμου κατά τις νυχτερινές ώρες, μειώνουν τις πιθανότητες να παρασυρθούν από κάποιο διερχόμενο οδηγό.
Όλοι όμως οι χρήστες του δρόμου, έχουν υποχρέωση να τηρούν ευλαβικά τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Οφείλουν να είναι πάντοτε προσεκτικοί όταν κάθονται στο τιμόνι και να εφαρμόζουν τους κανόνες αμυντικής οδήγησης, ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αντιδράσουν σε οποιαδήποτε κατάσταση, που μπορεί να προκύψει ξαφνικά στο δρόμο τους.
Από πλευράς Αστυνομίας, η προσπάθεια συμμόρφωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού είναι συνεχής και καθημερινή, τόσο σε επίπεδο πάταξης των τροχαίων αδικημάτων, όσο και σε επίπεδο πρόληψης.
Οι εκατοντάδες καταγγελίες που πραγματοποιούνται καθημερινά, για διάφορες τροχαίες παραβάσεις, μπορεί να προκαλούν το αίσθημα του κοινού, όμως έχουν ένα και μόνο στόχο. Να πείσουν τους οδηγούς, έστω και δια του φόβου της ποινής, να συμμορφωθούν με τον κώδικά οδικής κυκλοφορίας.
Παράλληλα, σημαντικότερο ίσως κομμάτι αυτής της προσπάθειας είναι η πρόληψη και η ενημέρωση με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού. Διαδίκτυο, σχολεία και πολυσύχναστοι χώροι, μετατρέπονται καθημερινά σε πεδίο διαφώτισης του κοινού και κυρίως των νέων, από την Αστυνομία, με στόχο την ευαισθητοποίηση στο θέμα της ορθής τροχαίας συμπεριφοράς.
Στον αγώνα αυτό όμως, η Αστυνομία δεν πρέπει να αφήνεται μόνη. Πολλοί φορείς της κοινωνίας μας, μπορούν και πρέπει να αναλάβουν δράση. Φορείς που έχουν να κάνουν με την κουλτούρα, τη νοοτροπία, την παιδεία και τον πολιτισμό και πρώτη από όλους η οικογένεια, πρέπει να αναπτύξουν άμεσα ορθολογιστικές στάσεις και συμπεριφορές, βοηθητικές ως προς τον στόχο του σεβασμού στη ζωή και το συνάνθρωπο και την ανάπτυξη ορθής οδικής κουλτούρας.
Πέντε νεκροί μέσα σε 15 μέρες, είναι πάρα πολλοί. Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Μπορούμε όμως ως κοινωνία, να λάβουμε τα μηνύματα από την ανθρωποθυσία τους στο Μολώχ της ασφάλτου; Ή μήπως η αρχική θλίψη στο άκουσμα της είδησης, θα αντικατασταθεί γρήγορα από την «ανάγκη» της ταχύτητας και την ηλίθια ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να υποτάξουμε την ιπποδύναμη της μηχανής και τους νόμους της φύσης;