Ας λειτουργήσει ο τομέας της Ενέργειας ως καταλύτης για λύση και όχι ως πεδίο αντιπαραθέσεων ανέφερε ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, κληθείς να σχολιάσει τις πρόσφατες δηλώσεις από πλευράς Άγκυρας για το Φυσικό Αέριο:
Τα θέματα Υφαλοκρηπίδας, τα θέματα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ρυθμίζονται από διεθνείς κανόνες και το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης. Η Κύπρος μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα και τα κυριαρχικά δικαιώματα για εξορύξεις και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων εντός της ΑΟΖ της. Καταγράφουμε και παρακολουθούμε τις προκλητικές ενέργειες εκτός πλαισίων του Διεθνούς Δικαίου της Τουρκίας.
Θα ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Εμείς, (ως Ελληνοκύπριοι), ουδέποτε ισχυριστήκαμε ότι αυτό το κράτος και η Κυπριακή Δημοκρατία, ανήκει στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Το κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία του ’60 είναι δικοινοτική. Συμμετείχαν και στην εκτελεστική και στην νομοθετική εξουσία συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριοι. Αυτοί αποφάσισαν, κακώς κατ’ εμάς, το ’64 να φύγουν από τις δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μετά από την τουρκική εισβολή αυτή η πολιτεία και το σύνολο της ελληνοκυπριακής κοινότητας δεχτήκαμε τον ιστορικό εθνικό συμβιβασμό να επιλύσουμε το κυπριακό μέσα από τις παραμέτρους μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ως μετεξέλιξη του ενιαίου κράτους του ’60. Τα έσοδα από το φυσικό αέριο ανήκουν στο σύνολο του λαού μας.
Έχουμε το Νομοσχέδιο για την ίδρυση του ταμείο υδρογονανθράκων και η πολιτική προσέγγιση είναι ότι αυτά τα έσοδα δεν είναι για τις σημερινές γενιές αλλά κατά κύριο λόγο για τις μελλοντικές γενιές και όχι μόνο για την μελλοντική ελληνοκυπριακή γενιά.
Όμως χωρίς λύση του κυπριακού αυτά τα έσοδα θα είναι στο ταμείο για τις μελλοντικές γενιές. Εάν θα έχουμε μια λύση εντός των παραμέτρων που έχω περιγράψει και πάλιν, με βάση τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ και Αναστασιάδη –Ακιντζί, τα έσοδα από το φυσικό αέριο θα ανήκουν στο κεντρικό κράτος.
Άρα ας λειτουργήσει ο τομέας της ενέργειας και των υδρογονανθράκων ως καταλύτης για μια συνολική λύση του κυπριακού προβλήματος και όχι ως πεδίο αντιπαραθέσεων. Μέσα από τη συνολική λύση του κυπριακού προβλήματος θα βγούμε κερδισμένοι όλοι και είναι αυτό το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε στους τουρκοκύπριους. Να εργαστούμε χωρίς εκβιασμούς, χωρίς να τίθενται εξωπραγματικές προϋποθέσεις. Πρώτα, και το απλό, οι δύο ηγέτες, με δεδομένη τη θέση του Προέδρου Αναστασιάδη, να βρεθούν σε ένα κοινωνικό δείπνο χωρίς όρους και προϋποθέσεις, να ανταλλάξουν απόψεις και να βρουν τον τρόπο να ξανανοίξει ο δρόμος της επανέναρξης του διαλόγου, αφού πρώτα η Τουρκία σταματήσει τις προκλητικές και παράνομες ενέργειές της στην ΑΟΖ.
Όσο φυσικό αέριο και να βρούμε τους επόμενους μήνες θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να μπορέσουμε να έχουμε τα πρώτα έσοδα. Και αν χρειαζόμαστε από την ώρα που θα βρούμε το φυσικό αέριο πέντε ως εφτά και οχτώ χρόνια για να έλθουν τα πρώτα έσοδα, το μήνυμα που στέλνουμε στους τ/κ είναι αν θα μπούμε σε μια διαπραγμάτευση, εμείς ως Δημοκρατικός Συναγερμός ευχόμαστε ότι δεν θα χρειαστούμε ακόμα εφτά χρόνια για να βρούμε λύση του κυπριακού. Έχουμε υποχρέωση και για τις και τις μελλοντικές γενιές να βρούμε μια αξιοπρεπή και δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος.
Ερ.: Κύριε Νεοφύτου, επειδή φαίνεται από τη ρητορική της Τουρκίας ότι ο σκοπός είναι να υπάρχει μια δεύτερη χωριστή αναγνωρισμένη οντότητα στην Κύπρο και θέλουν να διασφαλίσουν πράγματα που θεωρούν ότι αναλογούν σε κράτος, αυτό σημαίνει, ίσως και από όσα βλέπουμε ανακοινώνονται και από τ/κ πλευράς πλέον να δηλώνεται ότι εισήχθη το κυπριακό σε μια διαφορετική φάση…
Απ.: Όσοι στην τ/κ με δημόσιες τους τοποθετήσεις μιλούν για τη λύση δύο κρατών και για όσους στην ε/κ πλευρά, είτε στο επίπεδο κοινωνίας είτε ηγεσίας, σιωπηλά φλερτάρουν με αυτή την ιδέα, απλώς είναι μια πολιτική ουτοπία. Δεν στέκει στη βάσανο μιας σοβαρής πολιτικής ανάλυσης. Εάν εκτιμούν οι τ/κ ή η Τουρκία ή κρυφά κάποιοι στην ε/κ κοινωνία και κοινότητα ότι ένα βελούδινο διαζύγιο ή ένα επίσημο διαζύγιο θα είναι η λύση, είναι πολιτική αυταπάτη. Ρωτήσαμε την Ευρώπη; Ρώτησαν την Ευρώπη; Ρώτησαν τον διεθνή παράγοντα και τη διεθνή κοινότητα; Θα γίνει η Κύπρος η απαρχή της διάλυσης της ΕΕ; Διότι αν στην Κύπρο, σε ένα μικρό κράτος, θα έχουμε δυο κράτη, τι θα πουν στους Καταλανούς και Βάσκους; Τι θα πουν στους Βενετσιάνους; Τι θα πουν στους Φλαμανδούς και λοιπούς στο Βέλγιο; Δεν βρισκόμαστε σε εποχές όπου «κάθε πόλη και κράτος» και κάθε «κοινότητα και κράτος».