“Ριπές” στο ΑΚΕΛ για Συνεργατισμό, Χριστόφια και θέμα πολιτικής τάξης, ρίχνει σε γραπτή απάντησή του, ο Κυβερνητικός Εκπροσώπος, Πρόδρομος Προδρόμου.
Αυτούσια η ανακοίνωση:
Αύριο η Βουλή καλείται να πάρει αποφάσεις σχετικά με τη συγχώνευση της Συνεργατικής Τράπεζας με την Ελληνική Τράπεζα, τη συνεπακόλουθη δημιουργία δημόσιου Φορέα για τη διαχείριση μη εξυπηρετούμενων δανείων, αλλά και για να καταστεί συνολικά πιο αποτελεσματικό το όλο πλαίσιο ως προς τη διαχείριση και την επίλυση του χρόνιου προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Παράλληλα αποφασίζεται και η λειτουργία κρατικού σχεδίου για τη στήριξη ευάλωτων δανειοληπτών, ως προς την προστασία υποθηκευμένης κατοικίας.
Οι αποφάσεις βρίσκονται στην κρίση και την απόλυτη διακριτική ευχέρεια των κοινοβουλευτικών δυνάμεων.
Πρόκειται σίγουρα για δύσκολες αποφάσεις και ήταν αναμενόμενο να ασκηθεί και κριτική, ιδιαίτερα από την αντιπολίτευση.
Θα πρέπει, όμως, αναφερόμενοι σε σημερινή ανακοίνωση του ΑΚΕΛ και με σκοπό να αποκαταστήσουμε κάποια πραγματικά γεγονότα, να διευκρινίσουμε τα ακόλουθα:
1. Δεν ευσταθεί ότι «ο Συνεργατισμός διαλύεται και παύει να υπάρχει». Ο Συνεργατισμός, με τη μορφή που τον ήξεραν οι πολίτες για δεκαετίες, έπαψε να υπάρχει με το Μνημόνιο που συμφώνησε από τον χειμώνα του 2012 η Κυβέρνηση του ΑΚΕΛ. Ήταν τότε που ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας πληροφορούσε τους πολίτες ότι «το χρηματοπιστωτικό κομμάτι του Μνημονίου έκλεισε» με συμφωνία που έκαναν η Κυβέρνηση ΑΚΕΛ και η Κεντρική Τράπεζα με την Τρόικα, ούτως ώστε να πληρώσει το κράτος με δάνειο (δηλαδή οι πολίτες) τις ζημιές και να μετατραπεί ο Συνεργατισμός σε τράπεζα κρατικής ιδιοκτησίας. Από τότε ο Συνεργατισμός που γνωρίζαμε έπαυσε να υπάρχει, έπρεπε να συμπτυχθούν οι κατά τόπους συνεργατικές δομές και τη θέση του πήρε μια τράπεζα με υπέρογκα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
2. Η «απώλεια», για την οποία μιλά το ΑΚΕΛ, αποφεύγοντας να δει την ουσία, έγκειται στο ότι το δημόσιο πρέπει να αναλάβει μη εξυπηρετούμενα δάνεια επτά δισεκατομμυρίων. Ταυτόχρονα παρασιωπά το γεγονός ότι, με αίσθηση ευθύνης, διασφαλίζονται πλήρως 9,7 δις καταθέσεων.
3. Η αναφορά που κάνει το ΑΚΕΛ σε προεκλογικές και μετεκλογικές πραγματικότητες αποσιωπά εντελώς το γεγονός ότι και το ΑΚΕΛ στις εκλογές υποστήριζε υποψηφιότητα και θέση για τη δημιουργία Φορέα διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων δανείων. Πώς διαμαρτύρεται την ώρα που η Κυβέρνηση υλοποιεί αυτή τη θέση; Ή μήπως η δική τους τοποθέτηση ήταν τόσο επιπόλαιη που να μη γνωρίζουν ότι θα υπήρχε και κόστος;
4. Ο ισχυρισμός του ΑΚΕΛ ότι στην πρόσφατη πορεία της οικονομίας «τα προβλήματα επανέρχονται δριμύτερα», θυμίζει δυο πράγματα. Πέραν του ότι όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι από την πτώχευση που παρέδωσαν περάσαμε στην ανάπτυξη προσπαθώντας τώρα να εξαλείψουμε το τελευταίο από τα μεγάλα προβλήματα που άφησαν πίσω τους, θα πρέπει να θυμηθούμε και την πρόβλεψη που έκαναν – καταψηφίζοντας το μνημόνιο που οι ίδιοι έφεραν – ότι «η οικονομία θα μπει σε φαύλο κύκλο ύφεσης και θα μας φέρουν και δεύτερο και τρίτο μνημόνιο». Είχαν από τότε τη λογική της κινδυνολογίας με τα «προβλήματα που επανέρχονται δριμύτερα». Ωστόσο, ευτυχώς, διαψεύστηκαν.
5. Κάθε φορά που το ΑΚΕΛ επικαλείται τη σκληρή μνήμη του «κουρέματος» θυμίζει και πόσο τραγική υπήρξε η θέση του για απόρριψη της ηπιότερης λύσης του εφ’ άπαξ ειδικού τέλους, που απέσπασε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από το Eurogroup.
Γίνεται ειδική αναφορά στο ΑΚΕΛ, διότι εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα πολιτικής τάξης. Το κόμμα αυτό, περνώντας στην αντιπολίτευση καταψήφισε σχεδόν όλες τις πρόνοιες ενός μνημονίου που το ίδιο έφερε, ως Κυβέρνηση. Ειδικότερα μάλιστα στα σχετικά με τον Συνεργατισμό, θα πρέπει να θυμόμαστε αυτή την ώρα, το τι ακριβώς έγινε στη Βουλή, σε μιαν άλλη κρίσιμη στιγμή, όταν, για μια φορά, συγκυρίες είχαν δώσει πλειοψηφία στην αρνητική θέση του ΑΚΕΛ.